کمبود داروهای شیمیدرمانی و حمایتی در کوردستان، جان بیماران سرطانی را در خطر جدی قرار داده و وعدههای مسئولان رژیم و دانشگاه علوم پزشکی استان هنوز در حد شعار باقی مانده است.
در کوردستان سرطان تنها یک بیماری نیست، بلکه به بحرانی اجتماعی و اقتصادی برای خانوادهها تبدیل شده است و بیماران در استان سنندج با هزینههای سنگین درمان، ضرورت مراجعه به مراکز درمانی خارج از استان و ناپایداری شدید در تأمین دارو مواجه هستند.
این مشکلات عدیده بیماران را فشار مالی و فرسودگی روانی گرفتار کرده و ریشه آن نه در کمبود مطلق دارو در کوردستان، بلکه در ناتوانی مدیریتی در تأمین دارو و توزیع عادلانه دارو و محرومسازی سیستماتیک کوردستان از هرگونه خدمات ضروری است.
داروهای حیاتی که ادامه روند درمان و حتی بقای بیماران به آن وابسته است، در داروخانههای دولتی بهندرت یافت میشود و توزیع سهمیهای آنها با تأخیرهای طولانی، بیماران را به بازار آزاد و داروهای چندبرابری سوق داده است؛ بازاری که برای اغلب خانوادهها غیرقابل دسترسی است.
خانوادهها و بیماران بارها تأکید کردهاند که وعدههای تکراری پیگیری و اظهارات بدون عمل مسئولان دانشگاه علوم پزشکی استان هیچ کمکی به تأمین داروی مورد نیاز نمیکند.
بسیاری از بیماران بارها بین داروخانهها و مراکز درمانی سرگردان شدهاند و در نهایت مجبور شدهاند برای دریافت داروی ضروری، مسیرهای طولانی تا استانهای دیگر را طی کنند؛ هزینهای که فشار اقتصادی و جسمی بیشتری به آنان تحمیل میکند.
کمبود دارو و عدم پاسخگویی مسئولان رژیم، بحران سلامت را از یک مشکل پزشکی به یک بحران اجتماعی تبدیل کرده و تداوم این موضوع نشاندهنده عدم توجه رژیم اسلامی به جان شهروندان در سراسر کوردستان و ایران است.
