آسو صالح
بخش چهارم از سلسه “یادداشت‌های روحانی، مهره‌ای حیاتی برای نظام
در بخش‌های قبلی این یادداشت، چگونگی مهندسی انتخابات ریاست جمهوری گذشته بررسی شد و سپس دلیل اینگونه مهندسی و آوردن روحانی بیان گردید. همچنین نگاهی به کارنامه چهار سال اخیر روحانی و مقایسه آن با شعارهای سرداده شده در رابطه با اقلیت‌ها و نیز موضوع حقوق بشر انداخته شد.
بررسی کارنامه چهار سال اخیر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور برآمده از آن مهندسی روانی، یک تقابل را عیان می کند: تقابل وعده‌های داده شده (از سوی روحانی به مردم) و وظایف تعیین شده (از سوی حاکمیت به روحانی). در حالی که روحانی تقریبا توانست از عهده وظیفه تعین شده برایش برآید، ولی به هیچ یک از وعده‌های داده شده به مردم و در راس آنها ملیت‌های تحت ستم ایران و حقرق بشر، عمل نکرد.
در این بخش به شباهت‌های دولت روحانی و احمدی نژاد و عملکرد دولت وی در چهارسال گذشته بر اساس ویژگی‌های احمدی نژادیسم، نگاهی انداخته خواهد شد.
منظور از احمدی نژادیسم، ویژگی‌هایی است که محمود احمدی نژاد و دولتش داشتند. این ویژگی‌ها در زمان حسن روحانی هم خود را نشان دادند. برای نمونه:
دولت امنیتی
یکی از انتقادهایی که به دولت احمدی نژاد وارد می شد این بود که در کابینه خود از نیروهای نظامی و افرادی که سابقه نظامی‌گری دارند، استفاده کرده است. این امر در دولت روحانی به گونه ای دیگر تکرار شد.
در دولت یازدهم تعداد زیادی از وزرا، استانداران، معاونین و مشاوران سابقه فعالیت اطلاعاتی و امنیتی را در کارنامه خود دارند. برای مثال:
مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری که پیشتر معاون وزیر اطلاعات بوده است.
حمید چیت چیات، وزیر نیرو که پیشتر از فرماندهان سپاه پاسداران بوده است.
حسین دهقان وزیر دفاع که پیشتر فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تهران، جانشینی فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اصفهان، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی لبنان، فرمانده قرارگاه عملیاتی ثارالله، فرمانده نیروی هوایی سپاه و... بوده است.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاع اجتماعی که پیشتر معاون وزیر اطلاعات بوده است.
فانی، وزیر آموزش و پرورش، که پیشتر از سران رده بالای سپاه پاسداران (سال ۵۹ تا ۶۱) بوده است.
علی یونسی، دستیار و مشاور رئیس جمهور، پیشتر وزیر اطلاعات بوده است.
علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی که پیشتر وزیر سپاه، وزیر دفاع و فرمانده سپاه استان خوزستان بوده است.
سید رضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری که قبلا رئیس عقیدتی سیاسی نیروی هوایی ارتش، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش و مشاور عالی این سازمان بوده است.
علیرضا رشیدیان، استاندار خراسان رضوی که پیشتر مدیرکل اطلاعات استان خراسان و معاون وزیر اطلاعات بوده است.
محمد صادق صالحی منش، استاندار قم که پیشتر قائم مقام معاونت وزارت اطلاعات، مدیرکل کشورهای عربی وزارت اطلاعات و رئیس ستاد انتخابات وزارت اطلاعات بوده است.
افزایش دخالت سپاه در امور اقتصادی
واگذاری پروژه‌های اقتصادی به سپاه در دولت احمدی نژاد بسیار گسترده انجام می گرفت. دو نفر از وزرای احمدی نژاد، یعنی پرویز فتاح و رستم قاسمی از چهره های اقتصادی سپاه بودند. این رویه در دولت روحانی نیز ادامه یافت.
حسن روحانی در همان روزهای آغازین ریاست جمهوری و در جریان دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران، خواستار در دست گرفتن پروژه های بزرگ اقتصادی توسط سپاه شد. وی به صراحت از سپاه خواست تا بخشی از بار دولت و نظام را به دوش بکشد.
دولت روحانی همچنین در تدوین اولین بودجه محوله، بودجه سال ۱۳۹۳، بودجه ارتش و سپاه پاسداران را به طرز چشمگیری افزایش داد. دولت بودجه سپاه را ۳۰ درصد، بودجه ارتش را ۵۰ درصد و بودجه نیروی انتظامی را نیز حدود ۹ هزار میلیارد تومان افزایش داد.
حدود یکسال پس از سرکار آمدن دولت روحانی، اکبر ترکان دبیر شورای مناطق آزاد اقتصادی و از نزدیکان به حسن روحانی، از واگذاری پروژه‌هایی به سپاه خبر داد. وی آن گفته‌ها را در جریان سفرش با دریادار علی فدوی، فرمانده نیروی دریایی سپاه به جزیره فارور ایراد کرد.
سطح دخالت سپاه در دولت و پروژه‌های اقتصادی در دوره روحانی چنان افزایش یافت که سالار آبنوش، معاون قرارگاه خاتم الانیاء سپاه پاسداران روز یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ اعلام کرد که “بالاترین سطح همکاری را با دولت یازدهم دارند”. به عبارت دیگر سطح همکاری دولت روحانی با سپاه پاسداران حتی از سطح همکاری دولت احمدی نژاد با این نهاد نظامی، بیشتر بوده است.
در آخرین مورد از این همکاری، سال گذشته دولت روحانی و سپاه پاسداران برای انجام ۱۰ ابرپروژه توافق کردند. عبدالله عبدالهی، فرمانده قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه در این رابطه گفت که پس از گفتگو با حسن روحانی رئیس جمهور و معاون اول ایشان، تصمیم واگذاری این پروژه‌ها اتخاذ شده است. از ارزش این پروژه‌ها صحبت نشد، ولی برخی از خبرگزاری ها ارزش این ده پروژه را بخش قابل توجهی از بودجه کشور اعلام کردند.
دولت اختلاس طلبان
تعدادی از افراد کابینه حسن روحانی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در جریان پرونده‌های اقتصادی دخالت داشته اند. مهمترین آنها ولی الله سیف است که در جریان پرونده اختلاس ۱۲۳ میلیارد تومانی در بانک صادرات، در دهه ۶۰ شمسی، از متهمان بود. وی آن زمان مدیرعامل بانک صادرات بود. در این پرونده به جز مرتضی رفیق دوست، برادر رئیس بنیاد مستضعفان و جانبازان، فاضل خداد نیز وجود داشت که اعدام شد.
طی چهار سال اخیر نیز تعداد اختلاس مدیران دولتی چنان افزایش یافته که به روایت‌های طنز میان مردم تبدیل شده است.
خویشاوند سالاری
انتقادی که از دولت احمدی نژاد مطرح می شد، و در دولت روحانی نیز به مراتب بیشتر تکرار شد، خویشاوند سالاری و استخدام خویشاوندان در مناصب دولتی. در یکی از برجسته‌ترین این موارد، حسن روحانی، در اولین اقداماتش، برادر خود را به عنوان دستیار ویژه رئیس جمهور منصوب کرد.
دولت امام زمانی
انتساب دولت امام زمان پس از اظهارات چندین باره احمدی نژاد در این مورد شاید درست جلوه می نمود، امری که برای دولت روحانی نیز صدق می کند. حسن روحانی در روزهای آغازین دوره ریاست جمهوریش، با حضور در منزل خانواده میرمحکم که سه نفر از اعضای خانواده در راستای اهداف رژیم کشته شده اند، حضور یافت و گفت: “کشور ایران و نظام جمهوری اسلامی متعلق به امام زمان است و ما امید داریم که خادم کوچکی برای آن حضرت باشیم”. این گفته ها بارها توسط روحانی تکرار شدند، ولی نسبت به احمدی نژاد با حسیاست کمتری با آنها برخورد شد.
حسن روحانی یکی از مهره‌های رژیم است، ادبیاتش ادبیات جمهوری اسلامی و اقداماتش در راستای حفظ نظام است، همانگونه که احمدی نژاد بود. به همین دلیل، شباهت این دو دولت عجیب به نظر نمی رسد.
اما عجیب است افرادی اشتباهات تاریخی خود را بارها و بارها تکرار کرده و میان مهره‌های مختلف نظام، تمایز قائل می شوند.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد.
لینک مرتبط:
روحانی و حقوق بشر
بخش چهارم از سلسه “یادداشت‌های روحانی، مهره‌ای حیاتی برای نظام
در بخش‌های قبلی این یادداشت، چگونگی مهندسی انتخابات ریاست جمهوری گذشته بررسی شد و سپس دلیل اینگونه مهندسی و آوردن روحانی بیان گردید. همچنین نگاهی به کارنامه چهار سال اخیر روحانی و مقایسه آن با شعارهای سرداده شده در رابطه با اقلیت‌ها و نیز موضوع حقوق بشر انداخته شد.
بررسی کارنامه چهار سال اخیر حسن روحانی به عنوان رئیس جمهور برآمده از آن مهندسی روانی، یک تقابل را عیان می کند: تقابل وعده‌های داده شده (از سوی روحانی به مردم) و وظایف تعیین شده (از سوی حاکمیت به روحانی). در حالی که روحانی تقریبا توانست از عهده وظیفه تعین شده برایش برآید، ولی به هیچ یک از وعده‌های داده شده به مردم و در راس آنها ملیت‌های تحت ستم ایران و حقرق بشر، عمل نکرد.
در این بخش به شباهت‌های دولت روحانی و احمدی نژاد و عملکرد دولت وی در چهارسال گذشته بر اساس ویژگی‌های احمدی نژادیسم، نگاهی انداخته خواهد شد.
منظور از احمدی نژادیسم، ویژگی‌هایی است که محمود احمدی نژاد و دولتش داشتند. این ویژگی‌ها در زمان حسن روحانی هم خود را نشان دادند. برای نمونه:
دولت امنیتی
یکی از انتقادهایی که به دولت احمدی نژاد وارد می شد این بود که در کابینه خود از نیروهای نظامی و افرادی که سابقه نظامی‌گری دارند، استفاده کرده است. این امر در دولت روحانی به گونه ای دیگر تکرار شد.
در دولت یازدهم تعداد زیادی از وزرا، استانداران، معاونین و مشاوران سابقه فعالیت اطلاعاتی و امنیتی را در کارنامه خود دارند. برای مثال:
مصطفی پورمحمدی، وزیر دادگستری که پیشتر معاون وزیر اطلاعات بوده است.
حمید چیت چیات، وزیر نیرو که پیشتر از فرماندهان سپاه پاسداران بوده است.
حسین دهقان وزیر دفاع که پیشتر فرماندهی سپاه پاسداران انقلاب اسلامی تهران، جانشینی فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اصفهان، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی لبنان، فرمانده قرارگاه عملیاتی ثارالله، فرمانده نیروی هوایی سپاه و... بوده است.
علی ربیعی وزیر تعاون، کار و رفاع اجتماعی که پیشتر معاون وزیر اطلاعات بوده است.
فانی، وزیر آموزش و پرورش، که پیشتر از سران رده بالای سپاه پاسداران (سال ۵۹ تا ۶۱) بوده است.
علی یونسی، دستیار و مشاور رئیس جمهور، پیشتر وزیر اطلاعات بوده است.
علی شمخانی، دبیر شورای عالی امنیت ملی که پیشتر وزیر سپاه، وزیر دفاع و فرمانده سپاه استان خوزستان بوده است.
سید رضا اکرمی، رئیس شورای فرهنگی نهاد ریاست جمهوری که قبلا رئیس عقیدتی سیاسی نیروی هوایی ارتش، رئیس سازمان عقیدتی سیاسی ارتش و مشاور عالی این سازمان بوده است.
علیرضا رشیدیان، استاندار خراسان رضوی که پیشتر مدیرکل اطلاعات استان خراسان و معاون وزیر اطلاعات بوده است.
محمد صادق صالحی منش، استاندار قم که پیشتر قائم مقام معاونت وزارت اطلاعات، مدیرکل کشورهای عربی وزارت اطلاعات و رئیس ستاد انتخابات وزارت اطلاعات بوده است.
افزایش دخالت سپاه در امور اقتصادی
واگذاری پروژه‌های اقتصادی به سپاه در دولت احمدی نژاد بسیار گسترده انجام می گرفت. دو نفر از وزرای احمدی نژاد، یعنی پرویز فتاح و رستم قاسمی از چهره های اقتصادی سپاه بودند. این رویه در دولت روحانی نیز ادامه یافت.
حسن روحانی در همان روزهای آغازین ریاست جمهوری و در جریان دیدار با فرماندهان سپاه پاسداران، خواستار در دست گرفتن پروژه های بزرگ اقتصادی توسط سپاه شد. وی به صراحت از سپاه خواست تا بخشی از بار دولت و نظام را به دوش بکشد.
دولت روحانی همچنین در تدوین اولین بودجه محوله، بودجه سال ۱۳۹۳، بودجه ارتش و سپاه پاسداران را به طرز چشمگیری افزایش داد. دولت بودجه سپاه را ۳۰ درصد، بودجه ارتش را ۵۰ درصد و بودجه نیروی انتظامی را نیز حدود ۹ هزار میلیارد تومان افزایش داد.
حدود یکسال پس از سرکار آمدن دولت روحانی، اکبر ترکان دبیر شورای مناطق آزاد اقتصادی و از نزدیکان به حسن روحانی، از واگذاری پروژه‌هایی به سپاه خبر داد. وی آن گفته‌ها را در جریان سفرش با دریادار علی فدوی، فرمانده نیروی دریایی سپاه به جزیره فارور ایراد کرد.
سطح دخالت سپاه در دولت و پروژه‌های اقتصادی در دوره روحانی چنان افزایش یافت که سالار آبنوش، معاون قرارگاه خاتم الانیاء سپاه پاسداران روز یکشنبه ۲۵ آبان ۱۳۹۳ اعلام کرد که “بالاترین سطح همکاری را با دولت یازدهم دارند”. به عبارت دیگر سطح همکاری دولت روحانی با سپاه پاسداران حتی از سطح همکاری دولت احمدی نژاد با این نهاد نظامی، بیشتر بوده است.
در آخرین مورد از این همکاری، سال گذشته دولت روحانی و سپاه پاسداران برای انجام ۱۰ ابرپروژه توافق کردند. عبدالله عبدالهی، فرمانده قرارگاه خاتم الانبیاء سپاه در این رابطه گفت که پس از گفتگو با حسن روحانی رئیس جمهور و معاون اول ایشان، تصمیم واگذاری این پروژه‌ها اتخاذ شده است. از ارزش این پروژه‌ها صحبت نشد، ولی برخی از خبرگزاری ها ارزش این ده پروژه را بخش قابل توجهی از بودجه کشور اعلام کردند.
دولت اختلاس طلبان
تعدادی از افراد کابینه حسن روحانی به صورت مستقیم یا غیرمستقیم در جریان پرونده‌های اقتصادی دخالت داشته اند. مهمترین آنها ولی الله سیف است که در جریان پرونده اختلاس ۱۲۳ میلیارد تومانی در بانک صادرات، در دهه ۶۰ شمسی، از متهمان بود. وی آن زمان مدیرعامل بانک صادرات بود. در این پرونده به جز مرتضی رفیق دوست، برادر رئیس بنیاد مستضعفان و جانبازان، فاضل خداد نیز وجود داشت که اعدام شد.
طی چهار سال اخیر نیز تعداد اختلاس مدیران دولتی چنان افزایش یافته که به روایت‌های طنز میان مردم تبدیل شده است.
خویشاوند سالاری
انتقادی که از دولت احمدی نژاد مطرح می شد، و در دولت روحانی نیز به مراتب بیشتر تکرار شد، خویشاوند سالاری و استخدام خویشاوندان در مناصب دولتی. در یکی از برجسته‌ترین این موارد، حسن روحانی، در اولین اقداماتش، برادر خود را به عنوان دستیار ویژه رئیس جمهور منصوب کرد.
دولت امام زمانی
انتساب دولت امام زمان پس از اظهارات چندین باره احمدی نژاد در این مورد شاید درست جلوه می نمود، امری که برای دولت روحانی نیز صدق می کند. حسن روحانی در روزهای آغازین دوره ریاست جمهوریش، با حضور در منزل خانواده میرمحکم که سه نفر از اعضای خانواده در راستای اهداف رژیم کشته شده اند، حضور یافت و گفت: “کشور ایران و نظام جمهوری اسلامی متعلق به امام زمان است و ما امید داریم که خادم کوچکی برای آن حضرت باشیم”. این گفته ها بارها توسط روحانی تکرار شدند، ولی نسبت به احمدی نژاد با حسیاست کمتری با آنها برخورد شد.
حسن روحانی یکی از مهره‌های رژیم است، ادبیاتش ادبیات جمهوری اسلامی و اقداماتش در راستای حفظ نظام است، همانگونه که احمدی نژاد بود. به همین دلیل، شباهت این دو دولت عجیب به نظر نمی رسد.
اما عجیب است افرادی اشتباهات تاریخی خود را بارها و بارها تکرار کرده و میان مهره‌های مختلف نظام، تمایز قائل می شوند.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد.
لینک مرتبط:
روحانی و حقوق بشر
