در حالیکه استان سنندج روی یکی از لرزهخیزترین پهنههای زاگرس قرار دارد، آمارهای رسمی حاکی از آن است که ۵۳ درصد مسکن روستایی استان همچنان ناایمن و غیرمقاوم است.
طبق اعلام مدیرکل بنیاد مسکن رژیم در سنندج، تنها ۴۷ درصد از واحدهای روستایی تاکنون نوسازی یا مقاوم شدهاند، در حالیکه میانگین سراسری ۵۵ درصد است.
این فاصله ٨ درصدی، در استانی که هر ساله بین ۱۵ تا ۳۰ زلزله خفیف تا متوسط را تجربه میکند و بر روی گسلهای فعال مریوان- سقز، بانه-سردشت و قروه- همدان قرار دارد، نشاندهنده عقبماندگی در حوزهای حیاتی است.
بخش عمدهای از روستاهای نیمه غربی استان در شهرهای بانه، مریوان، سروآباد، سقز و مناطقی از سنندج و دیواندره با وجود لرزهخیزی بالاتر، پایینترین میزان مقاومسازی را دارند.
اگرچه بنیاد مسکن اعلام کرده طی سالهای اخیر ٣ هزار و ۱۹۰ واحد مسکونی در استان بازسازی یا مقاوم شدهاند و تسهیلات ۴۰۰ میلیون تومانی نیز اکنون برای روستاییان قابل دریافت است، اما میزان استقبال از این تسهیلات در نقاط پرخطر بهدلیل تورم، گرانی افسارگسیخته و بروکراسی بانکی همچنان پایین است.
کارشناسان هشدار میدهند که در صورت وقوع زلزلهای با شدت متوسط، بسیاری از این واحدهای غیرمقاوم میتوانند بهطور کامل فروبریزند و خسارات انسانی و مالی گسترده برجای بگذارند.
با وجود این تهدید آشکار، پیشرفت مقاومسازی در استان هنوز با سرعت لازم پیش نمیرود و ریسک بالای سکونت در خانههای فرسوده، عملاً به واقعیتی عادیشده در بسیاری از روستاهای کوردستان تبدیل شده است.
