کوردستان میدیا: خانوادهی انور حسینپناهی، زندانی سیاسی کُرد دومین نامهی خود را به گزارشگر ویژهی سازمان ملل و تمامی نهادهای مدافع حقوق بشر منتشر کردند.
متن نامه به شرح ذيل است:
جناب آقای دکتر احمد شهید!
گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
درود یک خانواده رنج دیده کُرد ایرانی را پذیرا باشید؛
ما خانواده انور حسین پناهی، فعال مدنی دربند کُرد، طی نامهای که چند ماه پیش برایتان ارسال کردیم ، سعی بر آن داشتیم کە مختصری از رنجهایی که به ناحق، بر خانوادهيمان رواداشته شده را برایتان بازگو کنیم، اما در این مدت اخیر دوباره دستگاهای امنیتی فشارهای خود را تشدید کرده و از تهدید مصادره اموال گرفته تا اینکه ما را دستگیر و از زادگاه و شهر خود تبعید کنند.
در نامه قبلی برایتان نوشتیم که رنجها از آنجا آغاز شد که انور حسین پناهی، فعال مدنی ایرانی، فرزند ارشد خانواده و دارای همسر و سه فرزند، پنج سال قبل به جرمی ناکرده، دستگیر، زندانی، شکنجه و محکوم به اعدام شدد. اگرچه به واسطه حمایت نهادهای حقوق بشری، کارزار جهانی و همین طور پیگیریهای فعالان در اتحادیه اروپا، حکم اعدام وی در دادگاه تجدید نظر جمهوری اسلامی لغو و به شش سال زندان تخفیف یافت، اما مصائب این خانواده همچنان به طرزی روزافزون ادامه دارد.
پس از بازداشت انور، اشرف نیز، فرزند دوم خانواده که در تهران شاغل و کمک خرج پدر پیر این خانواده بود، پس از صدور حکم اعدام برای انور، کار خود را به سنندج منتقل کرد و وضعیت پرونده انور و پسر خالهاش را که هر دو محکوم به اعدام شده بودند پیگیری مینمود.
اما متاسفانه اشرف در تاریخ 1387/7/6 در حین عزیمت به تهران، و در حالی که حامل مدارکی دال بر بیگناهی برادر بزرگش انور بود، توسط افراد ناشناسی به قتل رسید. با از دست دادن اشرف که تنها نانآور خانواده خود و برادرش بود هر دو خانواده ضربه جبران ناپذیری را متحمل شدند که تبعات آن با صدور حکم اعدام برای انور نیز بیشتر شد.
اینها همه در حالی رخ داده که بارها و بارها پدر انور، که در آستانهی هفتاد سالگی قرار دارد، و مادر انور و حتی خواهران وی، به اداره اطلاعات فراخوانده شده و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفتهاند.
جناب آقای احمد شهید!
در آخرین اقدام سیستماتیک ظلم و ستم در حق این خانواده و در پی بازداشتهای پیدرپی اعضای خانوادهمان و به منظور تشدید فشارها، هفته گذشته کمکهای مالی که برادر وی به حساب این خانواده واریز کرده بود مسدود و مبلغ آن مصادره شد. از طرفی دیگر دستگیریها و اذیت و آزار علیه خانوادهمان به طور لاینقطع ادامه دارد. در ۲۰ دی ماه، سیروان حسین پناهی یکی دیگر از اعضای خانوادمان با یورش مأمورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی منتقل گردید و تاکنون از وضعیت و شرایط وی خبری نداریم. همچنین ۲ تن دیگر از اعضای خانوادمان به نامهای شیرزاد و فایق پناهی با یورش مأمورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی منتقل شدهاند.
انگار خانواده ما بزرگترین گناه تاریخ را مرتکب شده که این طور از سوی ارگانهای دولتی همواره پاسخ منفی دریافت میکند، بیش از پنج سال است که خانواده ما از سوی ارگانهای دولتی مورد تحریم قرار گرفته، تحریمی تنها و تنها از سر بیگناهی. بر همگان آشکار است که در این 5 سال گذشته خانواده ما بیشترین فشار را از طرف نیروهای امنیتی متحمل شده است و در طول ۶ سال اخیر بیش از ۳۳ نفر از خانوادهمان بطور جداگانه و به بهانههای مختلف دستگیر شدهاند.
جناب آقای احمد شهید!
پرسش ما از جنابعالی به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل آن است که در کجای دنیا فردی را به خاطر فعالیتهای فرد دیگر دستگیر میکنند؟
اتهام تمام دختران و پسران خانواده ما در ایران، بخاطر حضور و مبارزات سیاسی دو فرزند دیگر خانواده، در خارج از ایران است. دو فرزندی که به خاطر عقایدشان، راه مبارزه سیاسی با حکومت جمهوری اسلامی را درپیش گرفته و به آن دلیل که چنین مجالی در داخل کشور برایشان باقی نمانده، به ناچار در خارج از ایران به فعالیتهایشان ادامه میدهند. اما سوال اساسی اینجاست که چرا باید دیگر اعضای خانواده را، به جرمی ناکرده و با ظن همکاری با آن دو فرزند، محاکمه و مجازات کرد؟
انور حسینپناهی فعال سرشناس سیاسی و مدنی کُرد، که اکنون در زندان مرکزی سنندج بسر میبرد، سیروان حسین پناهی در شکنجهگاه اداره اطلاعات و تحت فشار برای مصاحبه تلويزیونی قرار دارد و ما هیچ گونه خبری از سلامتی وی نداریم تنها دو نمونه از قربانیان بیعدالتی در ساختار دادرسی ایران میباشند.
گفتنی است انور حسین پناهی پسر بزرگ خانوادهمان که از فعالان مدنی و یاریرسان به انجمنهای ترک اعتیاد بوده و خصوصا یاریرسان و عضو افتخاری انجمن (ان.ای) و از معتمدین منطقه دهگلان بشمار میرود، در هنگامی که در بازداشتگاه اطلاعات شهر قروه\'\' کردستان ایران بسر میبرد از ناحیه دنده دچار شکستگی شده و مدت سه سال است که دچار عفونت کلیه و روده شده، اما هموارە از سوی مسئولین زندان مورد بیتوجهی قرار گرفته است. از طرف دیگر ایشان که چندی پیش از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده بود، اکنون در آستانه پروندهسازی و ایراد اتهامات جدید از سوی اداره اطلاعات قرار گرفته است.
در این شرایط ما فریاد مظلومیت و دادخواهی خود را به گوش شما میرسانیم، چرا که بر این باوریم شما گزارشگر ویژه سازمان ملل هستید و می توانید صدای کسانی را که از بیداد به تنگ آمده به گوش این نهاد بینالمللی برسانید.
باشد تا این ندای مظلومیت خانوادهی ما که در چند سال اخیر لحظهای آرامش و آسایش را به خود ندیدهایم به گوش جهانیان برسد.
با سپاس و امید به اقدامات فوری و موثر حضرتعالی
خانواده انور حسین پناهی زندانی سیاسی کُرد ایرانی
متن نامه به شرح ذيل است:
جناب آقای دکتر احمد شهید!
گزارشگر ویژه شورای حقوق بشر سازمان ملل متحد در امور ایران
درود یک خانواده رنج دیده کُرد ایرانی را پذیرا باشید؛
ما خانواده انور حسین پناهی، فعال مدنی دربند کُرد، طی نامهای که چند ماه پیش برایتان ارسال کردیم ، سعی بر آن داشتیم کە مختصری از رنجهایی که به ناحق، بر خانوادهيمان رواداشته شده را برایتان بازگو کنیم، اما در این مدت اخیر دوباره دستگاهای امنیتی فشارهای خود را تشدید کرده و از تهدید مصادره اموال گرفته تا اینکه ما را دستگیر و از زادگاه و شهر خود تبعید کنند.
در نامه قبلی برایتان نوشتیم که رنجها از آنجا آغاز شد که انور حسین پناهی، فعال مدنی ایرانی، فرزند ارشد خانواده و دارای همسر و سه فرزند، پنج سال قبل به جرمی ناکرده، دستگیر، زندانی، شکنجه و محکوم به اعدام شدد. اگرچه به واسطه حمایت نهادهای حقوق بشری، کارزار جهانی و همین طور پیگیریهای فعالان در اتحادیه اروپا، حکم اعدام وی در دادگاه تجدید نظر جمهوری اسلامی لغو و به شش سال زندان تخفیف یافت، اما مصائب این خانواده همچنان به طرزی روزافزون ادامه دارد.
پس از بازداشت انور، اشرف نیز، فرزند دوم خانواده که در تهران شاغل و کمک خرج پدر پیر این خانواده بود، پس از صدور حکم اعدام برای انور، کار خود را به سنندج منتقل کرد و وضعیت پرونده انور و پسر خالهاش را که هر دو محکوم به اعدام شده بودند پیگیری مینمود.
اما متاسفانه اشرف در تاریخ 1387/7/6 در حین عزیمت به تهران، و در حالی که حامل مدارکی دال بر بیگناهی برادر بزرگش انور بود، توسط افراد ناشناسی به قتل رسید. با از دست دادن اشرف که تنها نانآور خانواده خود و برادرش بود هر دو خانواده ضربه جبران ناپذیری را متحمل شدند که تبعات آن با صدور حکم اعدام برای انور نیز بیشتر شد.
اینها همه در حالی رخ داده که بارها و بارها پدر انور، که در آستانهی هفتاد سالگی قرار دارد، و مادر انور و حتی خواهران وی، به اداره اطلاعات فراخوانده شده و مورد بازجویی و تهدید قرار گرفتهاند.
جناب آقای احمد شهید!
در آخرین اقدام سیستماتیک ظلم و ستم در حق این خانواده و در پی بازداشتهای پیدرپی اعضای خانوادهمان و به منظور تشدید فشارها، هفته گذشته کمکهای مالی که برادر وی به حساب این خانواده واریز کرده بود مسدود و مبلغ آن مصادره شد. از طرفی دیگر دستگیریها و اذیت و آزار علیه خانوادهمان به طور لاینقطع ادامه دارد. در ۲۰ دی ماه، سیروان حسین پناهی یکی دیگر از اعضای خانوادمان با یورش مأمورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی منتقل گردید و تاکنون از وضعیت و شرایط وی خبری نداریم. همچنین ۲ تن دیگر از اعضای خانوادمان به نامهای شیرزاد و فایق پناهی با یورش مأمورین وزارت اطلاعات دستگیر و به نقطه نامعلومی منتقل شدهاند.
انگار خانواده ما بزرگترین گناه تاریخ را مرتکب شده که این طور از سوی ارگانهای دولتی همواره پاسخ منفی دریافت میکند، بیش از پنج سال است که خانواده ما از سوی ارگانهای دولتی مورد تحریم قرار گرفته، تحریمی تنها و تنها از سر بیگناهی. بر همگان آشکار است که در این 5 سال گذشته خانواده ما بیشترین فشار را از طرف نیروهای امنیتی متحمل شده است و در طول ۶ سال اخیر بیش از ۳۳ نفر از خانوادهمان بطور جداگانه و به بهانههای مختلف دستگیر شدهاند.
جناب آقای احمد شهید!
پرسش ما از جنابعالی به عنوان گزارشگر ویژه سازمان ملل آن است که در کجای دنیا فردی را به خاطر فعالیتهای فرد دیگر دستگیر میکنند؟
اتهام تمام دختران و پسران خانواده ما در ایران، بخاطر حضور و مبارزات سیاسی دو فرزند دیگر خانواده، در خارج از ایران است. دو فرزندی که به خاطر عقایدشان، راه مبارزه سیاسی با حکومت جمهوری اسلامی را درپیش گرفته و به آن دلیل که چنین مجالی در داخل کشور برایشان باقی نمانده، به ناچار در خارج از ایران به فعالیتهایشان ادامه میدهند. اما سوال اساسی اینجاست که چرا باید دیگر اعضای خانواده را، به جرمی ناکرده و با ظن همکاری با آن دو فرزند، محاکمه و مجازات کرد؟
انور حسینپناهی فعال سرشناس سیاسی و مدنی کُرد، که اکنون در زندان مرکزی سنندج بسر میبرد، سیروان حسین پناهی در شکنجهگاه اداره اطلاعات و تحت فشار برای مصاحبه تلويزیونی قرار دارد و ما هیچ گونه خبری از سلامتی وی نداریم تنها دو نمونه از قربانیان بیعدالتی در ساختار دادرسی ایران میباشند.
گفتنی است انور حسین پناهی پسر بزرگ خانوادهمان که از فعالان مدنی و یاریرسان به انجمنهای ترک اعتیاد بوده و خصوصا یاریرسان و عضو افتخاری انجمن (ان.ای) و از معتمدین منطقه دهگلان بشمار میرود، در هنگامی که در بازداشتگاه اطلاعات شهر قروه\'\' کردستان ایران بسر میبرد از ناحیه دنده دچار شکستگی شده و مدت سه سال است که دچار عفونت کلیه و روده شده، اما هموارە از سوی مسئولین زندان مورد بیتوجهی قرار گرفته است. از طرف دیگر ایشان که چندی پیش از سوی دادگاه انقلاب به اعدام محکوم شده بود، اکنون در آستانه پروندهسازی و ایراد اتهامات جدید از سوی اداره اطلاعات قرار گرفته است.
در این شرایط ما فریاد مظلومیت و دادخواهی خود را به گوش شما میرسانیم، چرا که بر این باوریم شما گزارشگر ویژه سازمان ملل هستید و می توانید صدای کسانی را که از بیداد به تنگ آمده به گوش این نهاد بینالمللی برسانید.
باشد تا این ندای مظلومیت خانوادهی ما که در چند سال اخیر لحظهای آرامش و آسایش را به خود ندیدهایم به گوش جهانیان برسد.
با سپاس و امید به اقدامات فوری و موثر حضرتعالی
خانواده انور حسین پناهی زندانی سیاسی کُرد ایرانی