کوردستان مـــــــیدیا: مدافعان حقوق کودکان در ایران از افزایش میزان کودکان خیابانی ابراز نگرانی می‌کنند. این فعالان می‌گویند با توجه به واقعیت‌های جامعه، آمار دولتی در مورد میزان کودکان محروم از تحصیل واقعی نیست.
به گزارش ایلنا، روز شنبه ۱۵ مهرماه علی اکبر اسماعیل‌پور فعال مدنی و عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان گفت: در حال حاضر شاهد افزایش تعداد کودکان کار و خیابانی هستیم که به گفته مسئولان شهرداری 15% نسبت به قبل رشد داشته است.
وی افزایش اعتیاد، بالا رفتن هزینه‌ها و موج مهاجرت به شهر‌ها را از مهمترین عوامل افزایش تعداد کودکان کار و خیابان ارزیابی کرد.
فعال مدنی عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان افزود، نهادهای غیر دولتی مدافع حقوق کودکان از عدم حمایت لازم ناراضی‌اند.
به گفته اسماعیل‌پور مقایسه آمار وزارت آموزش و پرورش و وزارت ورزش مشخص می‌کند که آمار اعلام شده در مورد کودکان محروم از تحصیل واقعی نیست.
سال گذشته مرکز پژوهشهای مجلس اعلام کرد که سه و نیم میلیون کودک محروم از تحصیل وجود دارند. در همین حال وزرات آموزش و پرورش می‌گوید تنها یک و نیم درصد از کودکان واجد شرایط نتوانسته‌اند به مدرسه راه یابند.
مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، تعداد کودکان محروم از تحصیل را سه و نیم میلیون کودک اعلام کرده بود. در اوایل امسال نهضت سوادآموزی اعلام کرده که از سال ۸۵ تا کنون بیش از یک میلیون کودک دیگر به این تعداد افزوده شده است.
وی به بی‌برنامگی نهادهای دولتی در حمایت از کودکان اشاره کرد و خاطرنشان کرد که کودکان کار در معرض خطرهای اجتماعی زیادی هستند.
علی اکبر اسماعیل‌پور تأکید می‌کند طی سال‌های گذشته وزارت رفاه در برای کاهش کودکان کار هیچ برنامه‌ای ارائه نکرده است و می‌افزاید: ایران از سال ۱۳۸۰مقابله‌نامه سازمان جهانی کار را پذیرفته که متاسفانه طی این سال‌ها از روند اجرایی آن گزارشی ارائه نشده که نشان‌دهنده این است که مقدمات اجرایی این مقابله‌نامه در کشور فراهم نشده است.
وی لازمه اجرایی شدن این مقابله‌نامه بین‌المللی را انجام پژوهش جدی در بدست آوردن آمار رسمی از تعداد واقعی کودکان شاغل در کارگاه‌ها است.
به گفته اسماعیل‌پور بیکار شدن بخشی از کارگران به علت مشکلات اقتصادی باعث شده است که تعداد کودکان شاغل در کارگاه‌های زیرزمینی پنهان افزایش یابد.
وی می‌افزاید: \'\'متاسفانه دولت هیچ حمایتی برای اینگونه خانواده‌ها پیش بینی نکرده است این در حالی است که قرار بود بخشی از درآمد یارانه‌ها به تولید و افزایش اشتغال اختصاص پیدا کند که عملا میسر نشد و نتیجه آن افزایش بیکاری است.
سازمان بین‌المللی کار دلایل ورود نوجوانان به عرصه کار را از زاویه عرضه و تقاضا بررسی می کند و فقر را مهمترین عامل وادار شدن آنان به کار می‌داند. کارشناسان این سازمان می‌گویند اگر بنا باشد سیاست‌های منع کار کودک و نوجوان موثر واقع شوند، قبل از هر اقدام باید اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها جای دیگری برای رفتن داشته باشند.
به گزارش ایلنا، روز شنبه ۱۵ مهرماه علی اکبر اسماعیل‌پور فعال مدنی و عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان گفت: در حال حاضر شاهد افزایش تعداد کودکان کار و خیابانی هستیم که به گفته مسئولان شهرداری 15% نسبت به قبل رشد داشته است.
وی افزایش اعتیاد، بالا رفتن هزینه‌ها و موج مهاجرت به شهر‌ها را از مهمترین عوامل افزایش تعداد کودکان کار و خیابان ارزیابی کرد.
فعال مدنی عضو انجمن دفاع از حقوق کودکان افزود، نهادهای غیر دولتی مدافع حقوق کودکان از عدم حمایت لازم ناراضی‌اند.
به گفته اسماعیل‌پور مقایسه آمار وزارت آموزش و پرورش و وزارت ورزش مشخص می‌کند که آمار اعلام شده در مورد کودکان محروم از تحصیل واقعی نیست.
سال گذشته مرکز پژوهشهای مجلس اعلام کرد که سه و نیم میلیون کودک محروم از تحصیل وجود دارند. در همین حال وزرات آموزش و پرورش می‌گوید تنها یک و نیم درصد از کودکان واجد شرایط نتوانسته‌اند به مدرسه راه یابند.
مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، تعداد کودکان محروم از تحصیل را سه و نیم میلیون کودک اعلام کرده بود. در اوایل امسال نهضت سوادآموزی اعلام کرده که از سال ۸۵ تا کنون بیش از یک میلیون کودک دیگر به این تعداد افزوده شده است.
وی به بی‌برنامگی نهادهای دولتی در حمایت از کودکان اشاره کرد و خاطرنشان کرد که کودکان کار در معرض خطرهای اجتماعی زیادی هستند.
علی اکبر اسماعیل‌پور تأکید می‌کند طی سال‌های گذشته وزارت رفاه در برای کاهش کودکان کار هیچ برنامه‌ای ارائه نکرده است و می‌افزاید: ایران از سال ۱۳۸۰مقابله‌نامه سازمان جهانی کار را پذیرفته که متاسفانه طی این سال‌ها از روند اجرایی آن گزارشی ارائه نشده که نشان‌دهنده این است که مقدمات اجرایی این مقابله‌نامه در کشور فراهم نشده است.
وی لازمه اجرایی شدن این مقابله‌نامه بین‌المللی را انجام پژوهش جدی در بدست آوردن آمار رسمی از تعداد واقعی کودکان شاغل در کارگاه‌ها است.
به گفته اسماعیل‌پور بیکار شدن بخشی از کارگران به علت مشکلات اقتصادی باعث شده است که تعداد کودکان شاغل در کارگاه‌های زیرزمینی پنهان افزایش یابد.
وی می‌افزاید: \'\'متاسفانه دولت هیچ حمایتی برای اینگونه خانواده‌ها پیش بینی نکرده است این در حالی است که قرار بود بخشی از درآمد یارانه‌ها به تولید و افزایش اشتغال اختصاص پیدا کند که عملا میسر نشد و نتیجه آن افزایش بیکاری است.
سازمان بین‌المللی کار دلایل ورود نوجوانان به عرصه کار را از زاویه عرضه و تقاضا بررسی می کند و فقر را مهمترین عامل وادار شدن آنان به کار می‌داند. کارشناسان این سازمان می‌گویند اگر بنا باشد سیاست‌های منع کار کودک و نوجوان موثر واقع شوند، قبل از هر اقدام باید اطمینان حاصل کنیم که آن‌ها جای دیگری برای رفتن داشته باشند.
