کوردستان میدیا: روز یکشنبه بیست و پنجم مردادماه، دبیرکل حزب دمکرات کردستان ایران در مراسم گرامیداشت یاد هفتادساله تاسیس حدکا پیامی را منتشر کرد.
متن این پیام که در مراسم بیست و پنجم مردادماه توسط وی قرائت گردید، عینا درپی میآید:
مردم آزادیخواه کردستان!
کادرها، پیشمرگان، اعضا و هواداران حزب دمکرات کردستان ایران!
حضار محترم!
در سال ١٣٢٤ خورشیدی برابر با ١٩٤٥ میلادی، در روزی چون امروز طی یک رخداد مهم سیاسی در شهر مهاباد، حزب دمکرات کردستان ایران به عنوان یک حزب مترقی امروزی توسط زندهیاد پیشوا قاضیمحمد تأسیس گردید.
آنچه که اهمیت یاد تأسیس حزب دمکرات کردستان ایران را بیشتر برجسته مینماید، صرفاً تشکیل یک حزب سیاسی معمولی برای مدیریت رقابتها و امور سیاسی یک گروه به منظور حفظمنافع اقتصادی، فکری یا ایدئولوژیک نیست، بلکه تأسیس حزب دمکرات در کردستان ایران دربردارندهی برخی دستاوردها و معانی سیاسی و ملی مدرن برای هر چهار بخش کردستان، به ویژه کردستان ایران است.
اگر حزب سیاسی در کلیت آن به عنوان مهمترین نهاد و سازمان سیاسی در برخی کشورها در یک بستر سیاسی و قانونی آماده برای مدیریت امور سیاسی و برقراری حکومت ایجاد و تأسیس میشود، لیکن به دلیل ویژگی و موقعیت ملت کرد به طور کلی، به ویژه کردستان ایران این حزب دمکرات است که خود اقدام به تأسیس دولت یا یک جمهوری دوفاکتو (دولت جمهوری کردستان) مینماید که مطالبات و خواستهای کلی تمامی آحاد ملت کرد شامل حق تعیین سرنوشت خویش و تأسیس یک کیان سیاسی دمکراتیک را نمایندگی میکند. مهمتر اینکه حزب دمکرات توانسته است توازنی میان آرمانهای ملی و ارزشهایی همچون دمکراسی و عدالت ایجاد نماید. از همین روست که این حزب با دیدگاهی میانهرو و دمکراسیخواهانه تبدیل به چتری برای تمامی افراد از هر قشر و طبقهای میگردد، بدین معنا که هر انقلابی مبارزی که به اصول آزادی، حقوق بشر و دمکراسی معتقد باشد، در این حزب جای میگیرد و حزب را چتر مطمئنی برای تحقق اهداف والای انسانی خود میبیند.
حزب دمکرات تنها ١٥٩ روز پس از تأسیس، با بنیان نهادن جمهوری کردستان در تاریخ معاصر کردستان تبدیل به نقطهی عطفی جهت بنای عقلانیت و حیات سیاسی و هویت مدرن ملی کرد میگردد.
آنچه که اهمیت و ارزش این حزب را دوچندان مینماید این است که نمیتوان حزب دمکرات را از تمامی افتخارات دیگر ملت کرد همانند جمهوری کردستان و همچنین ارتقای سطح آگاهی ملی و بنیان نهادن نوعی ناسیونالیسم امروزی و هویت مدرن برای ملت کرد منفک نمود.
ویژگی دیگری که حزب دمکرات را در حیات سیاسی ملت کرد منحصر به فرد میسازد، آن است که این حزب تبدیل به الگوی سیاسی مدرنی برای سازماندهی و زندگی سیاسی و مبارزهی رهاییبخش ملی در هر چهار بخش کردستان میگردد. مهمترین آثار و دستاوردهای این حزب عبارت بودند از برقراری پیوندی میان سه عامل سرزمین، ملت و حاکمیت سیاسی که در چهارچوب یک موجودیت سیاسی به نام جمهوری کردستان آن را محقق نمود که تأمینکنندهی و بانی یکپارچگی ملی ـ سیاسی برای یک جامعهی پاره پاره، تحت سلطه، استثمار شده و درمانده بود که تاکنون با گذشت هفتاد سال از آن روز، علیرغم تمامی موانع و مقاطع تراژیک و تلخ تاریخ خود و ملت کرد، از اصولی که از ابتدا بر مبنای آنها تأسیس شده بود، منحرف نشده است. این به معنای تحجر و دگماتیسم سیاسی و ایدئولوژیک نیست، بلکه برعکس به مفهوم اعتقاد جدی حزب دمکرات به مبانی دمکراسی، آزادی و رهایی ملت کرد است. از سوی دیگر، این نشاندهندهی واقعبینی ژرف سیاسی این حزب است که بدون برقراری یک نظام سیاسی دمکراتیک در ایران و کردستان، رهایی، آزادی و حقوق ملی ملت کرد تحقق نمییابد و انسان کرد از سرکوب و استثمار رهایی نخواهد یافت.
این علاوه بر نمادها و سمبلهای ملی از قبیل پرچم، سرود و تشکیل ارتش ملی یا همان پیشمرگ کردستان است که تاکنون نیز پابرجا بوده و تمامی آحاد ملت کرد به آنها مباهات مینمایند و اینک در سطح جهانی ملت کرد را با نام آنها میشناسند.
تفاوت دیگر حزب دمکرات با برخی از احزاب سیاسی دیگر آن است که اخلاق را وارد سیاست نمود، به همین دلیل هرگز از سیاست به معنای ماکیاولیستی آن پیروی ننموده و بر آن است که نمیتوان با توسل به روشهای ضد بشری و نادرست به اهداف والای بشری دست یافت. نتیجهی این نوع نگاه آن است که حاضر به هرگونه فداکاری و پرداخت هزینههای سنگین شده، لیکن هرگز حاضر نشده است که با یکی از دشمنان ملت کرد علیه جنبشهای سیاسی و ملی سایر بخشهای کردستان گامی بردارد و به خاطر منافع حزبی، بر سر خون فرزندان ملت کرد معامله نماید.
بر عکس، در بسیاری از مقاطع متحمل زیانهای سنگینی شده، لیکن منافع ملی کرد در هیچ یک از بخشهای کردستان را فدای سازش با یک دولت یا جریان سیاسی ننموده است، این نیز از یک سو بیانگر اعتقاد عمیق این حزب به همسویی و ارتباط مستحکم میان مبارزه برای تأمین دمکراسی، آزادی و حقوق بشر با حفظ منافع ملی در جریان مبارزهی رهاییبخش و ملی کرد بوده و از سوی دیگر نشاندهندهی این حقیقت است که حزب دمکرات به عنوان یک جنبش حقطلب و دمکراسیخواه تاکنون نه تنها از اصول و بنیانهای عمدهای که بر مبنای آنها تأسیس گردیده است، منحرف نشده، بلکه با دگرگونی اوضاع و شرایط و خوانش واقعیتهای سیاسی و پایههای منافع و امنیت ملی کرد، پایبندی حزب به آنها بیشتر هم شده است.
این ویژگیهای والا و بسیاری از ویژگیهای دیگر که در هفتاد سال گذشته حزب مبتکر آنها بوده و در عمل نیز به آنها پایبند بوده است، در حقیقت حزب را تبدیل به یک مکتب فکری امروزی و الگویی از رفتار والای انسانی نموده که در عمل، حزب را ابزاری برای مبارزه در راه خواستها و مطالبات برحق ملت و سرزمینی زخمخورده و تجزیهشده میداند که منافع حزبی را در چهارچوب منافع ملی میبیند، نه اینکه منافع خویش را همچون یک هدف نگریسته و آنها را بالاتر از منافع عمومی ملت تلقی نماید.
دوستان گرامی!
تمامی این ویژگیهای والا و انساندوستانه تبدیل به عاملی برای ماندگاری و بقای حزب دمکرات در عرصهی مبارزات ملی ترقیخواهانه شدهاند، به ویژه اگر توجه کنیم در مییابیم که در خلال سرتاسر عمر هفتاد سالهی خویش، غیر از چند برههی زمانی کوتاه که روی هم رفته از ٣ـ٤ سال بیشتر نیست، رهبری حزب همواره به دلیل ظلم و ستم و زورگویی رژیمهای حاکم بر تهران در غربت و آوارگی به سر برده، کار و فعالیت اعضا و هواداران در داخل کشور و حتی بعضاً در خارج از کشور نیز با ممنوعیت و محدودیت توأم بوده و با مجازاتهای شدیدی از قبیل اعدام و حبس طویلالمدت روبهرو بوده است. در مقاطعی نیز با خطر نابودی کامل مواجه شده است. پس از سرنگونی جمهوری کردستان، اعدام پیشوا و شمار چشمگیری از مسئولین حزب و دستگیری شمار دیگری از آنان توسط پلیس محمدرضاشاه و آوارگی سایر فعالان، دشوارترین روزهای حیات حزب دمکرات آغاز گردید، به ویژه اینکه باقیماندهی اعضا نیز تحت سلطهی هژمونی حزب توده امکان هر گونه تحرکی از دست داده بودند، این وضعیت دشوار برای مدت نزدیک به ده سال و تا سال ١٣٢٤ خورشیدی (١٩٥٥) ادامه یافت. در این سال به ابتکار دکتر قاسملو و ٧ـ٨ تن دیگر از کادرهای حزب، کنفرانس اول حزب برگزار شد و حزب استقلال خویش را از حزب توده اعلام نمود و فعالیت خود را مخفیانه ادامه داد.
از آن به بعد نیز تاکنون انشعابات و جداییهای مختلف تحت تأثیر دشمنان و مخالفان حزب به منظور تضعیف و نابودی آن، ترور رهبرانمان به دستور مقامات عالیرتبهی جمهوری اسلامی ایران و ترور صدها تن از اعضای حزب حتی در خاک کردستان عراق و بسیاری از تنگناها و فشارها و روزهای سخت دیگر و تمامی رویدادهای تلخی که در مدت هفتاد سال اخیر به حزب دمکرات تحمیل شدهاند، هر کدام ضربهای بر پیکر این حزب بودهاند، لیکن علیرغم تمامی این ضربات، حزب دمکرات نه تنها از پای در نیامده، بلکه محبوبیت و اعتبار آن در میان مردم کردستان بیشتر شده و در مجامع و محافل بینالمللی نیز از اعتبار و پرستیژ خاصی برخوردار گردیده است. یکی از مهمترین علل و عوامل این امر باز میگردد به اعتدال در سیاست، ثبات و جدیت در مبارزه برای دستیابی به حقوق ملی و پیگیری و استمرار در مطرح نمودن خواستههای مدرنی از قبیل دمکراسی و حقوق بشر بدون تزلزل عقیده و تأثیرپذیری از فضای کاذب سیاسی.
لیکن تمامی این واقعیات که جزئی از افتخارات حزب دمکرات به حساب میآیند، تنها یکی از جنبههای این مسألهی مهم را در بر میگیرند، جنبهی دیگر آن است که ما نباید به همین مقدار اکتفا نماییم که اینک در جشن هفتاد سالگی حزب شرکت داریم و هر یک از ما و کسانی که اینک در قید حیات نیستند، به اندازهی وسع و توان خویش در خلق این افتخارات نقشی ایفا نمودهاند، زیرا در خلال هفت دهه عمر حزب دمکرات، تغییرات گسترده و عمیقی در سراسر جهان و منطقه روی دادهاند، دهها ملت از قید سلطهی اشغالگران و دیکتاتورها رهایی یافتهو از کیان و موجودیت سیاسی مستقل خویش برخوردار گشتهاند، تعدادی از حکومتهای استبدادی که با مردم خویش همچون برده و ابزار رفتار مینمودند، در زیر فشار مبارزات حقطلبانهی همان مردم سرنگون شدهاند.
سیمای سیاسی خاورمیانه که ما کردها نیز در آن سکونت داریم، به سرعت درحال تغییرات سیاسی و جغرافیایی است. در چنین شرایطی برای ما کافی نیست که صرفاً به عمر و پیشینهی مبارزه و حزبمان افتخار کنیم، زیرا تاکنون نتوانستهایم از سلطهی ظالمانهی رژیم تهران رهایی یابیم و در تمامی این تحولات نقشی فعالانه ایفا نماییم. این مسأله جای انتقاد دارد و هر یک از ما نیز به سهم خود مقصر هستیم، همان گونه که خود را در افتخارات این مدت سهیم میدانیم.
بدون تردید، بخشی از علل این ناکامیها برمیگردد به نقش منفی رژیمهای اشغالگر و ابرقدرتهای تعیینکننده تصمیمات جهانی که همواره یار و یاور حکومتهای دیکتاتوری برای سرکوب مبارزات کردها بودهاند، لیکن بخش چشمگیری از آن نیز ناشی از اشتباهات خودمان و درس نگرفتن از این اشتباهات و در نهایت نیز تکرار آنها بوده است.
تشتت و پراکندگیها، انشعابات، اتکا به دشمنان، رفتارهای دیکتاتورمآبانه تحت پوشش دمکراسی، پیروی از نوعی سیاست کلاسیک و عدم رویکرد به نوگرایی، قرار دادن منافع حزبی، گروهی و حتی شخصی بالاتر از منافع ملی و بسیاری از عوامل دیگر در زمرهی آسیبها و انتقاداتی قرار دارند که همگی ما به سهم خویش کمابیش در آنها نقش داریم.
ما به عنوان حزب دمکرات کردستان ایران به تناسب وزن و تأثیرگذاریمان بر مسألهی کرد در کردستان ایران طی هفت دههی گذشته با دیدی نقادانه به مرور تاریخ خویش میپردازیم، لیکن جامعهی کردستان در این رابطه تنها از حزب دمکرات تشکیل نمیشود، بلکه هر یک از آحاد ملت کرد و تمامی اقشار و طبقات این جامعه در شکلگیری این اوضاع و شرایط نابسامان و این ناکامی تاریخی مسئولند و هیچ توجیهی نمیتواند بار این مسئولیت تاریخی را از دوش آنها بردارد. راه رهایی از این وضعیت نیز آن است که همگی ما با تجدید نظر در اشتباهاتمان و با در نظر گرفتن واقعیتهای پیرامون خویش، مبارزهای همهجانبه و فراگیر را با عبرت گرفتن از اشتباهاتمان، به گونهای جدید و امروزیتر ادامه دهیم و به طور متحد برای دستیابی به یک استراتژی ملی تلاش نماییم.
در پایان اجازه میخواهم که مراتب شادباش و تهنیت خویش را بدین مناسبت نثار تمامی خانوادههای شهیدان، پیشمرگان، اعضا و هوادارن حزب نمایم که با فدا کردن زندگی خویش، تحمل زندان، شکنجه و اهانتهای زندانبانان و رنج دوری از وطن، لحظهای از مبارزه و تلاش باز نایستادند تا عمر و پایداری حزبشان را به هفتاد سالگی رساندند.
درود بر روان پاک شهیدان سرفراز این راه که با فدا کردن زندگی خویش در راه ماندگاری حزبشان، بخش اعظم افتخارات حزب را به خود اختصاص دادهاند.
پیروز باد مبارزهی ملت کرد در راه آزادی، دمکراسی و حقوق ملی
٢٥ مرداد ١٣٩٤ خورشیدی
متن این پیام که در مراسم بیست و پنجم مردادماه توسط وی قرائت گردید، عینا درپی میآید:
مردم آزادیخواه کردستان!
کادرها، پیشمرگان، اعضا و هواداران حزب دمکرات کردستان ایران!
حضار محترم!
در سال ١٣٢٤ خورشیدی برابر با ١٩٤٥ میلادی، در روزی چون امروز طی یک رخداد مهم سیاسی در شهر مهاباد، حزب دمکرات کردستان ایران به عنوان یک حزب مترقی امروزی توسط زندهیاد پیشوا قاضیمحمد تأسیس گردید.
آنچه که اهمیت یاد تأسیس حزب دمکرات کردستان ایران را بیشتر برجسته مینماید، صرفاً تشکیل یک حزب سیاسی معمولی برای مدیریت رقابتها و امور سیاسی یک گروه به منظور حفظمنافع اقتصادی، فکری یا ایدئولوژیک نیست، بلکه تأسیس حزب دمکرات در کردستان ایران دربردارندهی برخی دستاوردها و معانی سیاسی و ملی مدرن برای هر چهار بخش کردستان، به ویژه کردستان ایران است.
اگر حزب سیاسی در کلیت آن به عنوان مهمترین نهاد و سازمان سیاسی در برخی کشورها در یک بستر سیاسی و قانونی آماده برای مدیریت امور سیاسی و برقراری حکومت ایجاد و تأسیس میشود، لیکن به دلیل ویژگی و موقعیت ملت کرد به طور کلی، به ویژه کردستان ایران این حزب دمکرات است که خود اقدام به تأسیس دولت یا یک جمهوری دوفاکتو (دولت جمهوری کردستان) مینماید که مطالبات و خواستهای کلی تمامی آحاد ملت کرد شامل حق تعیین سرنوشت خویش و تأسیس یک کیان سیاسی دمکراتیک را نمایندگی میکند. مهمتر اینکه حزب دمکرات توانسته است توازنی میان آرمانهای ملی و ارزشهایی همچون دمکراسی و عدالت ایجاد نماید. از همین روست که این حزب با دیدگاهی میانهرو و دمکراسیخواهانه تبدیل به چتری برای تمامی افراد از هر قشر و طبقهای میگردد، بدین معنا که هر انقلابی مبارزی که به اصول آزادی، حقوق بشر و دمکراسی معتقد باشد، در این حزب جای میگیرد و حزب را چتر مطمئنی برای تحقق اهداف والای انسانی خود میبیند.
حزب دمکرات تنها ١٥٩ روز پس از تأسیس، با بنیان نهادن جمهوری کردستان در تاریخ معاصر کردستان تبدیل به نقطهی عطفی جهت بنای عقلانیت و حیات سیاسی و هویت مدرن ملی کرد میگردد.
آنچه که اهمیت و ارزش این حزب را دوچندان مینماید این است که نمیتوان حزب دمکرات را از تمامی افتخارات دیگر ملت کرد همانند جمهوری کردستان و همچنین ارتقای سطح آگاهی ملی و بنیان نهادن نوعی ناسیونالیسم امروزی و هویت مدرن برای ملت کرد منفک نمود.
ویژگی دیگری که حزب دمکرات را در حیات سیاسی ملت کرد منحصر به فرد میسازد، آن است که این حزب تبدیل به الگوی سیاسی مدرنی برای سازماندهی و زندگی سیاسی و مبارزهی رهاییبخش ملی در هر چهار بخش کردستان میگردد. مهمترین آثار و دستاوردهای این حزب عبارت بودند از برقراری پیوندی میان سه عامل سرزمین، ملت و حاکمیت سیاسی که در چهارچوب یک موجودیت سیاسی به نام جمهوری کردستان آن را محقق نمود که تأمینکنندهی و بانی یکپارچگی ملی ـ سیاسی برای یک جامعهی پاره پاره، تحت سلطه، استثمار شده و درمانده بود که تاکنون با گذشت هفتاد سال از آن روز، علیرغم تمامی موانع و مقاطع تراژیک و تلخ تاریخ خود و ملت کرد، از اصولی که از ابتدا بر مبنای آنها تأسیس شده بود، منحرف نشده است. این به معنای تحجر و دگماتیسم سیاسی و ایدئولوژیک نیست، بلکه برعکس به مفهوم اعتقاد جدی حزب دمکرات به مبانی دمکراسی، آزادی و رهایی ملت کرد است. از سوی دیگر، این نشاندهندهی واقعبینی ژرف سیاسی این حزب است که بدون برقراری یک نظام سیاسی دمکراتیک در ایران و کردستان، رهایی، آزادی و حقوق ملی ملت کرد تحقق نمییابد و انسان کرد از سرکوب و استثمار رهایی نخواهد یافت.
این علاوه بر نمادها و سمبلهای ملی از قبیل پرچم، سرود و تشکیل ارتش ملی یا همان پیشمرگ کردستان است که تاکنون نیز پابرجا بوده و تمامی آحاد ملت کرد به آنها مباهات مینمایند و اینک در سطح جهانی ملت کرد را با نام آنها میشناسند.
تفاوت دیگر حزب دمکرات با برخی از احزاب سیاسی دیگر آن است که اخلاق را وارد سیاست نمود، به همین دلیل هرگز از سیاست به معنای ماکیاولیستی آن پیروی ننموده و بر آن است که نمیتوان با توسل به روشهای ضد بشری و نادرست به اهداف والای بشری دست یافت. نتیجهی این نوع نگاه آن است که حاضر به هرگونه فداکاری و پرداخت هزینههای سنگین شده، لیکن هرگز حاضر نشده است که با یکی از دشمنان ملت کرد علیه جنبشهای سیاسی و ملی سایر بخشهای کردستان گامی بردارد و به خاطر منافع حزبی، بر سر خون فرزندان ملت کرد معامله نماید.
بر عکس، در بسیاری از مقاطع متحمل زیانهای سنگینی شده، لیکن منافع ملی کرد در هیچ یک از بخشهای کردستان را فدای سازش با یک دولت یا جریان سیاسی ننموده است، این نیز از یک سو بیانگر اعتقاد عمیق این حزب به همسویی و ارتباط مستحکم میان مبارزه برای تأمین دمکراسی، آزادی و حقوق بشر با حفظ منافع ملی در جریان مبارزهی رهاییبخش و ملی کرد بوده و از سوی دیگر نشاندهندهی این حقیقت است که حزب دمکرات به عنوان یک جنبش حقطلب و دمکراسیخواه تاکنون نه تنها از اصول و بنیانهای عمدهای که بر مبنای آنها تأسیس گردیده است، منحرف نشده، بلکه با دگرگونی اوضاع و شرایط و خوانش واقعیتهای سیاسی و پایههای منافع و امنیت ملی کرد، پایبندی حزب به آنها بیشتر هم شده است.
این ویژگیهای والا و بسیاری از ویژگیهای دیگر که در هفتاد سال گذشته حزب مبتکر آنها بوده و در عمل نیز به آنها پایبند بوده است، در حقیقت حزب را تبدیل به یک مکتب فکری امروزی و الگویی از رفتار والای انسانی نموده که در عمل، حزب را ابزاری برای مبارزه در راه خواستها و مطالبات برحق ملت و سرزمینی زخمخورده و تجزیهشده میداند که منافع حزبی را در چهارچوب منافع ملی میبیند، نه اینکه منافع خویش را همچون یک هدف نگریسته و آنها را بالاتر از منافع عمومی ملت تلقی نماید.
دوستان گرامی!
تمامی این ویژگیهای والا و انساندوستانه تبدیل به عاملی برای ماندگاری و بقای حزب دمکرات در عرصهی مبارزات ملی ترقیخواهانه شدهاند، به ویژه اگر توجه کنیم در مییابیم که در خلال سرتاسر عمر هفتاد سالهی خویش، غیر از چند برههی زمانی کوتاه که روی هم رفته از ٣ـ٤ سال بیشتر نیست، رهبری حزب همواره به دلیل ظلم و ستم و زورگویی رژیمهای حاکم بر تهران در غربت و آوارگی به سر برده، کار و فعالیت اعضا و هواداران در داخل کشور و حتی بعضاً در خارج از کشور نیز با ممنوعیت و محدودیت توأم بوده و با مجازاتهای شدیدی از قبیل اعدام و حبس طویلالمدت روبهرو بوده است. در مقاطعی نیز با خطر نابودی کامل مواجه شده است. پس از سرنگونی جمهوری کردستان، اعدام پیشوا و شمار چشمگیری از مسئولین حزب و دستگیری شمار دیگری از آنان توسط پلیس محمدرضاشاه و آوارگی سایر فعالان، دشوارترین روزهای حیات حزب دمکرات آغاز گردید، به ویژه اینکه باقیماندهی اعضا نیز تحت سلطهی هژمونی حزب توده امکان هر گونه تحرکی از دست داده بودند، این وضعیت دشوار برای مدت نزدیک به ده سال و تا سال ١٣٢٤ خورشیدی (١٩٥٥) ادامه یافت. در این سال به ابتکار دکتر قاسملو و ٧ـ٨ تن دیگر از کادرهای حزب، کنفرانس اول حزب برگزار شد و حزب استقلال خویش را از حزب توده اعلام نمود و فعالیت خود را مخفیانه ادامه داد.
از آن به بعد نیز تاکنون انشعابات و جداییهای مختلف تحت تأثیر دشمنان و مخالفان حزب به منظور تضعیف و نابودی آن، ترور رهبرانمان به دستور مقامات عالیرتبهی جمهوری اسلامی ایران و ترور صدها تن از اعضای حزب حتی در خاک کردستان عراق و بسیاری از تنگناها و فشارها و روزهای سخت دیگر و تمامی رویدادهای تلخی که در مدت هفتاد سال اخیر به حزب دمکرات تحمیل شدهاند، هر کدام ضربهای بر پیکر این حزب بودهاند، لیکن علیرغم تمامی این ضربات، حزب دمکرات نه تنها از پای در نیامده، بلکه محبوبیت و اعتبار آن در میان مردم کردستان بیشتر شده و در مجامع و محافل بینالمللی نیز از اعتبار و پرستیژ خاصی برخوردار گردیده است. یکی از مهمترین علل و عوامل این امر باز میگردد به اعتدال در سیاست، ثبات و جدیت در مبارزه برای دستیابی به حقوق ملی و پیگیری و استمرار در مطرح نمودن خواستههای مدرنی از قبیل دمکراسی و حقوق بشر بدون تزلزل عقیده و تأثیرپذیری از فضای کاذب سیاسی.
لیکن تمامی این واقعیات که جزئی از افتخارات حزب دمکرات به حساب میآیند، تنها یکی از جنبههای این مسألهی مهم را در بر میگیرند، جنبهی دیگر آن است که ما نباید به همین مقدار اکتفا نماییم که اینک در جشن هفتاد سالگی حزب شرکت داریم و هر یک از ما و کسانی که اینک در قید حیات نیستند، به اندازهی وسع و توان خویش در خلق این افتخارات نقشی ایفا نمودهاند، زیرا در خلال هفت دهه عمر حزب دمکرات، تغییرات گسترده و عمیقی در سراسر جهان و منطقه روی دادهاند، دهها ملت از قید سلطهی اشغالگران و دیکتاتورها رهایی یافتهو از کیان و موجودیت سیاسی مستقل خویش برخوردار گشتهاند، تعدادی از حکومتهای استبدادی که با مردم خویش همچون برده و ابزار رفتار مینمودند، در زیر فشار مبارزات حقطلبانهی همان مردم سرنگون شدهاند.
سیمای سیاسی خاورمیانه که ما کردها نیز در آن سکونت داریم، به سرعت درحال تغییرات سیاسی و جغرافیایی است. در چنین شرایطی برای ما کافی نیست که صرفاً به عمر و پیشینهی مبارزه و حزبمان افتخار کنیم، زیرا تاکنون نتوانستهایم از سلطهی ظالمانهی رژیم تهران رهایی یابیم و در تمامی این تحولات نقشی فعالانه ایفا نماییم. این مسأله جای انتقاد دارد و هر یک از ما نیز به سهم خود مقصر هستیم، همان گونه که خود را در افتخارات این مدت سهیم میدانیم.
بدون تردید، بخشی از علل این ناکامیها برمیگردد به نقش منفی رژیمهای اشغالگر و ابرقدرتهای تعیینکننده تصمیمات جهانی که همواره یار و یاور حکومتهای دیکتاتوری برای سرکوب مبارزات کردها بودهاند، لیکن بخش چشمگیری از آن نیز ناشی از اشتباهات خودمان و درس نگرفتن از این اشتباهات و در نهایت نیز تکرار آنها بوده است.
تشتت و پراکندگیها، انشعابات، اتکا به دشمنان، رفتارهای دیکتاتورمآبانه تحت پوشش دمکراسی، پیروی از نوعی سیاست کلاسیک و عدم رویکرد به نوگرایی، قرار دادن منافع حزبی، گروهی و حتی شخصی بالاتر از منافع ملی و بسیاری از عوامل دیگر در زمرهی آسیبها و انتقاداتی قرار دارند که همگی ما به سهم خویش کمابیش در آنها نقش داریم.
ما به عنوان حزب دمکرات کردستان ایران به تناسب وزن و تأثیرگذاریمان بر مسألهی کرد در کردستان ایران طی هفت دههی گذشته با دیدی نقادانه به مرور تاریخ خویش میپردازیم، لیکن جامعهی کردستان در این رابطه تنها از حزب دمکرات تشکیل نمیشود، بلکه هر یک از آحاد ملت کرد و تمامی اقشار و طبقات این جامعه در شکلگیری این اوضاع و شرایط نابسامان و این ناکامی تاریخی مسئولند و هیچ توجیهی نمیتواند بار این مسئولیت تاریخی را از دوش آنها بردارد. راه رهایی از این وضعیت نیز آن است که همگی ما با تجدید نظر در اشتباهاتمان و با در نظر گرفتن واقعیتهای پیرامون خویش، مبارزهای همهجانبه و فراگیر را با عبرت گرفتن از اشتباهاتمان، به گونهای جدید و امروزیتر ادامه دهیم و به طور متحد برای دستیابی به یک استراتژی ملی تلاش نماییم.
در پایان اجازه میخواهم که مراتب شادباش و تهنیت خویش را بدین مناسبت نثار تمامی خانوادههای شهیدان، پیشمرگان، اعضا و هوادارن حزب نمایم که با فدا کردن زندگی خویش، تحمل زندان، شکنجه و اهانتهای زندانبانان و رنج دوری از وطن، لحظهای از مبارزه و تلاش باز نایستادند تا عمر و پایداری حزبشان را به هفتاد سالگی رساندند.
درود بر روان پاک شهیدان سرفراز این راه که با فدا کردن زندگی خویش در راه ماندگاری حزبشان، بخش اعظم افتخارات حزب را به خود اختصاص دادهاند.
پیروز باد مبارزهی ملت کرد در راه آزادی، دمکراسی و حقوق ملی
٢٥ مرداد ١٣٩٤ خورشیدی