کوردستان میدیا: لقمان و زانیار مرادی در آستانه‌ی ورود به پنجمین سال زندانی شدن خود، طی نامه‌ای ضمن درخواست کمک از نهادهای حقوق بشری، از امام جمعه مریوان نیز درخواست کرده‌اند که بنا به مسئولیت شرعی و انسانی خود و با اتکا به جایگاهی که دارند بیشتر از این ظلمی که در حق آنها روا داشته‌اند چشم‌پوشی نکنند و نگذارند که بیشتر از این قربانی انسداد ناعادلانه روند قانونی پرونده‌شان بشوند.
نسخه‌ای از این نامه که به وب‌سایت کُردستان میدیا رسیده است در پی می‌آید:
شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل!
نهادهای حقوق بشر، نیروهای مترقی و آزادیخواه، مردم متمدن و شریف ایران
ما زانیار و لقمان مرادی در حالی وارد پنجمین سال حبس خود می‌شویم که در این مدت تحت فشارهای شدید نهادهای امنیتی و جابجایی میان چندین زندان و بازداشت‌گاهای متعدد و بازجوئی‌هایی بوده‌ایم که در همه آنها بطور کاملاً مغرضانه و سیلقه‌ای با ما برخورد شده است.
اکنون هم علی‌رغم تحمل آن همه شکنجه‌و تهدید و سپری‌کردن سخت‌ترین شرایط سلول‌های انفرادی، در انتظار روشن‌شدن حقایق و رهایی از این وضعیت اسفناک هستیم. اگر پس از چهار سال باز هم سخن از تحمل درد و رنج نکنیم، اما از انتظاراتمان می‌توانیم بگوییم.
وقتی ناخودگاه و ناگزیر کینه‌‌توزی‌ها، انتقام‌جویی‌ها، تسویه حساب‌ها و بی‌عدالتی‌های عقیدتی و ارزشی هر روز جلوی سیر قانونی پرونده‌مان را می‌گیرد، پس باید بار دگر از انتظاراتمان بگوییم. در واقع انتظار ما از فعالین حقوق بشری این نیست که آنچنان که ایده‌ال ماست ما را درک کنند و معجزه بکنند. ما می‌دانیم که فعالین و نهادهای حقوق بشری در سطح وسیعی با مشکلات روبرویند و شاید مسائلی وجود داشته باشد که مانع از درک واقعی همه کیسها و موارد حقوق بشری توسط ایشان باشد. ولی بر این مبنا که نهادهای حقوق بشری را تنها پناه و مامن خود می‌دانیم و خواهان اجرای عدالت و تشریح روند ناسالم پرونده‌مان هستیم که پس از بارها و بارها نامه‌نگاری و درخواست اعاده دادرسی از مقامات قضایی همچنان بی‌پاسخ مانده است بدون اینکه خواهان برخورد با آنهایی باشیم که شکنجه‌مان کرده‌اند و آن همه رفتار غیرانسانی و غیراخلاقی بر ما روا داشته‌اند. همچنین انتظار ما از امام جمعه مریوان این است آنگونه که شایسته شان و جایگاه دینی‌شان است نسبت به و پرونده ساختگی اقدام بکنند. انتظاری که پس از چندین و چند بار وعده برای پیگیری پرونده‌مان، صادقانه و شجاعانه پیش نرفته است. اینک بار دیگر خطاب به امام جمعه محترم مریوان می‌گوئیم، از آنهایی که همیشه دروغ گفته‌اند و ما را هم وادار و ناچار به دروغ کرده‌اند، از آنهایی که همیشه دشنام بر لب داشته‌اند و جواب‌مان را با بداخلاقی و شکنجه داده‌اند انتظاری نداریم، اما شما می‌توانستید و می‌توانید با اذعان بر بی‌گناهی ما و بیرون‌کشیدن پای خود از این ظلم بزرگ گامی جدی در روشن‌شدن حقایق و نهایتاً آزادی ما بردارید.
اکنون نیز با گذشت پنج سال از بازداشت‌مان، به عنوان دو جوان دربند که زمان و روال بازداشت‌مان را بدور از عدالت و رفتار انسانی می‌دانیم، بار دیگر ضمن پناه‌بردن به نهادهای حقوق بشری، از امام جمعه محترم مریوان هم می‌خواهیم که بنا به مسئولیت شرعی و انسانی خود و با اتکا به جایگاهی که دارند بیشتر از این ظلمی که در حق ما روا داشته‌اند چشم‌پوشی نکنند و نگذارند که ما بیشتر از این قربانی انسداد ناعادلانه روند قانونی پرونده‌مان بشویم.
همچنین در همین راستا از نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که صدای حق‌طلبی ما را به گوش جهانیان برسانند تا از این طریق تغییری در وضعیت و شرایط ما ایجاد شود.
زانیار و لقمان مرادی
نسخه‌ای از این نامه که به وب‌سایت کُردستان میدیا رسیده است در پی می‌آید:
شورای عالی حقوق بشر سازمان ملل!
نهادهای حقوق بشر، نیروهای مترقی و آزادیخواه، مردم متمدن و شریف ایران
ما زانیار و لقمان مرادی در حالی وارد پنجمین سال حبس خود می‌شویم که در این مدت تحت فشارهای شدید نهادهای امنیتی و جابجایی میان چندین زندان و بازداشت‌گاهای متعدد و بازجوئی‌هایی بوده‌ایم که در همه آنها بطور کاملاً مغرضانه و سیلقه‌ای با ما برخورد شده است.
اکنون هم علی‌رغم تحمل آن همه شکنجه‌و تهدید و سپری‌کردن سخت‌ترین شرایط سلول‌های انفرادی، در انتظار روشن‌شدن حقایق و رهایی از این وضعیت اسفناک هستیم. اگر پس از چهار سال باز هم سخن از تحمل درد و رنج نکنیم، اما از انتظاراتمان می‌توانیم بگوییم.
وقتی ناخودگاه و ناگزیر کینه‌‌توزی‌ها، انتقام‌جویی‌ها، تسویه حساب‌ها و بی‌عدالتی‌های عقیدتی و ارزشی هر روز جلوی سیر قانونی پرونده‌مان را می‌گیرد، پس باید بار دگر از انتظاراتمان بگوییم. در واقع انتظار ما از فعالین حقوق بشری این نیست که آنچنان که ایده‌ال ماست ما را درک کنند و معجزه بکنند. ما می‌دانیم که فعالین و نهادهای حقوق بشری در سطح وسیعی با مشکلات روبرویند و شاید مسائلی وجود داشته باشد که مانع از درک واقعی همه کیسها و موارد حقوق بشری توسط ایشان باشد. ولی بر این مبنا که نهادهای حقوق بشری را تنها پناه و مامن خود می‌دانیم و خواهان اجرای عدالت و تشریح روند ناسالم پرونده‌مان هستیم که پس از بارها و بارها نامه‌نگاری و درخواست اعاده دادرسی از مقامات قضایی همچنان بی‌پاسخ مانده است بدون اینکه خواهان برخورد با آنهایی باشیم که شکنجه‌مان کرده‌اند و آن همه رفتار غیرانسانی و غیراخلاقی بر ما روا داشته‌اند. همچنین انتظار ما از امام جمعه مریوان این است آنگونه که شایسته شان و جایگاه دینی‌شان است نسبت به و پرونده ساختگی اقدام بکنند. انتظاری که پس از چندین و چند بار وعده برای پیگیری پرونده‌مان، صادقانه و شجاعانه پیش نرفته است. اینک بار دیگر خطاب به امام جمعه محترم مریوان می‌گوئیم، از آنهایی که همیشه دروغ گفته‌اند و ما را هم وادار و ناچار به دروغ کرده‌اند، از آنهایی که همیشه دشنام بر لب داشته‌اند و جواب‌مان را با بداخلاقی و شکنجه داده‌اند انتظاری نداریم، اما شما می‌توانستید و می‌توانید با اذعان بر بی‌گناهی ما و بیرون‌کشیدن پای خود از این ظلم بزرگ گامی جدی در روشن‌شدن حقایق و نهایتاً آزادی ما بردارید.
اکنون نیز با گذشت پنج سال از بازداشت‌مان، به عنوان دو جوان دربند که زمان و روال بازداشت‌مان را بدور از عدالت و رفتار انسانی می‌دانیم، بار دیگر ضمن پناه‌بردن به نهادهای حقوق بشری، از امام جمعه محترم مریوان هم می‌خواهیم که بنا به مسئولیت شرعی و انسانی خود و با اتکا به جایگاهی که دارند بیشتر از این ظلمی که در حق ما روا داشته‌اند چشم‌پوشی نکنند و نگذارند که ما بیشتر از این قربانی انسداد ناعادلانه روند قانونی پرونده‌مان بشویم.
همچنین در همین راستا از نهادهای حقوق بشری می‌خواهیم که صدای حق‌طلبی ما را به گوش جهانیان برسانند تا از این طریق تغییری در وضعیت و شرایط ما ایجاد شود.
زانیار و لقمان مرادی
