دریاچه ارومیه، نگین فیروزه‌ای کوردستان و یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های شور جهان، امروز در آستانه نابودی کامل قرار گرفته است؛ فاجعه‌ای که نه صرفاً نتیجه‌ی تغییرات اقلیمی یا خشکسالی، بلکه برآیند مستقیم دهه‌ها سیاست‌گذاری فاجعه‌بار، بی‌توجهی عامدانه و توسعه مخرب در سایه حکومت رژیم اسلامی است.
به گفته احمدرضا لاهیجان‌زاده، معاون سازمان حفاظت محیط‌زیست دریایی و تالاب‌های سازمان محیط زیست تراز دریاچه ارومیه به ۱۲۶۹.۷۴ متر، یعنی به پایین‌ترین سطح ثبت‌شده در تاریخ معاصر رسیده است.
حجم آب باقی‌مانده کمتر از ۵۰۰ میلیون متر مکعب برآورد شده و وسعت دریاچه به ٥٨١ کیلومتر مربع کاهش یافته و این بدان معناست که بیش از ۹۰ درصد پهنه آبی دریاچه نابود شده است.
لاهیجان‌زاده هشدار داد که در صورت ادامه روند فعلی، ممکن است دیگر حتی عددی برای گزارش‌کردن باقی نماند.
او با اشاره به گرمای بی‌سابقه و شدت تبخیر آب، سناریوی خشکی کامل دریاچه تا پایان تابستان را محتمل دانست.
از سوی دیگر، مدیرعامل شرکت آب منطقه‌ای ارومیه اعلام کرد که تراز آب نسبت به مدت مشابه سال گذشته ۵۵ سانتی‌متر کاهش یافته و منابع زیرزمینی نیز به‌شدت افت کرده‌اند؛ پدیده‌ای که به‌ویژه با وجود بیش از ۶۰ هزار حلقه چاه غیرمجاز در حوزه‌های آبریز دریاچه، به تشدید بحران دامن زده است.
در حالی‌که رژیم در سال‌های گذشته با تبلیغات گسترده از "طرح احیای دریاچه ارومیه" سخن می‌گفت، واقعیت میدانی حاکی از آن است که "بودجه‌های وعده‌داده‌شده محقق نشده‌اند، پروژه‌های انتقال آب یا نیمه‌کاره رها شده‌اند یا به انحراف رفته‌اند و هیچ اقدام ساختاری برای مهار چاه‌های غیرمجاز، کاهش مصرف آب در بخش کشاورزی یا محدود کردن سدسازی‌های بی‌رویه" انجام نشده است.
