کوردستان میدیا: دریاچە ارومیە روبە خشکی کامل گام می‌نهد، اما مسئولان رژیم ایران هیچ اقدامی در راستای احیا و رفع مشکل دریاچە بر نمیدارند و این، نگرانی و نارضایتی ساکنین مناطق اطراف دریاچە ارومیه را برانگیختە است.
براساس گزارش وب‌سایت کوردستان میدیا، خشکسالی، کم آبی رودهایی کە آب آنها بە دریاچەی ارومیە می‌ریزد، موقعیت جغرافیایی ایران، نبود برنامە برای دریاچە، عدم محافظت و تاثیرات منفی بر روی اکوسیستم دریاچە، کم شدن بارش برف و باران در حوضەی آبریز دریاچە، سیاست سیستماتیک رژیم در مناطق کُردنشین و... غیرە از اصلی ترین عوامل بە وجود آمدن شرایط کنونی این دریاچە است.
آغاز بحران دریاچە ارومیە
از سال ١٣٧٥ هجری شمسی بە بعد خشکسالی و کم آبی مجموعەای از مشکلات را در مناطق استان ارومیە بوجود آورد، کە باعث شد باغات جنگلها و مراتع کوهپایەها و رودها خشک شوند و همچنین حفر چاههای آبی در این مناطق مسئلەای دیگر بود کە بر خشکسالی روی این دریاچە تاثیرگذارتر بود.
همچنین سال ١٣٨٧ هجری شمسی براساس آمار سازمان آب منطقە ارومیە، در شهر و اطراف این شهر ١٨ هەزار و ٢٢٤ چاە آبی وجود داشتەاند کە بیشتر از ٦١٤ میلیون لیتر مکعب از این چاه‌ها آب پمپاژ شدە است.
در خرداد ماە سال ١٣٨٩ یعنی دو سال بعد آمار چاههای آبی شهر ارومیە و اطراف این شهر در آماری بە صورت ذیل در لیستی منتشر شد:
بخش کشاورزی
ــ ١١٤٨٠ چاە نیمە عمیق (قانونی)
ــ ٤١٤٥ چاە نیمە عمیق (غیر قانونی)
ــ ٨٢٦ چاە عمیق قانونی
بخش صنعتی
ــ ٣٦٠ چاە آبی نیمە عمیق صنعتی (قانونی)
ــ ٩٥ چاە آبی عمیق صنعتی
بخش لولەکشی
ــ ٢٨٠ چاە آبی نیمە عمیق آب قابل شرب روستایی
ــ ٢٣٥ چاە آبی عمیق آب قابل شرب شهری
ــ ٢٦ چاە آبی قابل شرب بهداشتی
یکی دیگر از مشکلات جدی دریاچەی ارومیە با روی کار آمدن رئیس جمهوری قبلی، محمود احمدی نژاد بوجود آمد، زمانی کە سپاە پاسدران رژیم بەکلی در پروژەهای کلان عمرانی فعالتر شد، با ساختن پل میان گذر ارومیە ــ تبریز بر روی دریاچە ارومیە بە خشک شدن دریاچە شتاب بخشید؛ زیرا عدم برنامەریزی همیشگی در پروژەهای ریژیم اسلامی ایران و سیستماتیک کارکردن در مناطق کردنشین کوردستان ایران از مهمترین علت خشک شدن این دریاچە می توان عنوان کرد، چون بەطرز قرون وسطایی اقدام بە ساخت این پل کردند این پل باعث شد کە از لحاظ هیدرولوژی جریان آب در این دریاچە متوقف شود.
خسارتهای خشک شدن دریاچەی ارومیە بر منطقە
درصورت خشک شدن کامل دریاچەی ارومیە بە مساحت ٣٠٠ هزار هکتار بیابان در اطراف این دریاچە بوجود می‌آید کە ریزنمکهای این دریاچە خطرت جدی برای ساکنین این منطقە بە بار می‌آورد.
طبق گزارشات، رژیم ایران برای جبران و جلوگیری از گسترش بیابانزایی در اطراف این منطقە هیچ گونە اعتباراتی را تخصیص ندادە است کە این نیز گشترش بیابان در این منطقە را درپی دارد.
هم اکنون بخش وسیعی از دریاچە ارومیە خشک شدە است و اگر از گسترش این بحران جلوگیری نشود فاجعەی زیست محیطی روی می دهد کە حداقل ٥ میلیون نفر مستقیما تحت تاثیرات منفی محیطی قرار می‌گیرند.
یکی از جغرافیدانان در مورد این مسئلە اعلام کردە است کە بهترین راەحل برای این مشکل این است کە درختچە و بوتەهای مقاوم در برابر شوری کاشتە شوند این دریاچە را بە پارک طبیعی تبدیل شود، اما این نیز خود چندین سال زمان می برد چون جابجایی چند میلیارد تن نمک خود بە طبیعت آسیب می‌رساند.
این جغرافیدان در ادامە می‌افزاید کە با خشک شدن دریاچە آب وهوای خنک این منطقە بە گرمسیری تغییر کردە است، ریزە نمکها بە زمینهای زراعی خسارت جبران ناپذیری وارد می کند و بعلت طوفانهای نمکی ١٤ میلیون از ساکنین این منطقە و اطراف این دریاچە مکان زندگی خود را ترک کنند.
گزارشات حاکی از این است کە ٥٠ روستای نزدیک این دریاچە تاکنون خالی از سکنە شدەاند، آب ١٩ چشمە نمکی شدە است و قابل شرب نمی‌باشد و جدای از این ٢٠٤ هزار هکتار از زمینهای زراعی در کمترین زمان بعلت شوری خاک از بین می‌روند.
دریاچە ارومیە بزرگترین دریاچە خاورمیانە و دومین دریاچە شور جهان است و در بین دو استان ارومیە و تبریز واقع شدە است.
براساس گزارش وب‌سایت کوردستان میدیا، خشکسالی، کم آبی رودهایی کە آب آنها بە دریاچەی ارومیە می‌ریزد، موقعیت جغرافیایی ایران، نبود برنامە برای دریاچە، عدم محافظت و تاثیرات منفی بر روی اکوسیستم دریاچە، کم شدن بارش برف و باران در حوضەی آبریز دریاچە، سیاست سیستماتیک رژیم در مناطق کُردنشین و... غیرە از اصلی ترین عوامل بە وجود آمدن شرایط کنونی این دریاچە است.
آغاز بحران دریاچە ارومیە
از سال ١٣٧٥ هجری شمسی بە بعد خشکسالی و کم آبی مجموعەای از مشکلات را در مناطق استان ارومیە بوجود آورد، کە باعث شد باغات جنگلها و مراتع کوهپایەها و رودها خشک شوند و همچنین حفر چاههای آبی در این مناطق مسئلەای دیگر بود کە بر خشکسالی روی این دریاچە تاثیرگذارتر بود.
همچنین سال ١٣٨٧ هجری شمسی براساس آمار سازمان آب منطقە ارومیە، در شهر و اطراف این شهر ١٨ هەزار و ٢٢٤ چاە آبی وجود داشتەاند کە بیشتر از ٦١٤ میلیون لیتر مکعب از این چاه‌ها آب پمپاژ شدە است.
در خرداد ماە سال ١٣٨٩ یعنی دو سال بعد آمار چاههای آبی شهر ارومیە و اطراف این شهر در آماری بە صورت ذیل در لیستی منتشر شد:
بخش کشاورزی
ــ ١١٤٨٠ چاە نیمە عمیق (قانونی)
ــ ٤١٤٥ چاە نیمە عمیق (غیر قانونی)
ــ ٨٢٦ چاە عمیق قانونی
بخش صنعتی
ــ ٣٦٠ چاە آبی نیمە عمیق صنعتی (قانونی)
ــ ٩٥ چاە آبی عمیق صنعتی
بخش لولەکشی
ــ ٢٨٠ چاە آبی نیمە عمیق آب قابل شرب روستایی
ــ ٢٣٥ چاە آبی عمیق آب قابل شرب شهری
ــ ٢٦ چاە آبی قابل شرب بهداشتی
یکی دیگر از مشکلات جدی دریاچەی ارومیە با روی کار آمدن رئیس جمهوری قبلی، محمود احمدی نژاد بوجود آمد، زمانی کە سپاە پاسدران رژیم بەکلی در پروژەهای کلان عمرانی فعالتر شد، با ساختن پل میان گذر ارومیە ــ تبریز بر روی دریاچە ارومیە بە خشک شدن دریاچە شتاب بخشید؛ زیرا عدم برنامەریزی همیشگی در پروژەهای ریژیم اسلامی ایران و سیستماتیک کارکردن در مناطق کردنشین کوردستان ایران از مهمترین علت خشک شدن این دریاچە می توان عنوان کرد، چون بەطرز قرون وسطایی اقدام بە ساخت این پل کردند این پل باعث شد کە از لحاظ هیدرولوژی جریان آب در این دریاچە متوقف شود.
خسارتهای خشک شدن دریاچەی ارومیە بر منطقە
درصورت خشک شدن کامل دریاچەی ارومیە بە مساحت ٣٠٠ هزار هکتار بیابان در اطراف این دریاچە بوجود می‌آید کە ریزنمکهای این دریاچە خطرت جدی برای ساکنین این منطقە بە بار می‌آورد.
طبق گزارشات، رژیم ایران برای جبران و جلوگیری از گسترش بیابانزایی در اطراف این منطقە هیچ گونە اعتباراتی را تخصیص ندادە است کە این نیز گشترش بیابان در این منطقە را درپی دارد.
هم اکنون بخش وسیعی از دریاچە ارومیە خشک شدە است و اگر از گسترش این بحران جلوگیری نشود فاجعەی زیست محیطی روی می دهد کە حداقل ٥ میلیون نفر مستقیما تحت تاثیرات منفی محیطی قرار می‌گیرند.
یکی از جغرافیدانان در مورد این مسئلە اعلام کردە است کە بهترین راەحل برای این مشکل این است کە درختچە و بوتەهای مقاوم در برابر شوری کاشتە شوند این دریاچە را بە پارک طبیعی تبدیل شود، اما این نیز خود چندین سال زمان می برد چون جابجایی چند میلیارد تن نمک خود بە طبیعت آسیب می‌رساند.
این جغرافیدان در ادامە می‌افزاید کە با خشک شدن دریاچە آب وهوای خنک این منطقە بە گرمسیری تغییر کردە است، ریزە نمکها بە زمینهای زراعی خسارت جبران ناپذیری وارد می کند و بعلت طوفانهای نمکی ١٤ میلیون از ساکنین این منطقە و اطراف این دریاچە مکان زندگی خود را ترک کنند.
گزارشات حاکی از این است کە ٥٠ روستای نزدیک این دریاچە تاکنون خالی از سکنە شدەاند، آب ١٩ چشمە نمکی شدە است و قابل شرب نمی‌باشد و جدای از این ٢٠٤ هزار هکتار از زمینهای زراعی در کمترین زمان بعلت شوری خاک از بین می‌روند.
دریاچە ارومیە بزرگترین دریاچە خاورمیانە و دومین دریاچە شور جهان است و در بین دو استان ارومیە و تبریز واقع شدە است.
