مدتی پیش دە حزب و سازمان سیاسی سند تفاهمی را تحت عنوان ''همبستگی برای آزادی و برابری در ایران" بە امضا رساندند؛ در این رابطە وب سایت کوردستان میدیا مصاحبەای را با "کاوه آهنگری" فعال سیاسی انجام دادە است.
١ـ ''همبستگی برای آزادی و برابری'' در ایران چه تاثیری در شرایط کنونی دارد؟
همبستگی اعلام شده که مبتنی بر یک ''سند تفاهم'' و میان ده حزب و سازمان سیاسی ایرانی به عنوان مبنای کار مشترک در نظر گرفته شده است، اولین گام احزاب و سازمانهای سیاسی است که در پی یک سری مذاکرات مستمر در چند سال گذشته به امضاء رسیده‌است. اهمیت این ائتلاف در تعیین خطوط سیاسی و مرزبندی‌های سیاسی با دیگران است. این ائتلاف به روشنی و مشخصا اعلام می‌کند کی چه می‌خواهد و از کلی و مبهم گویی پرهیز کرده است. برای همین به باور من در روز ٢٣ فوریه جامعه سیاسی ایرانی مخالف رژیم جمهوری اسلامی به سه جبهه مشخص جمهوریخواهان فدرالیست، جمهوریخواهان مرکزگرا و پادشاهی‌خواهان تقسیم شد. این می‌تواند به معنی شروع رقابت سیاسی میان کانونهای سیاسی مذکور و دیالوگ در خصوص سرنوشت سیاسی ایران باشد.
٢ـ اعلام این همبستگی چ تاثیری بر کشورهای غربی به نسبت رژیم ایران خواهد داشت؟
اگر این همبستگی در راستای اهداف اعلام شده کار کند به باور من گفتمان و حضورش مورد توجه و پذیرش قرار خواهد گرفت.بطوری که در معادلات سیاسی آتی ایران تاثیرگذار خواهد بود. کشورهای غربی بویژه اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا تا به کنون از هیچ جریان و فرد خاصی حمایت نکرده‌اند و به باور من هم چنین برنامه‌ای هم در دست ندارند ولی، تشکیل چنین ائتلافی با برنامه سیاسی عملگرایانه می‌تواند مورد توجه جامعه بین‌الملل هم واقع گردد.
٣ـ این همبستگی چگونە خواهد توانست تاثیر بیشتری در داخل ایران داشتە باشد؟
فعلا ما در سطح گفتمانی می‌توانیم کار کنیم. بدین معنی که گفتمان این همبستگی به میان آحاد مردم برده شود، برای آن تبلیغ شود و جامعه سیاسی ایرانی چه در داخل و چه در ایران را به گفتگو دعوت کنیم. قطعا مخالفانی دارد و کم هم نیستند و این هم پیشینه تاریخی دارد.پس کار ما ساده نیست اما ممکن است. همبستگی با گفتمان خود و تقابل گفتمانی می‌تواند بر تاثیرات سیاسی خود در جامعه سیاسی ایرانی و بین‌المللی بیفزاید.
٤ـ نظر شما در رابطە با این همبستگی چیست؟
به باور من سند تفاهم و همبستگی اعلام شده در فضای سیاسی کنونی و برای آینده ایران لاجرم و لازم بود. ما اکنون دارای حداقل سه کانون سیاسی هستیم که هر یک هم طرفداران خودشان را دارند. از امروز به بعد با یک آدرس مشخص آنهم به نام همبستگی که دارای برنامه مشخص اعلام شده است با صراحت در مورد آینده سیاسی ایران می‌توان سخن گفت. همبستگی فقط کانون و سنگر سیاسی ملیت‌های تحت ستم نیست بلکه به باور من تمامی آنانکه درک درستی از کنون و آینده ایران دارند و به آزادی و برابری می‌اندیشند، لازم است به همبستگی بپیوندند و با تشکیل یک جبهه سیاسی قوی و متشکل راه صلح و آشتی برای ایران پس از جهوری اسلامی را هموار کنند.
