کوردستان میدیا

سایت مرکزی حزب دمکرات کوردستان ایران

تحصیل برای ناکامی

00:48 - 19 خرداد 1402

جمال رسول دنخه

مسئولان آموزشی رژیم جمهوری اسلامی رسما اعلام کردەاند که در آغاز ماه آبان سال جاری، درهای مدارس به روی ۱۵ میلیون دانش‌آموز دوره‌های ابتدایی و دبیرستانی گشوده خواهد شد تا به روال معمول گذشته سال تحصیلی جدیدی را آغاز کنند. اما بازگشت مجدد دانش‌آموزان به مدرسه در حالی است که هیچ برنامه‌ مشخصی برای جبران بازماندگی تحصیلی دانش‌آموزان روی میز کار دستگاه آموزشی رژیم قرار ندارد.

باید به خانوادەهای بسیاری اشاره کرد که به خاطر فقر مالی و تنگدستی تاکنون نتوانسته‌اند هزینه سه میلیون تومانی خرید کتاب‌های درسی و سایر لوازم مختلف تحصیلی را فراهم کنند و فرزندان‌شان را به مدرسه بفرستند. چنانچه در سال تحصیلی گذشته هم در جریان پروژه آموزش از راه دور، هزاران دانش‌آموز به خاطر فقر مالی خانواده و عدم دستیابی وسایل ارتباط‌ جمعی از تحصیل بازماندند و یک‌سال تحصیلی‌شان بر باد رفت و امسال با شدت گرفتن بحران اقتصادی و گسترش فقر مالی در میان خانواده‌ها و بیشتر و گران‌تر شدن لوازم تحصیلی مسلما بسیاری از والدین نخواهند توانست حتی کتاب، دفتر و دیگر لوازم آموزشی ابتدایی را برای فرزندان تدارک ببینند و آنها را به مدرسه بفرستند و به این ترتیب هزاران نوجوان چون سال تحصیلی گذشته از ادامه تحصیل بازخواهند ماند.

در حالیکە مسئولان رژیم ایران در امور آموزشی، می‌بایست هزینەهای چند سال کرونایی را بپردازند؛ طی طرحی درصدد هستند کە هزینە مادی سنگینی را بر دوش مدارس و کارکنان آنان بسپارند طرحی که به "برون سپاری" نامگذاری شدە است. "برون سپاری" اسم مستعار دست کردن در جیب مردم برای تأمین هزینه‌های تمام اموری است که سرمایه‌های عمومی و مالیات‌ها باید به آن اختصاص یافته و از اساس بخشی از وظایف حاکمیت است.

گام جدید برای چپاول بیشتر از مدارس و نظام آموزش و پرورش را دولت رئیسی برداشته و در طرح اخیر خود موسوم به "برنامه هفتم توسعه" تحت عنوان‌های "اعطای اختیارات اداری و مالی لازم و تقویت سطح تصمیم‌گیری به ارکان مدرسه به‌عنوان کانون تربیتی محله" و یا "برون سپاری" و "مشارکت مردمی"معنای این حرف‌های کلی کارشناسان رژیم تهران در تشریح و تفسیر روزنامە برای توجیە این طرح تخریبی بیشتر قابل توجە است.

طرح برون سپاری به منظور واگذاری بخشی از آموزش‌های مهارتی شاخه كاردانش به موسسات توليدی و خدماتی كه از سال ٩۵ آغاز شده، گویا راهی برای رونق بازار كسب و كار گشوده است.

بر اساس این طرح هنرجويان هنرستان‌ها بر اساس مصوبه هيات وزيران بايد بخشی از واحدهای درسی خود را در قالب اين طرح در داخل كارخانه‌ها، شهرک‌های صنعتی، مراكز توليدی، خدماتی و آموزشگاه‌های آزاد و دولتی فنی و حرفه‌ای و با بهره گيری از فضا، نيروی انسانی و تجهيزات آنها بگذرانند.

يکی از اهداف تعريف شده برای اين طرح جذب بيشتر دانش‌آموزان به رشته‌های شاخه كاردانش و به دنبال آن فراهم كردن زمينه‌ای برای ارتباط هنرجويان با بازار كار است تا توليدكنندگان واحدهای خدماتی و توليدی بتوانند بدون واسطه از اين ظرفيت توانمند برای ادامه فعاليت خود بهره ببرند.

منتقدان این طرح اعلام کردەاند کە معلمان  برون‌سپار آموزش و پرورش، از هرگونه مزایایی که معلمان رسمی برخوردارند، محروم شده‌اند. نه بیمه ای در کار است و یا اگر هم است به صورت ناقص و نه عیدی و سایر حقوق پایه به آنها پرداخت می‌شود.

در لایحه بودجه ۱۴۰۲برای وزارت آموزش و پرورش ۲۴۲ هزار میلیارد تومان پیش‌بینی شده است که نسبت به سال ۱۴۰۱، ۲۱ درصد افزایش داشته است. این ادعایی است کە سران رژیم ایران مطرح می‌كنند. این بودجە شندرغاز برای مهمترین ارگان تربیتی و آموزشی در یک کشور آن هم تربیت برای نسل آیندە است!

وزارت آموزش و پرورش بزرگترین دستگاه اجرایی رژیم ایران است و طبق خود آمار رژیم این وزارتخانه  ۹۷۱ هزار پرسنل شاغل دارد و همچنین ۳۸ هزار بازنشسته در آموزش و پرورش فعالیت می‌کنند؛ همچنین جمعیت دانش‌آموزی وزارت آموزش و پرورش با احتساب دانش‌آموزان بزرگسال، ۱۶ میلیون و ۲۰۰ هزار نفر است.

از این بودجە فقط ٣٠ درصد جهت اعتبار ردیف کیفیت‌بخشی تخصیص دادە شدە است. ٢٢ هزار میلیارد تومان از بودجه رای رتبه‌بندی استفادە شدە و ۲۰ درصد از ردیف‌ها و سرفصل‌های اصلی بودجه آموزش و پرورش کسر شدە است.

این سه جملە در مورد بودجە فقط بخشی از بحران آموزشی در ایران است و سران این رژیم برای جبران هر خطایی از گزینە "از چالە بە چاە افتادن" استفادە می‌کنند. طرحی کە آنان از آن بە برون سپاری یاد می‌کنند. بیشتر بە اجارەدادن مدارس یاد می‌شود.

باید تاکید کرد هیچگونە عقلانیتی در این طرح نیست؛ آنچە از چنین طرح‌ها و پروژه‌هایی می‌توان استنباط کرد، این است که آموزش و پرورش در جغرافیای ایران بە سرباری برای مسئولان رژیم ایران تبدیل شدە است کە تنها برای رفع تکلیف در حد طرح‌های مقطعی بە آن می‌پردازند.