مدیرعامل شرکت آب منطقهای کرماشان از به صدا درآمدن آژیر خطر کاهش منابع آب خبر داده، اما واقعیتهای میدانی نشان میدهد بحران آب در کرماشان نه یک هشدار تازه، بلکه نتیجه سالها سوءمدیریت، تصمیمگیریهای مقطعی و فقدان برنامهریزی پایدار در ساختار حکمرانی آب است.
بهرام درویشی با اذعان به وضعیت نامناسب منابع آب زیرزمینی اعلام کرده که تقریباً تمامی دشتهای استان با افت شدید مخازن مواجه هستند.
بر اساس دادههای رسمی، کسری مخازن آب زیرزمینی در دشتهای کرماشان به حدود یک میلیارد و ۴۶۰ میلیون مترمکعب رسیده و سالانه نیز بین ۴۰ تا ۷۰ میلیون مترمکعب اضافهبرداشت صورت میگیرد.
این ارقام در استانی ثبت میشود که ۹ ماه از سال از رواناب و منابع آب سطحی محروم است و نرخ تبخیر آن به حدود ۷۰ درصد میرسد؛ با این حال، سیاستهای کلان رژیم طی دههها همچنان بر گسترش کشاورزی آببَر، حفر بیرویه چاهها و تأخیر در اصلاح الگوی مصرف استوار بوده است.
خطر فرونشست زمین در دشتهایی چون حسنآباد–شیان، که بنا به هشدار مسئولان رژیم جبرانناپذیر خواهد بود، نمونهای روشن از پیامدهای این رویکرد نادرست است.
از سوی دیگر، خالی ماندن بخش بزرگی از ظرفیت سدهای استان و نگرانی درباره تأمین آب شرب برخی شهرها، ناکارآمدی سیاست سدسازی بدون پشتوانه آبی را برجسته میکند.
طرحهای نیمهتمام، وعدههای مکرر برای آبگیری سدها و امید بستن به پروژههای بلندمدت، در حالی مطرح میشود که منابع موجود با شتابی نگرانکننده در حال نابودی است.
بحران آب در کرماشان امروز بیش از هر زمان دیگری، بازتاب مستقیم شکست سیاستهای کلان رژیم در مدیریت عادلانه و علمی منابع حیاتی است.
