![](/weney-mallperr/13169.jpg)
کوردستان میدیا: نیره جلالی از مادران خاوران و زنی که پنج فرزند و یک دامادش را جمهوری اسلامی یا به قتل رساند و یا اعدام کرد، صبح روز یکشبه ۱۳ دی ماه در منزل خود در تهران، درگذشت.
بنا به گزارش خبرگزاریها، جمهوری اسلامی شش نفر از خانواده نیره جلالی، به نامهای: محمد در اسفند سال ۱۳۶۰، سیامک اسدیان (داماد وی) در مهر ۱۳۶۰، زهرا در شهریور ۱۳۶۲، محسن در اردیبهشت ۱۳۶۴ و محمود و علی در شهریور ۱۳۶۷ را به قتل رساند و یا اعدام کرد.
مادران خاوران، به مادران و خانواده های زندانیان سیاسی گفته میشود که به اتهام مخالفت با جمهوری اسلامی در دههی ۶۰ و به خصوص در تابستان ۱۳۶۷ در زندانهای جمهوری اسلامی ایران اعدام شدند.
بسیاری از آنها به صورت مخفیانه در گورستانهای متروک از جمله گورستان خاوران در جنوب شرقی تهران به خاک سپرده شدند.
نیره جلالی مشهور به مادر بهکیش یکی از مادران خاوران است که به گفته خودش بیشترین عمر خود را جلوی در زندان گذرانده است.
مادران خاوران طی سالها تبدیل به سازمانی متشکل از مادران و بازماندگانی شد که به دنبال عدالت برای کشتهشدگان اعدامهای دستهجمعی توسط مقامات جمهوری اسلامی در دهه ۱۳۶۰ هستند. در سالهای بعدی مادران عزادار و مادران خاوران با هم همکاریهای موازی داشتند و به دنبال عدالت برای همهی زندانیان سیاسی-عقیدتی بودند و این سازمان شامل مادران و دیگر اعضای خانواده کشتهشدگان بودند.
بنا به گزارش خبرگزاریها، جمهوری اسلامی شش نفر از خانواده نیره جلالی، به نامهای: محمد در اسفند سال ۱۳۶۰، سیامک اسدیان (داماد وی) در مهر ۱۳۶۰، زهرا در شهریور ۱۳۶۲، محسن در اردیبهشت ۱۳۶۴ و محمود و علی در شهریور ۱۳۶۷ را به قتل رساند و یا اعدام کرد.
مادران خاوران، به مادران و خانواده های زندانیان سیاسی گفته میشود که به اتهام مخالفت با جمهوری اسلامی در دههی ۶۰ و به خصوص در تابستان ۱۳۶۷ در زندانهای جمهوری اسلامی ایران اعدام شدند.
بسیاری از آنها به صورت مخفیانه در گورستانهای متروک از جمله گورستان خاوران در جنوب شرقی تهران به خاک سپرده شدند.
نیره جلالی مشهور به مادر بهکیش یکی از مادران خاوران است که به گفته خودش بیشترین عمر خود را جلوی در زندان گذرانده است.
مادران خاوران طی سالها تبدیل به سازمانی متشکل از مادران و بازماندگانی شد که به دنبال عدالت برای کشتهشدگان اعدامهای دستهجمعی توسط مقامات جمهوری اسلامی در دهه ۱۳۶۰ هستند. در سالهای بعدی مادران عزادار و مادران خاوران با هم همکاریهای موازی داشتند و به دنبال عدالت برای همهی زندانیان سیاسی-عقیدتی بودند و این سازمان شامل مادران و دیگر اعضای خانواده کشتهشدگان بودند.