پارک شیرین، یکی از قدیمیترین و راهبردیترین فضاهای تفریحی کرماشان، امروز به نمادی روشن از بیبرنامگی، تعلل مزمن و ناکامی مدیریت شهری در تکمیل پروژههای رفاهی تبدیل شده است.
پارک شیرین با وسعتی بیش از ۱۰ هکتار، واقع بر تپهای تاریخی در قلب شهر کرماشان، سالهاست در وضعیت بلاتکلیف، فرسوده و عملاً رهاشده باقی مانده است.
با وجود موقعیت ممتاز مکانی، چشمانداز طبیعی کمنظیر و همجواری با محلات پرجمعیت، پارک شیرین قربانی انبوهی از وعدههای تحققنیافته شده است.
با این حال، طرحها و وعدههای متعدد مطرحشده طی سالهای گذشته، از ایجاد رصدخانه و موزه گرفته تا پروژههای گردشگری، هیچگاه از مرحله حرف فراتر نرفته و در عمل، پارک شیرین به فضایی نیمهمتروک و ناایمن بدل شده است.
کمبود نورپردازی، فقدان امکانات فرهنگی و تفریحی، محدود شدن فضا به چند دکه کوچک و تجهیزات فرسوده بازی، و بروز آسیبهای اجتماعی مقطعی، تصویری است که امروز از این پارک در ذهن شهروندان کرماشان شکل گرفته است؛ وضعیتی که نشاندهنده بیتوجهی مستمر به نیازهای رفاهی شهروندان است.
وضعیت پارک شیرین صرفاً یک مشکل مدیریتی در کرماشان نیست، بلکه بازتابی از نگاه کلی و ساختاری مسئولان رژیم به فضاهای تفریحی و رفاهی در سراسر کوردستان است؛ نگاهی که سالهاست توسعه انسانی، نشاط اجتماعی و کیفیت زندگی شهروندان را به حاشیه رانده و اولویت را به رویکردهای امنیتی و پروژههای نمایشی داده است.
در اغلب شهرهای کوردستان، فضاهای تفریحی یا اساساً شکل نگرفتهاند یا به پروژههایی نیمهتمام، فرسوده و بیکارکرد تبدیل شدهاند و کمبود پارکهای استاندارد، مراکز فرهنگی عمومی، فضاهای امن برای خانوادهها و جوانان، نتیجه مستقیم بیتوجهی مزمن و سیستماتیک به مطالبات اولیه شهروندان کورد است.
