کوردستان میدیا: یکی از اقدامات ضد بشری ثبت شدە در کارنامه‌ی حاکمیت رژیم اسلامی ایران، کشتار زندانیان سیاسی سال ١٣٦٧ بود که طی آن هزاران تن از رندانیان سیاسی در محاکمه‌ی چند دقیقه‌ای به جوخه‌های اعدام سپرده شدند.
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ١٣۶٧ واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های رژیم اسلامی ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند.
به طور کلی جرم زندانیان، همکاری با سازمان‌های مخالف رژیم اسلامی ایران به خصوص سازمان مجاهدین خلق ایران و همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و کمونیست بود. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران، در گورهای ناشناس گورستان خاوران به خاک سپرده شدند.
مردادماه، محاکمه و اعدام اعضای سازمان مجاهدین خلق
به گفتهٔ حسن پویا، یرواند آبراهامیان و گزارش‌های متعدد شاهدان واقعه و تمام گزارش‌های سازمان‌های اپوزیسیون از این واقعه، ابتدا از هر یک از مجاهدین گرایش سیاسی‌شان سوال می‌شود و اگر کسی می‌گفت مجاهدین فورا به اعدام محکوم می‌شد. کسانی که پاسخ داده بودند منافقین با سوال‌های دیگری از جمله، آیا حاضرید در مصاحبه تلویزیونی منافقین را محکوم کنید؟، آیا حاضرید طناب دار را به گردن یک عضو فعال منافقین بیندازید؟، آیا حاضرید میدان‌های مین‌گذاری‌شده را برای ارتش اسلام پاک‌سازی کنید؟ روبرو می‌شدند و پاسخ منفی به هر یک از این سؤالات به معنی محکومیت به اعدام بود.
شهریورماه، محاکمه و اعدام زندانیان چپ‌گرا
در شهریورماه، توجه کمیسیون مرگ به چپی‌ها جلب شد و پرسش و پاسخ از آن‌ها از پنجم شهریور و از زندان گوهردشت آغاز گشت. آیا شما مسلمانید؟، آیا به خدا اعتقاد دارید؟، آیا به بهشت و جهنم معتقد هستید؟، آیا محمد را به عنوان خاتم انبیاء قبول دارید؟، آیا در ماه رمضان روزه می‌گیرید؟، آیا قرآن می‌خوانید؟، آیا هر روز نماز می‌خوانید؟، آیا ترجیح می‌دهید با یک مسلمان هم بند شوید و یا یک غیرمسلمان؟، آیا حاضرید زیر ورقه‌ای را دایر بر اینکه به خدا، به پیغمبر، به قرآن و به روز رستاخیز ایمان دارید امضا کنید؟ و مهمتر از همه: آیا در خانواده ای بزرگ شده‌اید که پدر در آن نماز می‌خواند، روزه می‌گرفت و قرآن می‌خواند؟
به ادعای بازماندگان واقعهٔ ۶۷ و سازمان عفو بین‌الملل و تاریخ‌نویسانی همچون آبراهامیان، تنها یک جواب غلط به این سوال‌ها می‌توانست به اعدام شخص مربوطه منتهی شود. بخصوص سوال آخر، که جواب مثبت به آن به معنی اعدام بود زیرا بر ارتداد فرد تاکید می‌کرد.
عاملان و مجریان کشتار
در زمان این اعدام‌ها خمینی بالاترین مقام رژیم ایران بود و این اعدام‌ها به دستور شخص او صورت گرفته است. در همین رابطه حسینعلی منتظری طی نامهای شخص روح‌الله خمینی را مسئول این اعدام‌ها دانسته است.
از دیگر سو، از افراد رده بالای آن زمان که در هنگام قتل‌عام زندانیان دارای مسئولیت‌های مرتبطی بودند می‌توان به حسینعلی نیری عضو کمیسیون مرگ، منصوب شده از طرف خمینی، مرتضی اشراقی عضو کمیسیون مرگ منصوب شده از طرف خمینی و، مصطفی پورمحمدی نمایندهٔ وزارت اطلاعات در کمیسیون مرگ اشاره کرد.
شمار اعدامیان سال ١٣٦٧ در هاله‌ای از ابهام
به علت این که رژیم اسلامی ایران همچنان بر سر کار است، تعداد دقیق اعدام‌ها هرگز فاش نشده است و بین مراجع مختلف در مورد آن‌ها اختلاف وجود دارد. بر اساس تحقیقات اولیه، عموماً حداقل کمتر از هزار نفر و حداکثر ۱۲ هزار نفر اعدام شده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل، شمار اعدامیان را بیش از ۲۵۰۰ نفر اعلام کرده است و لیست و نامهای مشخص حداقل پنج هزار نفر توسط سازمان‌های مختلف اعلام شده است.
آیت‌الله منتظری در کتاب خاطرات خود، اظهار می‌کند که طبق گزارش‌هایی که به او داده‌اند بین ۲۸۰۰ یا ۳۸۰۰ نفر را اعدام کرده‌اند.
کاملترین لیست این زمینه لیست سایت عصر نو است که از جمع تمامی لیست‌های فوق‌الذکر حاصل شده است. این لیست که به همت ب.آزاده و ب.آذرکلاه جمع‌آوری شده جمعاً شامل ۴۴۸۱ نفر است.
دادگاه لاهه، رژیم ایران را به جنایت علیه بشریت متهم کرده است
در روزهای ۲۵، ۲۶ و ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲، کاخ صلح در لاهه میزبان بازماندگان اعدام‌های دهه شصت در ایران بود. این کارزار جهانی از سوی یک نهاد مستقل به نام ایران تریبونال تشکیل شد و هدف آن تحت پیگرد قرار دادن عاملان کشتار گسترده زندانیان سیاسی در ایران است.
شماری از وکلا و فعالان جهانی حقوق بشر با این نهاد همکاری دارند و پس از نخستین جلسه شنود بازماندگان در لندن در ژوئیه ۲۰۱۲، دومین جلسه شنود در کاخ صلح لاهه در هلند برگزار شد و به گزارش شبکه ایرانیان هلند، صدها نفر در جلسات شنود در لاهه شرکت کردند.
این دادگاه موسوم به دادگاه مردمی به تقاضای عده‌ای از ایرانیان، علیه رژیم جمهوری اسلامی در لاهه تشکیل شد و قضات دادگاه، در رای مقدماتی خود، در تاریخ ششم آبانماه ۱۳۹۱ خورشیدی برابر با ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲ میلادی، رژیم ایران را به جنایت علیه بشریت متهم کردند.
در اعلامیه‌ای که به همین مناسبت از سوی برگزارکنندگان دادگاه انتشار یافته، آمده بود: این نخستین بار است که رژیم اسلامی ایران، در یک دادگاه بی‌طرف و باتفاق آرای قضات مستقل آن، به جنایت علیه بشریت محکوم شده است.
در این اعلامیه آمده بود که دادگاه لاهه، از رژیم ایران دعوت کرده بود که برای پاسخگویی به اتهام‌های وارده، در جلسه‌های دادرسی حضور یابد ولی مسئولین رژیم از شرکت در دادگاه خودداری کرده بودند.
روز اول سپتامبر روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران
اواخر خردادماه ١٣٩٢، پارلمان کانادا با ارائه‌ی لایحەای که به تصویب سه حزب اصلی پارلمان رسید لایحەای اعدام‌های دهە شصت ایران را جنایت علیه بشریت قلمداد کرد و این اقدام رژیم ایران را به شدت محکوم نمود.
پارلمان کانادا در بزرگداشت آنانی که در این دهە ناعادلانه اعدام شدند و در گورستان‌های دستەجمعی ایران به خاک سپردە شدەاند، روز اول سپتامبر را روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران اعلام کرد.
کانادا اولین کشوری است که بە صورت رسمی این اقدام رژیم ایران را جنایت علیه بشریت قلمداد و به شدت این جنایت را محکوم کرد.
گزارش/ اسماعیل زورمند
اعدام زندانیان سیاسی در تابستان ١٣۶٧ واقعه‌ای بود که طی آن عده بسیاری از زندانیان سیاسی در زندان‌های رژیم اسلامی ایران در ماه‌های مرداد و شهریور ١٣۶٧ اعدام شدند.
به طور کلی جرم زندانیان، همکاری با سازمان‌های مخالف رژیم اسلامی ایران به خصوص سازمان مجاهدین خلق ایران و همچنین طیف‌های مختلف گروه‌های چپ و کمونیست بود. بیشتر اعدام‌شدگان زندان‌های تهران، در گورهای ناشناس گورستان خاوران به خاک سپرده شدند.
مردادماه، محاکمه و اعدام اعضای سازمان مجاهدین خلق
به گفتهٔ حسن پویا، یرواند آبراهامیان و گزارش‌های متعدد شاهدان واقعه و تمام گزارش‌های سازمان‌های اپوزیسیون از این واقعه، ابتدا از هر یک از مجاهدین گرایش سیاسی‌شان سوال می‌شود و اگر کسی می‌گفت مجاهدین فورا به اعدام محکوم می‌شد. کسانی که پاسخ داده بودند منافقین با سوال‌های دیگری از جمله، آیا حاضرید در مصاحبه تلویزیونی منافقین را محکوم کنید؟، آیا حاضرید طناب دار را به گردن یک عضو فعال منافقین بیندازید؟، آیا حاضرید میدان‌های مین‌گذاری‌شده را برای ارتش اسلام پاک‌سازی کنید؟ روبرو می‌شدند و پاسخ منفی به هر یک از این سؤالات به معنی محکومیت به اعدام بود.
شهریورماه، محاکمه و اعدام زندانیان چپ‌گرا
در شهریورماه، توجه کمیسیون مرگ به چپی‌ها جلب شد و پرسش و پاسخ از آن‌ها از پنجم شهریور و از زندان گوهردشت آغاز گشت. آیا شما مسلمانید؟، آیا به خدا اعتقاد دارید؟، آیا به بهشت و جهنم معتقد هستید؟، آیا محمد را به عنوان خاتم انبیاء قبول دارید؟، آیا در ماه رمضان روزه می‌گیرید؟، آیا قرآن می‌خوانید؟، آیا هر روز نماز می‌خوانید؟، آیا ترجیح می‌دهید با یک مسلمان هم بند شوید و یا یک غیرمسلمان؟، آیا حاضرید زیر ورقه‌ای را دایر بر اینکه به خدا، به پیغمبر، به قرآن و به روز رستاخیز ایمان دارید امضا کنید؟ و مهمتر از همه: آیا در خانواده ای بزرگ شده‌اید که پدر در آن نماز می‌خواند، روزه می‌گرفت و قرآن می‌خواند؟
به ادعای بازماندگان واقعهٔ ۶۷ و سازمان عفو بین‌الملل و تاریخ‌نویسانی همچون آبراهامیان، تنها یک جواب غلط به این سوال‌ها می‌توانست به اعدام شخص مربوطه منتهی شود. بخصوص سوال آخر، که جواب مثبت به آن به معنی اعدام بود زیرا بر ارتداد فرد تاکید می‌کرد.
عاملان و مجریان کشتار
در زمان این اعدام‌ها خمینی بالاترین مقام رژیم ایران بود و این اعدام‌ها به دستور شخص او صورت گرفته است. در همین رابطه حسینعلی منتظری طی نامهای شخص روح‌الله خمینی را مسئول این اعدام‌ها دانسته است.
از دیگر سو، از افراد رده بالای آن زمان که در هنگام قتل‌عام زندانیان دارای مسئولیت‌های مرتبطی بودند می‌توان به حسینعلی نیری عضو کمیسیون مرگ، منصوب شده از طرف خمینی، مرتضی اشراقی عضو کمیسیون مرگ منصوب شده از طرف خمینی و، مصطفی پورمحمدی نمایندهٔ وزارت اطلاعات در کمیسیون مرگ اشاره کرد.
شمار اعدامیان سال ١٣٦٧ در هاله‌ای از ابهام
به علت این که رژیم اسلامی ایران همچنان بر سر کار است، تعداد دقیق اعدام‌ها هرگز فاش نشده است و بین مراجع مختلف در مورد آن‌ها اختلاف وجود دارد. بر اساس تحقیقات اولیه، عموماً حداقل کمتر از هزار نفر و حداکثر ۱۲ هزار نفر اعدام شده‌اند.
سازمان عفو بین‌الملل، شمار اعدامیان را بیش از ۲۵۰۰ نفر اعلام کرده است و لیست و نامهای مشخص حداقل پنج هزار نفر توسط سازمان‌های مختلف اعلام شده است.
آیت‌الله منتظری در کتاب خاطرات خود، اظهار می‌کند که طبق گزارش‌هایی که به او داده‌اند بین ۲۸۰۰ یا ۳۸۰۰ نفر را اعدام کرده‌اند.
کاملترین لیست این زمینه لیست سایت عصر نو است که از جمع تمامی لیست‌های فوق‌الذکر حاصل شده است. این لیست که به همت ب.آزاده و ب.آذرکلاه جمع‌آوری شده جمعاً شامل ۴۴۸۱ نفر است.
دادگاه لاهه، رژیم ایران را به جنایت علیه بشریت متهم کرده است
در روزهای ۲۵، ۲۶ و ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲، کاخ صلح در لاهه میزبان بازماندگان اعدام‌های دهه شصت در ایران بود. این کارزار جهانی از سوی یک نهاد مستقل به نام ایران تریبونال تشکیل شد و هدف آن تحت پیگرد قرار دادن عاملان کشتار گسترده زندانیان سیاسی در ایران است.
شماری از وکلا و فعالان جهانی حقوق بشر با این نهاد همکاری دارند و پس از نخستین جلسه شنود بازماندگان در لندن در ژوئیه ۲۰۱۲، دومین جلسه شنود در کاخ صلح لاهه در هلند برگزار شد و به گزارش شبکه ایرانیان هلند، صدها نفر در جلسات شنود در لاهه شرکت کردند.
این دادگاه موسوم به دادگاه مردمی به تقاضای عده‌ای از ایرانیان، علیه رژیم جمهوری اسلامی در لاهه تشکیل شد و قضات دادگاه، در رای مقدماتی خود، در تاریخ ششم آبانماه ۱۳۹۱ خورشیدی برابر با ۲۷ اکتبر ۲۰۱۲ میلادی، رژیم ایران را به جنایت علیه بشریت متهم کردند.
در اعلامیه‌ای که به همین مناسبت از سوی برگزارکنندگان دادگاه انتشار یافته، آمده بود: این نخستین بار است که رژیم اسلامی ایران، در یک دادگاه بی‌طرف و باتفاق آرای قضات مستقل آن، به جنایت علیه بشریت محکوم شده است.
در این اعلامیه آمده بود که دادگاه لاهه، از رژیم ایران دعوت کرده بود که برای پاسخگویی به اتهام‌های وارده، در جلسه‌های دادرسی حضور یابد ولی مسئولین رژیم از شرکت در دادگاه خودداری کرده بودند.
روز اول سپتامبر روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران
اواخر خردادماه ١٣٩٢، پارلمان کانادا با ارائه‌ی لایحەای که به تصویب سه حزب اصلی پارلمان رسید لایحەای اعدام‌های دهە شصت ایران را جنایت علیه بشریت قلمداد کرد و این اقدام رژیم ایران را به شدت محکوم نمود.
پارلمان کانادا در بزرگداشت آنانی که در این دهە ناعادلانه اعدام شدند و در گورستان‌های دستەجمعی ایران به خاک سپردە شدەاند، روز اول سپتامبر را روز همبستگی با زندانیان سیاسی ایران اعلام کرد.
کانادا اولین کشوری است که بە صورت رسمی این اقدام رژیم ایران را جنایت علیه بشریت قلمداد و به شدت این جنایت را محکوم کرد.
گزارش/ اسماعیل زورمند
