کوردستان میدیا: ختنه کردن دختران، بعنوان یکی از بارزترین نمودهای نقض حقوق زنان تاکنون ریشه‌کن نشده و همچنان قربانی می‌گیرد.
بر اساس آمارهای حاضر، در هر ١٠ ثانیه یک دختر ختنه می‌شود که از آن لحظه زندگی پرمشقت پر از درد و عذاب، برای آنها کلید می‌خورد.
برای نخستین بار در ٦ فوریه سال ٢٠٠٣ میلادی استلا اوباسانجو خانم نخست کشور نیجریه در جریان یک کنفرانس که توسط کمیته آفریقای جنوبی مذاهب موثر، تحت عنوان سلامت زنان و کودکان برگزار شد، ثبت چنین روزی را در تقویم جهانی پیشنهاد نمود که این پیشنهاد با استقبال کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد روبروشد.
سازمان‌های سلامت جهانی، یونیسف، یونسکو، حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان‌های دیگر وابسته به سازمان ملل متحد، بیاننامه مشترکی را در مقابله با ختنه منتشر نمودند و در مضمون این بیانیه اعلام کرده‌اند که این عمل نه تنها اینکه وجهه پزشکی ندارد بلکه برای سلامتی بسیار زیان‌آورد است.
در واقع ختنه برداشتن بخشی از آلت تناسلی زنان موسوم به (کلیتوریس) است که منجر به اختلال در زنانگی جنسی زنان و از بین رفتن مادام‌العمر لذت جنسی در آنان می‌شود.
برداشتن کلیتوریس، عوارض مخرب بسیاری از لحاظ فیزیکی و روانی در پی دارد، آسیب دیدگی مجرای ادراری، التهاب بلند مدت، ایجاد تعفن در مجاری ادراری، خونریزی، افسردگی، از دست دادن احساس لذت جنسی، سردمزاجی در مقاربت، وقفه‌متناوب در سیکل ماهانه، لخته بستن خون در بطن، اخلال در سیکل و زایمان.
بر طبق گزارشی از بنیاد جمعیت سازمان ملل متحد، نزدیک به ١٤٠ میلیون زن ختنه شده در جهان وجود دارد و بر اساس آمارهای یونیسف، سازمان سلامت جهانی، هر ساله به طور میانگین ٣ میلیون زن و دختر در سنین کمتر از ١٥ سال در بیست‌وهشت کشور آسیایی و آفریقایی، ختنه می‌شوند. ٧٩% از دختران ختنه‌شده در کشورهای آفریقایی و ١٢% ازآنها در کشورهای آسیایی بوده که ٩٩% این آمار را دخترانی با سنین ٤ تا ١٠ تشکیل می‌دهند. طی سال‌های ١٩٩٧ تا ٢٠٠٦ آمار ختنه شدن زنان با شتابی تدریجی کاهش یافته است.
در مناطق جنوبی و کُردنشین ایران نیز ختنه زنان انجام می‌شود، ختنه در این مناطق بیشتر جنبه آیینی داشته و زنان پبق رسوم دینی ختنه می‌شوند. اکثر این ختنه‌ها در شرایطی نامساعد و بدون استفاده از بیهوشی انجام می‌شوند و دختران با هرگونه ابزار در دسترس از قبیلا چاقو، تیغ و قیچی ختنه مشوند.
در قوانین کیفری رژیم حاکم بر ایران که هم‌اکنون در کشور اجرا می‌شود، مبحثی در رابطه با ختنه قید نشده است. با این وجود برداشتن عضا یا زخمی کردن آن، جرم محسوب می‌شود و در صورت ختنه شدن فرد با توجه به اینکه اعضای بدن وی زخمی و برداشته می‌شود، می‌تواند در مراجع قضایی شکایت به ثبت برساند.
بنا به اینکه ختنه در دوران کودکی انجام می‌شود و از لحاظ قضایی تنها قیم یا سرپرست کودک می‌تواند شکایت کند، این ماده در قوانین کیفری ایران موضوعیت آنچنانی ندارد چرا که در اغلب موارد ختنه کودک با تمایل والدین صورت می‌پذیرد. به این ترتیب کودک (دختر) ختنه شده در هنگام رسیدن به سن قانونی می‌تواند شکایت خود را به ثبت برساند که چنین مواردی به ندرت صورت می‌پذیرد.
بر اساس آمارهای حاضر، در هر ١٠ ثانیه یک دختر ختنه می‌شود که از آن لحظه زندگی پرمشقت پر از درد و عذاب، برای آنها کلید می‌خورد.
برای نخستین بار در ٦ فوریه سال ٢٠٠٣ میلادی استلا اوباسانجو خانم نخست کشور نیجریه در جریان یک کنفرانس که توسط کمیته آفریقای جنوبی مذاهب موثر، تحت عنوان سلامت زنان و کودکان برگزار شد، ثبت چنین روزی را در تقویم جهانی پیشنهاد نمود که این پیشنهاد با استقبال کمیسیون حقوق بشر سازمان ملل متحد روبروشد.
سازمان‌های سلامت جهانی، یونیسف، یونسکو، حقوق بشر سازمان ملل متحد و سازمان‌های دیگر وابسته به سازمان ملل متحد، بیاننامه مشترکی را در مقابله با ختنه منتشر نمودند و در مضمون این بیانیه اعلام کرده‌اند که این عمل نه تنها اینکه وجهه پزشکی ندارد بلکه برای سلامتی بسیار زیان‌آورد است.
در واقع ختنه برداشتن بخشی از آلت تناسلی زنان موسوم به (کلیتوریس) است که منجر به اختلال در زنانگی جنسی زنان و از بین رفتن مادام‌العمر لذت جنسی در آنان می‌شود.
برداشتن کلیتوریس، عوارض مخرب بسیاری از لحاظ فیزیکی و روانی در پی دارد، آسیب دیدگی مجرای ادراری، التهاب بلند مدت، ایجاد تعفن در مجاری ادراری، خونریزی، افسردگی، از دست دادن احساس لذت جنسی، سردمزاجی در مقاربت، وقفه‌متناوب در سیکل ماهانه، لخته بستن خون در بطن، اخلال در سیکل و زایمان.
بر طبق گزارشی از بنیاد جمعیت سازمان ملل متحد، نزدیک به ١٤٠ میلیون زن ختنه شده در جهان وجود دارد و بر اساس آمارهای یونیسف، سازمان سلامت جهانی، هر ساله به طور میانگین ٣ میلیون زن و دختر در سنین کمتر از ١٥ سال در بیست‌وهشت کشور آسیایی و آفریقایی، ختنه می‌شوند. ٧٩% از دختران ختنه‌شده در کشورهای آفریقایی و ١٢% ازآنها در کشورهای آسیایی بوده که ٩٩% این آمار را دخترانی با سنین ٤ تا ١٠ تشکیل می‌دهند. طی سال‌های ١٩٩٧ تا ٢٠٠٦ آمار ختنه شدن زنان با شتابی تدریجی کاهش یافته است.
در مناطق جنوبی و کُردنشین ایران نیز ختنه زنان انجام می‌شود، ختنه در این مناطق بیشتر جنبه آیینی داشته و زنان پبق رسوم دینی ختنه می‌شوند. اکثر این ختنه‌ها در شرایطی نامساعد و بدون استفاده از بیهوشی انجام می‌شوند و دختران با هرگونه ابزار در دسترس از قبیلا چاقو، تیغ و قیچی ختنه مشوند.
در قوانین کیفری رژیم حاکم بر ایران که هم‌اکنون در کشور اجرا می‌شود، مبحثی در رابطه با ختنه قید نشده است. با این وجود برداشتن عضا یا زخمی کردن آن، جرم محسوب می‌شود و در صورت ختنه شدن فرد با توجه به اینکه اعضای بدن وی زخمی و برداشته می‌شود، می‌تواند در مراجع قضایی شکایت به ثبت برساند.
بنا به اینکه ختنه در دوران کودکی انجام می‌شود و از لحاظ قضایی تنها قیم یا سرپرست کودک می‌تواند شکایت کند، این ماده در قوانین کیفری ایران موضوعیت آنچنانی ندارد چرا که در اغلب موارد ختنه کودک با تمایل والدین صورت می‌پذیرد. به این ترتیب کودک (دختر) ختنه شده در هنگام رسیدن به سن قانونی می‌تواند شکایت خود را به ثبت برساند که چنین مواردی به ندرت صورت می‌پذیرد.
