کوردستان میدیا: عدم کُلرزنی و بی‌توجهی تعمدی مسئولین رژیم به معضل آب شرب در استان‌های زاگرس بار دیگر فاجعه آفرید و این بار، آلودگی بیش از حد آب شرب شهرستان اردل، ١٨٠ قربانی و مسموم را در پی داشت.
بنابر گزارشی از خبرگزاری حکومتی تسنیم، ١٨٠ نفر از شهروندان بختیاری شهرستان اردل، به دلیل استفاده مستمر از آب‌های آلوده دچار مسمومیت شدید شده و روانه بیمارستان‌های شهرستان مذکور یا مرکز استان شده‌اند.
استان چهارمحال بختیاری که تنها یک درصد مساحت کل ایران را تشکیل می‌دهد به تنهایی ١٠ درصد آب‌های روان و ١٥ درصد کل منابع آب شیرین ایران را در اختیار دارد اما بنابر آمارها و گزارشات منتشر شده بیش از ٧٠ درصد روستاها و شهرهای این استان فاقد سیستم لوله‌کشی آب بهداشتی و تصفیه شده هستند.
رئیس مرکز بهداشت چهارمحال و بختیاری طی نشستی خبری از قربانی شدن بیش از ١٨٠ نفر از مردمان روستاهای شهرستان اردل خبر داد و گفت: تاکنون ۱۸۰ نفر از مردم روستاهای اردل بر اثر مصرف آب آلوده مسموم شده‌اند. عبدالمجید فدایی به عوامل اصلی آلودگی آب شرب مردم بختیاری اشاره کرد و گفت: مسئولین از کُلر زنی آب طی روزها و هفته‌های اخیر سر باز زده‌اند و از سوی دیگر به علت نشت ممتد مواد نفتی از لوله‌های انتقال نفت، منابع آب زیرزمینی این منطقه که سرچشمه آب شرب آن‌هاست به کلی آلوده شده است.
بنابر آنچه رئیس مرکز بهداشت چهارمحال و بخیاری بیان کرده است تعمدی بودن در آلوده نگه داشتن آب شرب مردم عیان و آشکار است.
مسئولین حکومتی ایران با عدم کُلرزنی آب به مدت هفته‌ها جان مردم بختیاری را به خطر انداخته و به زن و کودک و پیر و جوان رحم نکرده‌اند، امری که در درازمدت و به صورت آرام آرام مسمومیت شدید این مردمان را در پی داشته است.
قابل ذکر است حکومت‌های فاشیستی ایران به ویژه از زمان روی کار آمدن رضاخان برای نابودی زندگی فرهنگی-اجتماعی مردمان زاگرس و کوردستان و تسلط بر سرزمین آن‌ها و تسهیل در استعمار منابع این سرزمین در پی کوچاندن اجباری آن‌ها بوده‌اند. در همین راستا با عدم سرمایه‌گذاری و ایجاد فقر گسترده و آمار بالای بیکاری و عدم توسعه این مناطق موجب شدند که تعداد کثیری از مردم زاگرس و کوردستان برای دست‌یابی به یک زندگی عادی به شهرهای بیابانی ایران چون اصفهان، تهران، یزد، سمنان، کرمان، مشهد و... کوچ کنند. از سوی دیگر با عدم ارائه امکانات رفاهی همچون سیستم آبرسانی سالم و بهداشتی سعی کرده‌اند که بر این کوچ‌های اجباری بیفزایند که این امر به ویژه طی حاکمیت فاشیستی ایران اسلامی به اوج خود رسیده است به گونه‌ای که در آخرین نمونه از جنایت‌های فاشیست‌های متکزگرا علیه مردم بختیاری، با عدم کلرزنی آب آشامیدنی سعی در کشتار خاموش مردمان این نواحی داشته‌اند.
آنگونه که سازمان محیط زیست استان اعلام کرده است، بیش از ۷۰ درصد آب کشاورزی و بیش از ۹۰ درصد آب شرب و صنعت استان چهارمحال و بختیاری از منابع آب زیرزمینی و از طریق چاه‌ها تأمین می شود امری که تنها بدلیل سیاست‌های فاشیستی در محروم کردن مردمان بختیاری از آب‌های روان و عدم مهار مناسب این آب‌ها و نبود تصفیه‌‌خانه‌های مدرن برای تامین آب سالم و نهایتا نبود سیستم آبرسانی روی داده است. این حجم استفاده از آب‌های زیرزمینی موجب گردیده تا دشتهای مهمی همچون بروجن-فرادنبه، سفیددشت در سال ۱۳۶۳، دشتهای خان‌میرزا و شهرکورد در سال ۱۳۸۵ و دشت کیار در سال ۱۳۹۳ به عنوان دشتهای ممنوعه اعلام شوند، آنهم در استان پر آبی که ١٠ درصد کل آب‌های روان و ١٥ درصد کل منابع آب شیرین ایران را در خود دارد، البته باید گفت که این استان ٩٠ درصد سرچشمه‌های آبی دو رودخانه بزرگ ایران یعنی زاینده‌رود و کارون را نیز در آغوش خود گرفته است.
بنابر گزارشی از خبرگزاری حکومتی تسنیم، ١٨٠ نفر از شهروندان بختیاری شهرستان اردل، به دلیل استفاده مستمر از آب‌های آلوده دچار مسمومیت شدید شده و روانه بیمارستان‌های شهرستان مذکور یا مرکز استان شده‌اند.
استان چهارمحال بختیاری که تنها یک درصد مساحت کل ایران را تشکیل می‌دهد به تنهایی ١٠ درصد آب‌های روان و ١٥ درصد کل منابع آب شیرین ایران را در اختیار دارد اما بنابر آمارها و گزارشات منتشر شده بیش از ٧٠ درصد روستاها و شهرهای این استان فاقد سیستم لوله‌کشی آب بهداشتی و تصفیه شده هستند.
رئیس مرکز بهداشت چهارمحال و بختیاری طی نشستی خبری از قربانی شدن بیش از ١٨٠ نفر از مردمان روستاهای شهرستان اردل خبر داد و گفت: تاکنون ۱۸۰ نفر از مردم روستاهای اردل بر اثر مصرف آب آلوده مسموم شده‌اند. عبدالمجید فدایی به عوامل اصلی آلودگی آب شرب مردم بختیاری اشاره کرد و گفت: مسئولین از کُلر زنی آب طی روزها و هفته‌های اخیر سر باز زده‌اند و از سوی دیگر به علت نشت ممتد مواد نفتی از لوله‌های انتقال نفت، منابع آب زیرزمینی این منطقه که سرچشمه آب شرب آن‌هاست به کلی آلوده شده است.
بنابر آنچه رئیس مرکز بهداشت چهارمحال و بخیاری بیان کرده است تعمدی بودن در آلوده نگه داشتن آب شرب مردم عیان و آشکار است.
مسئولین حکومتی ایران با عدم کُلرزنی آب به مدت هفته‌ها جان مردم بختیاری را به خطر انداخته و به زن و کودک و پیر و جوان رحم نکرده‌اند، امری که در درازمدت و به صورت آرام آرام مسمومیت شدید این مردمان را در پی داشته است.
قابل ذکر است حکومت‌های فاشیستی ایران به ویژه از زمان روی کار آمدن رضاخان برای نابودی زندگی فرهنگی-اجتماعی مردمان زاگرس و کوردستان و تسلط بر سرزمین آن‌ها و تسهیل در استعمار منابع این سرزمین در پی کوچاندن اجباری آن‌ها بوده‌اند. در همین راستا با عدم سرمایه‌گذاری و ایجاد فقر گسترده و آمار بالای بیکاری و عدم توسعه این مناطق موجب شدند که تعداد کثیری از مردم زاگرس و کوردستان برای دست‌یابی به یک زندگی عادی به شهرهای بیابانی ایران چون اصفهان، تهران، یزد، سمنان، کرمان، مشهد و... کوچ کنند. از سوی دیگر با عدم ارائه امکانات رفاهی همچون سیستم آبرسانی سالم و بهداشتی سعی کرده‌اند که بر این کوچ‌های اجباری بیفزایند که این امر به ویژه طی حاکمیت فاشیستی ایران اسلامی به اوج خود رسیده است به گونه‌ای که در آخرین نمونه از جنایت‌های فاشیست‌های متکزگرا علیه مردم بختیاری، با عدم کلرزنی آب آشامیدنی سعی در کشتار خاموش مردمان این نواحی داشته‌اند.
آنگونه که سازمان محیط زیست استان اعلام کرده است، بیش از ۷۰ درصد آب کشاورزی و بیش از ۹۰ درصد آب شرب و صنعت استان چهارمحال و بختیاری از منابع آب زیرزمینی و از طریق چاه‌ها تأمین می شود امری که تنها بدلیل سیاست‌های فاشیستی در محروم کردن مردمان بختیاری از آب‌های روان و عدم مهار مناسب این آب‌ها و نبود تصفیه‌‌خانه‌های مدرن برای تامین آب سالم و نهایتا نبود سیستم آبرسانی روی داده است. این حجم استفاده از آب‌های زیرزمینی موجب گردیده تا دشتهای مهمی همچون بروجن-فرادنبه، سفیددشت در سال ۱۳۶۳، دشتهای خان‌میرزا و شهرکورد در سال ۱۳۸۵ و دشت کیار در سال ۱۳۹۳ به عنوان دشتهای ممنوعه اعلام شوند، آنهم در استان پر آبی که ١٠ درصد کل آب‌های روان و ١٥ درصد کل منابع آب شیرین ایران را در خود دارد، البته باید گفت که این استان ٩٠ درصد سرچشمه‌های آبی دو رودخانه بزرگ ایران یعنی زاینده‌رود و کارون را نیز در آغوش خود گرفته است.
