کوردستان میدیا: یک پناهجوی افغان که از آلمان به کشورش بازگشته است، میگوید ایران زندانی برای افغان‌هاست.
به گزارش دویچه وله، احمد ذکی، پناهجوی جوان افغان، به همراه دوستش ناصر در گفتگو با این خبرگزاری از زندگی و دلایل مهاجرتشان به آلمان سخن گفته‌اند.
این دو جوان را در برلین افغان‌های کثیف می‌نامیدند. آنان می‌گویند هنگامی که در نخستین هفته ورود به برلین مجبور به خوابیدن در خیابان شدند، هیچکس از مردم شهر به آنها کمکی نکرد. و زمانی که پای‌شان به خوابگاه‌های مخصوص پناهندگان برلین باز شد، هیچ ندیدند جز دعوا و کتک‌کاری ساکنان خوابگاه‌ها.
احمد ذکی ۲۴ ساله یکی از پناهندگان افغان در ایران بوده و از راه همین کشور خود را به آلمان رسانده است.
ذکی تجربه بدی از زندگی در ایران دارد و درباره شرایط زندگی در این کشور میگوید: «ایران زندانی برای افغان‌هاست. ما در آنجا نمی‌توانیم به دانشگاه برویم؛ نمی‌توانیم خانه بخریم و حتی نمی‌توانیم یک سیم-کارد تلفن برای خود تهیه کنیم.»
او میگوید یک افغان در ایران حق زندگی ندارد و باید برای کارهای ساده به ماموران دولتی رشوه دهد.
ذکی ۱۴ ماه در سفر بوده تا سرانجام خود را به آلمان رسانده است. ذکی ۱۰ ماه در منطقه گوستاوزبورگ، در نزدیکی شهر ماینس آلمان زندگی کرد. روزی ماموران پلیس آلمان به سراغ ذکی رفتند، به او دستبند زدند و او را به رومانی فرستادند، زیرا ذکی برای نخستین بار نام خود را به عنوان پناهجو در این کشور به ثبت رسانده بود. برمبنای قوانین موجود اتحادیه اروپا نخستین کشور این اتحادیه که پناهجو به آن وارد می‌شود موظف است به تقاضای پناهندگی فرد رسیدگی کند.
ذکی میگوید خوابگاهش در رومانی مانند زندان و غذای آنجا بسیار بد بوده و پس از یک ماه اقامت در رومانی دیوانه شده است. او میگوید سرانجام خواسته یا ناخواسته به هواپیمای سازمان ملل متحد به مقصد افغانستان سوار شده و خود را به کشورش رسانده است. میگوید شرایط افغانستان بسیار بهتر از ایران است و او به همین دلیل به ایران بازنگشته است.
ذکی اکنون در افغانستان نه کاری دارد، نه برنامه‌ای برای زندگی در آینده. او تنها می‌داند که هرگز آلمان، رومانی و ایران را برای زندگی انتخاب نخواهد کرد.
به گزارش دویچه وله، احمد ذکی، پناهجوی جوان افغان، به همراه دوستش ناصر در گفتگو با این خبرگزاری از زندگی و دلایل مهاجرتشان به آلمان سخن گفته‌اند.
این دو جوان را در برلین افغان‌های کثیف می‌نامیدند. آنان می‌گویند هنگامی که در نخستین هفته ورود به برلین مجبور به خوابیدن در خیابان شدند، هیچکس از مردم شهر به آنها کمکی نکرد. و زمانی که پای‌شان به خوابگاه‌های مخصوص پناهندگان برلین باز شد، هیچ ندیدند جز دعوا و کتک‌کاری ساکنان خوابگاه‌ها.
احمد ذکی ۲۴ ساله یکی از پناهندگان افغان در ایران بوده و از راه همین کشور خود را به آلمان رسانده است.
ذکی تجربه بدی از زندگی در ایران دارد و درباره شرایط زندگی در این کشور میگوید: «ایران زندانی برای افغان‌هاست. ما در آنجا نمی‌توانیم به دانشگاه برویم؛ نمی‌توانیم خانه بخریم و حتی نمی‌توانیم یک سیم-کارد تلفن برای خود تهیه کنیم.»
او میگوید یک افغان در ایران حق زندگی ندارد و باید برای کارهای ساده به ماموران دولتی رشوه دهد.
ذکی ۱۴ ماه در سفر بوده تا سرانجام خود را به آلمان رسانده است. ذکی ۱۰ ماه در منطقه گوستاوزبورگ، در نزدیکی شهر ماینس آلمان زندگی کرد. روزی ماموران پلیس آلمان به سراغ ذکی رفتند، به او دستبند زدند و او را به رومانی فرستادند، زیرا ذکی برای نخستین بار نام خود را به عنوان پناهجو در این کشور به ثبت رسانده بود. برمبنای قوانین موجود اتحادیه اروپا نخستین کشور این اتحادیه که پناهجو به آن وارد می‌شود موظف است به تقاضای پناهندگی فرد رسیدگی کند.
ذکی میگوید خوابگاهش در رومانی مانند زندان و غذای آنجا بسیار بد بوده و پس از یک ماه اقامت در رومانی دیوانه شده است. او میگوید سرانجام خواسته یا ناخواسته به هواپیمای سازمان ملل متحد به مقصد افغانستان سوار شده و خود را به کشورش رسانده است. میگوید شرایط افغانستان بسیار بهتر از ایران است و او به همین دلیل به ایران بازنگشته است.
ذکی اکنون در افغانستان نه کاری دارد، نه برنامه‌ای برای زندگی در آینده. او تنها می‌داند که هرگز آلمان، رومانی و ایران را برای زندگی انتخاب نخواهد کرد.
