کوردستان میدیا: اتحادیەی صنفی معلمان کردستان ایران، در رابطه با نصف شدن دیەی دانش‌آموزان شین‌آباد، اعلامیەای منتشر نمود.
متن کامل این اعلامیە که نسخەای از آن به وب‌سایت کردستان میدیا رسیده است، عینأ در پی می‌آید:
بشردوستان، آزادیخواهان، معلمان و دانش آموزان عزیز؛
همچنانکه مستحضر هستید پانزدهم آذر ماه سال ٩١ بر اثر آتش‌سوزی ناشی از بخاری چکه‌ای در کلاس چهارم دبستان انقلاب اسلامی روستای شین آباد، ٢٨ تن از دختران دانش‌آموز این روستای شهرستان پیرانشهر دچار سوختگی شدید شدند و دو تن از آن‌ها به اسامی سیران یگانه و سارینا رسول‌زاده بر اثر سوختگی جان خود را از دست دادند.
مع الاسف از آن زمان تا به امروز نه‌تنها هیچگونه اقدام شایسته ای از جانب مسئولان نظام جمهوری اسلامی و سیستم آموزش و پرورش آن برای دانش‌آموزان روستای شین‌آباد روستای پیرانشهر، بعمل نیامد، بلکه تمامی شکوایه‌ها و انتقادات بعمل آمده از جانب اشخاص و نمایندگان و نهادها، با نوعی تمسخر، پاسخ داده شد که این امر سبب نگرانی و خشم بیش از پیش جامعه کوردی و نهادهای حقوق بشری گردید.
در تمامی این مدت که اینک حدود دو سال از آن زمان تاسف برانگیز سپری می‌شود، تجمعات و شکوایه‌ها و درخواست‌های این دانش‌آموزان با بی پاسخی و بی مهری روبرو گردیده و حتی گاهی با نوعی خشونت و برچسب‌های سیاسی نیز مواجه گردید.
با تمامی این اخبار و زوایای اسفناک و تخریب دائمی چهره و وضع زندگی این کودکان و خانواده‌هایشان، علیرغم اینکه تاکنون هیچگونه جبران مادی و معنوی‌ای برای این کودکان و خانواده هایشان که به طور عموم از قشر مستمند جامعه می‌باشند، بعمل نیامده است باز این کودکان علیرغم این خاطره‌ی خوفناک که گاه و بیگاه خواب نیمه شبشان را پریشان می‌نماید و نیز در و دیوار مدرسه‌ای که برای آنان تنها معنا و مفهوم مرگ را برایشان تداعی می نماید و در غم و اندوه از دست دادن همراهانشان، باز به امید فردایی بهتر رهسپار مدارسشان گشته و با نشاطی بیش از پیش که میراث نیاکانشان بوده و کردها هر بار و بعد از هر اندوهی دوباره انرا ندا می زنند و بدینصورت همیشه با مرگ و وحشت د رجدالی غرورآفرین بوده‌اند، ورقی نو از دفتر زندگانی خویش گشودند. اما جالب توجه است که به ناگه در اخبار متوجه می‌شویم که وکیل این کودکان اعلام می‌دارد که به دلیل مونث بودن این کودکان، بیمه تنها حاضر به پرداخت نیمی از بیمه آنان است.
در کشوری که هنوز انسان با جنسش شناخته می‌شود و قیمت و ارزش واقعی آن را نه انسانیتش، بلکه زن یا مرد بودنش تعیین می نماید و تمامی مسائل نه از منظر انسان بودن بلکه از بعد اقتصادی و از نگاهی انسان ستیز نگریسته می شود، دیگر جان انسانها چه ارزش می‌تواند داشته باشد، آیا در اینچنین سیستمی می توان منتظر تغییر و تحول و رفرم بود؟
بجاست که تمامی نهادهای حقوق بشری ،تشكل‌ها و اتحادیه‌های مربوطه، نسبت به این ظلم مضاعف اقدام نموده‌و آن را محکوم نمایند، چرا که این رویداد بنا بر سهل انگاری‌های حکومت و غفلتش از مناطق محروم و از جمله در کردستان و خوزستان و ....غیره، و بر خلاف میل و رغبت این دانش آموزان رخ داده است و می بایست حکومت در راستای جبران صددرصدی این دانش‌آموزان برآمده و علاوه بر آن به دلجویی آنان و فرستادنشان به کشورهای خارجی و تسهیل عملیات جراحی بر روی صورت و جسم آنان در هر کشوری که لازم باشد، اقدم نماید، چرا که آینده‌ی این دختران آن هم در کشوری که چنین نظام و ایدئولوژی ای بر آن حاکم می باشد، با هاله‌ای از ابهام مواجه‌است ، بخصوص که خانوده‌هایشان نیز توان مالی لازمه در این راستا را ندارند.
اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران ضمن اعلام انزجار خود از این اقدام ضدبشری، خواستار احقاق حقوق کامل این کودکان بوده و از تمامی فعالان حقوق بشری، معلمان و اتحادیه های معلمین در ایران و همچنین اقشار مختلف جامعه می طلبد که به اعلام انزجار از چنین عمل منفوری بپردازند و به هر نحو ممکن تا احقاق حقوق کامل این دانش‌آموزان مظلوم اقدام نمایند.
اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران
٣٠ جولای ٢٠١٤ میلادی
٨ مردادماه ١٣٩٣ خورشیدی
متن کامل این اعلامیە که نسخەای از آن به وب‌سایت کردستان میدیا رسیده است، عینأ در پی می‌آید:
بشردوستان، آزادیخواهان، معلمان و دانش آموزان عزیز؛
همچنانکه مستحضر هستید پانزدهم آذر ماه سال ٩١ بر اثر آتش‌سوزی ناشی از بخاری چکه‌ای در کلاس چهارم دبستان انقلاب اسلامی روستای شین آباد، ٢٨ تن از دختران دانش‌آموز این روستای شهرستان پیرانشهر دچار سوختگی شدید شدند و دو تن از آن‌ها به اسامی سیران یگانه و سارینا رسول‌زاده بر اثر سوختگی جان خود را از دست دادند.
مع الاسف از آن زمان تا به امروز نه‌تنها هیچگونه اقدام شایسته ای از جانب مسئولان نظام جمهوری اسلامی و سیستم آموزش و پرورش آن برای دانش‌آموزان روستای شین‌آباد روستای پیرانشهر، بعمل نیامد، بلکه تمامی شکوایه‌ها و انتقادات بعمل آمده از جانب اشخاص و نمایندگان و نهادها، با نوعی تمسخر، پاسخ داده شد که این امر سبب نگرانی و خشم بیش از پیش جامعه کوردی و نهادهای حقوق بشری گردید.
در تمامی این مدت که اینک حدود دو سال از آن زمان تاسف برانگیز سپری می‌شود، تجمعات و شکوایه‌ها و درخواست‌های این دانش‌آموزان با بی پاسخی و بی مهری روبرو گردیده و حتی گاهی با نوعی خشونت و برچسب‌های سیاسی نیز مواجه گردید.
با تمامی این اخبار و زوایای اسفناک و تخریب دائمی چهره و وضع زندگی این کودکان و خانواده‌هایشان، علیرغم اینکه تاکنون هیچگونه جبران مادی و معنوی‌ای برای این کودکان و خانواده هایشان که به طور عموم از قشر مستمند جامعه می‌باشند، بعمل نیامده است باز این کودکان علیرغم این خاطره‌ی خوفناک که گاه و بیگاه خواب نیمه شبشان را پریشان می‌نماید و نیز در و دیوار مدرسه‌ای که برای آنان تنها معنا و مفهوم مرگ را برایشان تداعی می نماید و در غم و اندوه از دست دادن همراهانشان، باز به امید فردایی بهتر رهسپار مدارسشان گشته و با نشاطی بیش از پیش که میراث نیاکانشان بوده و کردها هر بار و بعد از هر اندوهی دوباره انرا ندا می زنند و بدینصورت همیشه با مرگ و وحشت د رجدالی غرورآفرین بوده‌اند، ورقی نو از دفتر زندگانی خویش گشودند. اما جالب توجه است که به ناگه در اخبار متوجه می‌شویم که وکیل این کودکان اعلام می‌دارد که به دلیل مونث بودن این کودکان، بیمه تنها حاضر به پرداخت نیمی از بیمه آنان است.
در کشوری که هنوز انسان با جنسش شناخته می‌شود و قیمت و ارزش واقعی آن را نه انسانیتش، بلکه زن یا مرد بودنش تعیین می نماید و تمامی مسائل نه از منظر انسان بودن بلکه از بعد اقتصادی و از نگاهی انسان ستیز نگریسته می شود، دیگر جان انسانها چه ارزش می‌تواند داشته باشد، آیا در اینچنین سیستمی می توان منتظر تغییر و تحول و رفرم بود؟
بجاست که تمامی نهادهای حقوق بشری ،تشكل‌ها و اتحادیه‌های مربوطه، نسبت به این ظلم مضاعف اقدام نموده‌و آن را محکوم نمایند، چرا که این رویداد بنا بر سهل انگاری‌های حکومت و غفلتش از مناطق محروم و از جمله در کردستان و خوزستان و ....غیره، و بر خلاف میل و رغبت این دانش آموزان رخ داده است و می بایست حکومت در راستای جبران صددرصدی این دانش‌آموزان برآمده و علاوه بر آن به دلجویی آنان و فرستادنشان به کشورهای خارجی و تسهیل عملیات جراحی بر روی صورت و جسم آنان در هر کشوری که لازم باشد، اقدم نماید، چرا که آینده‌ی این دختران آن هم در کشوری که چنین نظام و ایدئولوژی ای بر آن حاکم می باشد، با هاله‌ای از ابهام مواجه‌است ، بخصوص که خانوده‌هایشان نیز توان مالی لازمه در این راستا را ندارند.
اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران ضمن اعلام انزجار خود از این اقدام ضدبشری، خواستار احقاق حقوق کامل این کودکان بوده و از تمامی فعالان حقوق بشری، معلمان و اتحادیه های معلمین در ایران و همچنین اقشار مختلف جامعه می طلبد که به اعلام انزجار از چنین عمل منفوری بپردازند و به هر نحو ممکن تا احقاق حقوق کامل این دانش‌آموزان مظلوم اقدام نمایند.
اتحادیه صنفی معلمان کردستان ایران
٣٠ جولای ٢٠١٤ میلادی
٨ مردادماه ١٣٩٣ خورشیدی
