کریم پرویزی
سرزمین یا ملتی که تحت سلطه دیگری قرار می‌گیرد، در ابتدا هزینه‌های گزافی برای رهایی از این انقیاد پرداخت می‌‌کند تا مانع از تداوم و گسترش سلطه به تمام ابعاد زندگی شود، سلطه‌ای که می‌تواند علاوه بر انقیاد نظامی، توان سیاسی و اجتماعی ملت زیردست را نیز تحت کنترل خود در بیاورد.
ملت کورد نیز چه در دوران حاکمیت پهلوی و چه بعد از روی کار آمدن رژیم خمینی، هزینه‌ی گزاف و سنگینی متحمل شده تا بتواند مانع از تثبیت سلطه در تمام ابعاد و شئونات زندگی شود.
در همین راستا نیز تاریخ، سیر مبارزاتی و مقاومت ملت کورد را به خوبی ثبت کرده است. مبارزات و مقاومت ملت کورد بر این اصل استوار بوده که اگر رژیم توانسته از لحاظ نظامی خود را بر کورد و کوردستان تحمیل کند، اما مانع از سلطه فراگیر و همه جانبه آن شود.
رژیم اسلامی ایران، تنها به سلطه نظامی قانع نبوده و نیست. با اینکه اهداف نظامی نقطه آغاز سلطه و انقیاد است اما در نهایت، رژیم حاکم در تلاش بوده تا نتیجه نهایی این هجوم، در هم شکستن اراده مبارزه و مقاومت ملت کورد باشد.
بعد از گذشت چهل سال از صدور فتوای جهاد خمینی علیه ملت کورد، رژیم هنوز در این تلاش است تا کوردستان به عنوان مرکز و سرچشمه مقاومت و مبارزه علیه رژیم حاکم باقی نماند و کوشیده است از طرق امنیتی، نظامی، هجوم فرهنگی، ژنوساید جوانان و جنگ تریاک، ایجاد معضلات و بحران‌های اقتصادی و... بتواند به پیروزی نهایی در کوردستاننائل شود.
در هم شکستن اراده‌ی ملت کورد برای جمهوری اسلامی نقطه عطف و مساله‌ای حیثیتی محسوب می‌شد. برای تحقق این هدف، معضلات و بحران‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی را صدها برابر بیشتر بر کوردستان تحمیل کرده تا از این راه بتواند مقاومت درونی و پیکره‌ی اراده‌ی این ملت را در هم شکند.
در مقابل، ملت کورد و فرزندان این ملت از طرق مختلف دست به مبارزه و مقاومت زده‌اند و هژمونی جمهوری اسلامی ایران را به استهزا و سخره گرفته‌اند.از مقاومت و ایستادگی فرزندان قهرمان ملت در کوهستان‌های کوردستان گرفته تا در دست گرفتن پلاکارد و بر گردن آویختن جامانه در خیابان‌های شهر، راه‌هایی بوده‌اند که ملت کورد به این رژیم "نه" گفته است.
در واقع سلطه‌ی نظامی پیروزی نهایی نیست، همانگونه که ملت کورد اثبات کرده است که توپ و تانک و سلاح‌های پیشرفته حکومت اشغالگر نمی‌تواند اراده این ملت را در هم شکند و توان "نە گفتن" را از آنان نگرفتە است.
