کریم پرویزی
رفراندوم استقلال اقلیم کوردستان که قرار است در ٣ مهر برگزار شود، گامی تاریخی است برای نزدیک شدن به تحقق آرزوی دیرینهی ملت کورد و دوباره بنیاد نهادن کیانی ملی که بعد از جمهوری کوردستان و آزمون اقلیم کوردستان، هم استمرار آن راه است و هم تعالی جریان حقطلبانهی جامعهای است که علیرغم تمام مشکلات و موانع تاریخی و استراتژیکی و منطقهای، مرحلهای مهم و اساسی را طی میکند و از این به بعد، کتب تاریخی برگهای کهنهی خود را به کناری میگذارد و برگی نو به تاریخ میافزاید.
رفراندوم و نظرخواهی از مردمان سرزمینی در برابر دیدگان جهانیان انجام میشود، تا بدانند این مردمان چه میخواهند و از آنان برای تعین سرنوشتشان سوال میشود، پدیدهای مدرن و دمکراتیک و ادای احترام است به اراده مردم و همزمان روشی مدرن و صلحطلبانه برای ابراز وجود ملتی. در تاریخ و حال و آینده نیز اغلب اوقات ملتهای جهان برای آنکه دیدگاه و نظر و خواست خود را بیان کنند مانع آن شده و میشوند و اکثر اوقات آنها را ناچار کرده و میکنند که به سمت روشهای خشن برای ابراز وجود و نشان دادن اراده خود پناه ببرند. اما رفراندوم صلحطلبانهترین و مشروعترین روش است که تنها مستبد و اشغالگر و گناهکاران با آن مخالفت میکنند، جمهوری مرگ و اعدام اسلامی که علنا و با بیشرمی تمام مخالف سرسخت همهپرسی از ملتی است، تهدید میکند و علیه آن میایستد.
جدا از خود مساله رفراندوم، نتیجه آن حاوی پیام و معنای مهم و اساسی است که نیروهای سیاسی در تلاش برای شکلگیری آن هستند و جای تامل اساسی دارد، که آن نیز استقلال ملتی و زایش کیانی نو و تاسیس دولت است که میان ملتهای جهان، ملتی جایگاه ویژه خود را کسب میکند.
استقلال کوردستان عراق و تاسیس دولت کوردستان در این بخش از سرزمینمان، تحقق اراده حقطلبانه و دفاع از آزادی و آزادگی است که مردمانی به نام ملت کورد و جامعه کوردستان که بعد از صدها سال تحت سلطه بودن و سرکوب و نقض تمام حقوق و ذات حیات و زندگی و خدشهدار کردن هویت فرد و جامعه، دوباره پا در تاریخ میگذارند و نمیگذارند که دیگر استراتژی و سیاست و تاریخ و زندگی بدون آنان ثبت شود، دیگر کوردستان نیز حداقل در قسمتی به عنوان فاعل و صاحب رویایی عملی در معادلات، نقش ایفا میکند و تنها ناظری نخواهد بود که چه چیزی را برای او مینویسند.
شاید کم و کاستیهای و مشکلات کوردستان عراق و آزمون ٢٥ سال حکومتداری در این اقلیم موجب آن شود که عدهای به مشکلات بعد از استقلال بیندیشند و دلهره آنرا داشته باشند، اما بهبود بخشیدن و تلاش برای توسعه و مقابله با فساد و پروسه اصلاح و تغیرات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی، پروسهای طولانی مدت است و آن هنگام گامی راسخ و محکم برای اصلاح و تغیر در جوامع دیگر برداشته شده است و بازگشت پذیر نخواهد بود، که در کیانی مستقل شکل گیرد. به این معنا که شاید وجود دولت مستقل خود به خود به عاملی برای برقرای عدالت و اصلاح بدل نشود اما بدون دولت و وجود کیانی آزاد، همه گامهای اصلاحات و آزادیخواهی احتمال برگشت و خنثی شدن را دارند.
کیان مستقل نقطه ثقل تجمیع تمام منافع خواهد بود و میتوان تمام آرزوها و رویاها را در آن جمع کرد و در واقع بنیاد سازهای بلند و محکم باشد که در آن تمام افکار و اندیشههای متفاوت امکان ابراز وجود داشته باشند اما امکانی هارمونیک شده تا به صورت ارکستری والا و رقص هماهنگ رنگها عمل کند نه مخلوطی ناهماهنگ که رنگها و صدا در عوض لذت بخش بودن موجب آزار و اذیت شوند.
دولت مستقل کوردستان در جنوب هم بنیاد نهادن اراده ملی است و هم گامی تاریخی مهمی است که شاید امروز نتوان به روشنی و وضوح لذتها و رنگهای آن را مشاهده کرد اما همانقدر که دشمنان کورد و به ویژه جمهوری اسلامی از این امر خشمگین و با تمام توان آنرا مورد تهدید قرار میدهند و تعدای به اصطلاح روشنفکر فارس، اما در واقع متحجر و فاشیست که ادامه جمهوری اسلامیاند از استقلال کوردستان به هراس افتادهاند که این خود اشارهایست به حقیقت دولت مستقل کوردستان.
به معنای دیگر اگر ندانستی که گامهایت چقدر مهم هستند با نگاهی به چهره دشمنانت بدان چقدر از آن در هراساند.
رفراندوم استقلال اقلیم کوردستان که قرار است در ٣ مهر برگزار شود، گامی تاریخی است برای نزدیک شدن به تحقق آرزوی دیرینهی ملت کورد و دوباره بنیاد نهادن کیانی ملی که بعد از جمهوری کوردستان و آزمون اقلیم کوردستان، هم استمرار آن راه است و هم تعالی جریان حقطلبانهی جامعهای است که علیرغم تمام مشکلات و موانع تاریخی و استراتژیکی و منطقهای، مرحلهای مهم و اساسی را طی میکند و از این به بعد، کتب تاریخی برگهای کهنهی خود را به کناری میگذارد و برگی نو به تاریخ میافزاید.
رفراندوم و نظرخواهی از مردمان سرزمینی در برابر دیدگان جهانیان انجام میشود، تا بدانند این مردمان چه میخواهند و از آنان برای تعین سرنوشتشان سوال میشود، پدیدهای مدرن و دمکراتیک و ادای احترام است به اراده مردم و همزمان روشی مدرن و صلحطلبانه برای ابراز وجود ملتی. در تاریخ و حال و آینده نیز اغلب اوقات ملتهای جهان برای آنکه دیدگاه و نظر و خواست خود را بیان کنند مانع آن شده و میشوند و اکثر اوقات آنها را ناچار کرده و میکنند که به سمت روشهای خشن برای ابراز وجود و نشان دادن اراده خود پناه ببرند. اما رفراندوم صلحطلبانهترین و مشروعترین روش است که تنها مستبد و اشغالگر و گناهکاران با آن مخالفت میکنند، جمهوری مرگ و اعدام اسلامی که علنا و با بیشرمی تمام مخالف سرسخت همهپرسی از ملتی است، تهدید میکند و علیه آن میایستد.
جدا از خود مساله رفراندوم، نتیجه آن حاوی پیام و معنای مهم و اساسی است که نیروهای سیاسی در تلاش برای شکلگیری آن هستند و جای تامل اساسی دارد، که آن نیز استقلال ملتی و زایش کیانی نو و تاسیس دولت است که میان ملتهای جهان، ملتی جایگاه ویژه خود را کسب میکند.
استقلال کوردستان عراق و تاسیس دولت کوردستان در این بخش از سرزمینمان، تحقق اراده حقطلبانه و دفاع از آزادی و آزادگی است که مردمانی به نام ملت کورد و جامعه کوردستان که بعد از صدها سال تحت سلطه بودن و سرکوب و نقض تمام حقوق و ذات حیات و زندگی و خدشهدار کردن هویت فرد و جامعه، دوباره پا در تاریخ میگذارند و نمیگذارند که دیگر استراتژی و سیاست و تاریخ و زندگی بدون آنان ثبت شود، دیگر کوردستان نیز حداقل در قسمتی به عنوان فاعل و صاحب رویایی عملی در معادلات، نقش ایفا میکند و تنها ناظری نخواهد بود که چه چیزی را برای او مینویسند.
شاید کم و کاستیهای و مشکلات کوردستان عراق و آزمون ٢٥ سال حکومتداری در این اقلیم موجب آن شود که عدهای به مشکلات بعد از استقلال بیندیشند و دلهره آنرا داشته باشند، اما بهبود بخشیدن و تلاش برای توسعه و مقابله با فساد و پروسه اصلاح و تغیرات سیاسی و اقتصادی و اجتماعی، پروسهای طولانی مدت است و آن هنگام گامی راسخ و محکم برای اصلاح و تغیر در جوامع دیگر برداشته شده است و بازگشت پذیر نخواهد بود، که در کیانی مستقل شکل گیرد. به این معنا که شاید وجود دولت مستقل خود به خود به عاملی برای برقرای عدالت و اصلاح بدل نشود اما بدون دولت و وجود کیانی آزاد، همه گامهای اصلاحات و آزادیخواهی احتمال برگشت و خنثی شدن را دارند.
کیان مستقل نقطه ثقل تجمیع تمام منافع خواهد بود و میتوان تمام آرزوها و رویاها را در آن جمع کرد و در واقع بنیاد سازهای بلند و محکم باشد که در آن تمام افکار و اندیشههای متفاوت امکان ابراز وجود داشته باشند اما امکانی هارمونیک شده تا به صورت ارکستری والا و رقص هماهنگ رنگها عمل کند نه مخلوطی ناهماهنگ که رنگها و صدا در عوض لذت بخش بودن موجب آزار و اذیت شوند.
دولت مستقل کوردستان در جنوب هم بنیاد نهادن اراده ملی است و هم گامی تاریخی مهمی است که شاید امروز نتوان به روشنی و وضوح لذتها و رنگهای آن را مشاهده کرد اما همانقدر که دشمنان کورد و به ویژه جمهوری اسلامی از این امر خشمگین و با تمام توان آنرا مورد تهدید قرار میدهند و تعدای به اصطلاح روشنفکر فارس، اما در واقع متحجر و فاشیست که ادامه جمهوری اسلامیاند از استقلال کوردستان به هراس افتادهاند که این خود اشارهایست به حقیقت دولت مستقل کوردستان.
به معنای دیگر اگر ندانستی که گامهایت چقدر مهم هستند با نگاهی به چهره دشمنانت بدان چقدر از آن در هراساند.