کوردستان میدیا: ابراهیم یزدی، وزیر امور خارجه دولت موقت و از همراهان خمینی در پاریس، به وجود ارتباط میان خمینی و آمریکایی ها در روزهای حساس پیش از انقلاب اعتراف کرد.
این مقام سابق رژیم جمهوری اسلامی اصل مبادله پیام و ارتباط میان کارتر و خمینی را انکار نکرد، اما گزارش پیام محرمانه خمینی به کارتر را که در سایت بی بی سی فارسی منتشر شد، نادرست خواند و نوشت: آقای خمینی پیام شخصی برای کارتر نفرستاد، بلکه این کارتر بود که پیام فرستاد و آقای خمینی به پیام او جواب داد.
در گزارش بی بی سی آمده بود که بنا بر اسنادی که به تازگی در آمریکا از حالت طبقه‌بندی خارج شده است، خمینی چند روز پیش از آنکه از نوفل لوشاتو به تهران برگردد - در روز ۲۷ ژانویه ۱۹۷۹ (هفتم بهمن ۱۳۵۷) - به دولت کارتر پیام شخصی محرمانه‌ای می‌فرستد که در آن از یک طرف به طور تلویحی تهدید به اعلان جهاد می‌کند و از طرف دیگر دست دوستی و همکاری به سوی کارتر دراز می‌کند.
ابراهیم یزدی بدون اشاره به محتوای این پیامها که در شرایط حساس آخرین روزهای پیش از انقلاب ٥٧ مبادله گردیده است، می گوید: این سخن نادرستی است. اولاً آقای خمینی پیام شخصی برای کارتر نفرستاد، بلکه این کارتر بود که پیام فرستاد و آقای خمینی به پیام او جواب داد.
یزدی همچنین می گوید: «در آخرین هفته‌های قبلاً از پیروزی انقلاب، رهبران انقلاب، نه از دو کانال، که در گزارش خبری آمده است، بلکه از سه طریق با مقامات آمریکا مذاکره می‌کرده‌اند: در ایران از جانب شورای انقلاب آقایان مهندس بازرگان، دکتر سحابی و آیت‌الله موسوی اردبیلی با سولیوان و استمپل، کارمند سفارت؛ آقای دکتر بهشتی مستقیماً با سولیوان در تهران و سوم از طریق زیمرمن در پاریس با آقای خمینی.
وی همچنین می افزاید: در جریان اشغال ستاد مشترک ارتش ایران در غروب روز ۲۲ بهمن و پیروزی انقلاب، آیت‌الله مهدوی کرمانی همراه تیمی که از جانب امام برای نجات امیران ارشد ارتش و مستشاران نظامی آمریکا (از جمله ژنرال فیلیپ گست) رفته بود، همراه ما بودند.
این مقام سابق رژیم جمهوری اسلامی اصل مبادله پیام و ارتباط میان کارتر و خمینی را انکار نکرد، اما گزارش پیام محرمانه خمینی به کارتر را که در سایت بی بی سی فارسی منتشر شد، نادرست خواند و نوشت: آقای خمینی پیام شخصی برای کارتر نفرستاد، بلکه این کارتر بود که پیام فرستاد و آقای خمینی به پیام او جواب داد.
در گزارش بی بی سی آمده بود که بنا بر اسنادی که به تازگی در آمریکا از حالت طبقه‌بندی خارج شده است، خمینی چند روز پیش از آنکه از نوفل لوشاتو به تهران برگردد - در روز ۲۷ ژانویه ۱۹۷۹ (هفتم بهمن ۱۳۵۷) - به دولت کارتر پیام شخصی محرمانه‌ای می‌فرستد که در آن از یک طرف به طور تلویحی تهدید به اعلان جهاد می‌کند و از طرف دیگر دست دوستی و همکاری به سوی کارتر دراز می‌کند.
ابراهیم یزدی بدون اشاره به محتوای این پیامها که در شرایط حساس آخرین روزهای پیش از انقلاب ٥٧ مبادله گردیده است، می گوید: این سخن نادرستی است. اولاً آقای خمینی پیام شخصی برای کارتر نفرستاد، بلکه این کارتر بود که پیام فرستاد و آقای خمینی به پیام او جواب داد.
یزدی همچنین می گوید: «در آخرین هفته‌های قبلاً از پیروزی انقلاب، رهبران انقلاب، نه از دو کانال، که در گزارش خبری آمده است، بلکه از سه طریق با مقامات آمریکا مذاکره می‌کرده‌اند: در ایران از جانب شورای انقلاب آقایان مهندس بازرگان، دکتر سحابی و آیت‌الله موسوی اردبیلی با سولیوان و استمپل، کارمند سفارت؛ آقای دکتر بهشتی مستقیماً با سولیوان در تهران و سوم از طریق زیمرمن در پاریس با آقای خمینی.
وی همچنین می افزاید: در جریان اشغال ستاد مشترک ارتش ایران در غروب روز ۲۲ بهمن و پیروزی انقلاب، آیت‌الله مهدوی کرمانی همراه تیمی که از جانب امام برای نجات امیران ارشد ارتش و مستشاران نظامی آمریکا (از جمله ژنرال فیلیپ گست) رفته بود، همراه ما بودند.
