شامگاه سەشنبه، ٤ آذر ١٤٠٤، مراتع روستاهای طاء و سرچی کامیاران، در آتش گستردهای فرو رفتند؛ حریقی که بنابە گزارشها هرلحظه دامنهاش بیشتر میشود.
با وجود شدت آتشسوزی، هیچ نیروی امدادی یا تجهیزات اطفاء حریق، تا این لحظه به محل نرسیده است.
ساکنان محلی هشدار میدهند، که در صورت ادامه این وضعیت، باغات و زمینهای کشاورزی روستا با نابودی کامل روبرو خواهند شد.
در حالی که، نهادهای رسمی دوباره در نقش ''تماشاگر'' ظاهر شدهاند، این مردم محلی هستند که با بیل، گونی خیس و ابتداییترین ابزارها تلاش میکنند آتش را مهار کنند.
این صحنە آتشسوزی، صحنهای تکراری از سالها بیمسئولیتی و رهاشدگی استانهای کوردستان میباشد.
این آتشسوزی بار دیگر نشان داد، مدیریت بحران در رژیم ایران بحدی است کە در مواقع اضطراری نه آمادەباشی وجود دارد نه پاسخگویی؛ و در میان نبود امکانات، این مردماند که باید خود در برابر فاجعەها بایستند.
