کوردستان میدیا: پژوهشگران و مدرسان دانشگاه ایلام طی نشستی تخصصی به مطالعه‌ی کاربردی پدیده‌ی خودکشی و اشاره به علل، راهکارها و اقدامات در این رابطه پرداختند.
علی ایار، پژوهشگر مسائل اجتماعی و مدرس گروه علوم اجتماعی دانشگاه ایلام، در این نشست ضمن اشاره به خودکشی به عنوان یک نگرانی عمومی در این استان گفت: خودکشی یکی از آسیب‌های اجتماعی است که سلامت امنیت اجتماعی جامعه را تهدید می‌کند.
وی همچنین با اشاره به آمار و شواهد گفت: پس از جنگ و در سه دهه‌ی اخیر اقدام به خودکشی در استان ایلام تا به امروز دارای سیر صعودی بوده است و در رتبه های اول در کنار استان‌های کرماشان و لورستان قرار داریم.
وی با استناد به یافته‌های کمی و کیفی پژوهشی که در سال ٩١ در رابطه با امنیت اجتماعی انجام داده گفت: مردم در سال ٩١ شدیدا احساس ناامنی اقتصادی خود را اظهار داشته و متأسفانه در سال ٩٦ و٩٧ نیز یافته های کیفی نشان می‌دهند که این احساس ناامنی عمیق‌تر شده است. از جانب دیگر یافته‌های مطالعه‌ی کیفی نشان می‌دهند که مردم در ابعاد سخت‌افزاری (مولفه‌های فقر و نابرابری) و نرم‌افزاری (اهمیت یافتن پول در زندگی، کم رنگ شدن ارزش های برادری و انسانی، فساد و پارتی بازی ) احساس ناامنی می‌کنند."
وی در سخنانش ضمن مرده خواندن فضای اجتماعی که نمی‌توان در آن انتظار آسیب‌های متنوع اجتماعی را نداشت، به افزایش آسیب‌پذیری مردم اشاره کرده و گفت: این افزایش نه فقط در پدیده‌ی خودکشی بلکه در رابطه با طلاق نیز وجو دارد.
ایار، اتخاذ سیاست‌های ساختاری مناسب را در جلوگیری از خودکشی، مناسب دانست.
امید علی باپیری، پژوهشگر تربیتی نیز اعلام کرده‌است: ميزان خودكشي در سنين ١٥ تا ٢٤ سال در طول سه دهه‌ی گذشته سه برابر شده است و به عنوان دومين عامل مرگ و مير در گروه سني فوق شناخته شده است. ميزان شيوع آن در بين دانش‌آموزان دبيرستاني بين ٥/٣ تا ١١ درصد است.
باپیری نا اميدي را يكي از مهم‌ترین ويژگي‌هاي روان‌شناختي نوجوانان اقدام‌كننده به خودكشي دانسته، بدين معنا كه فرد احتمال وقوع تغييرات مثبت و حل مشكلات در آينده را خيلي ضعيف يا غيرممكن تصور مي‌كند. بنابراين، اقدام به خودكشي در واقع، واكنش به اين مشكلات است.
دکتر فتح‌الله مـحمدیان، معاون پژوهشی مرکز تحقیقات آسیب‌های روانی و اجتماعی دانشگاه علوم پزشکی ایلام، خطاب به مسئولان و نمایندگان مجلس، دلیل عمده‌ی آن را نبود برنامه‌ی مشخص برای مداخله، کمبود پژوهش‌های بنیادی، عدم توجه کافی به نیروهای تحصیل‌کرده‌ی استان و نبود برنامه بومی محور عنوان کرده و خواستار تدوین یک برنامه برای مداخله‌ی علمی در این موضوع شده‌است.
