کوردستان میدیا: روز 11 اردیبهشت 1391 در یک نزاع خیابانی میان دو دانش آموز 16 سالهای اهل قروه یکی از آنها با ضربات چاقو از پایی در آمد.
نوجوان مقتول که ضربات چاقو به ناحیه پهلو و شاهرگش برخورد کرده بود، براثر شدت جراحات وارده در بیمارستان جان باخت.
در سالیان گذشته قتل‌های خیابانی در ایران روبه فزونی گذاشته است. پدیده‌ای که جامعه به آسانی آنرا نادیده می‌گیرد.
مراکز درمانی کشور تا اواخر دی ماه سال 1390، حداقل 526 هزار و 902 نزاع خیابانی در سراسر ایران را ثبت کرده‌اند.
بنابر آمارهای رسمی در هر سه ساعت و 30 دقیقه یک قتل در کشور رخ می‌دهد.
در سال 1389 نیز 630 هزار پرونده نزاع خیابانی در مراکز قضايى تشکیل شده بود، که نسبت به سال قبل از آن 8% افزایش داشت.
البته آمارهای منتشره منعکس کننده تمامی نزاع‌های خیابانی در ایران نیست.
برخی از این نزاع‌ها پرونده آنان در نیروی انتظامی مختومه شده و یا از پیگیری پرونده خود صرف نظر کرده و یا اصلا به مراجع قضایی مراجعه نکرده‌اند.
چند نمونه از قتل‌های خیابانی
در آبان ماه سال 1390 نیز، یک نوجوان کامیارانی در استان کردستان یکی از دوستان همکلاسی خود را با وارد آوردن ضرباتی به ناحیه سر به قتل رساند.
علیرضا جباری پسر علی جباری هافبک توانمند سالهای دور فوتبال ایران در آستانه آغاز سال ۹۱ در یک نزاع خیابانی به قتل رسید.
تیرماه سال 1390 نیز روح‌الله داداشی قویترین مرد ایران بر اثر ضربات چاقوی یک نوجوان در یک نزاع خیابانی کشته شد. و ده‌ها نمونه دیگر.
عوامل افزایش نزاع‌های خیابانی
گفته می‌شود بیشتر درگیری‌های صورت گرفته در خیابان‌ها واماکن عمومی در سال 1390 در بین نسل جوان کشور رخ داده است.
یک کارشناس مسائل اجتماعی، شاد نبودن جوانان و فشارهای عصبی وارده بر آنان را از عوامل اصلی ایجاد کننده‌ی درگیری می‌داند.
به‌گفته این کارشناس، بیکاری و فقر از مهمترین عوامل تخریب روانی افراد هستند لذا در اکثر جوامع بر برخوردار سازی مردم و به خصوص نسل جوان‌شان از حداقل مزایای اجتماعی و کاری و تفریحی تاکید می‌شود؛ اما متاسفانه در ایران امروز وضع اقتصادی مردم روز به روز بدتر شده و علاوه بر بیکاری که در بین جوانان عمومیت دارد؛ فرهنگ تفریح سالم نیز در بین آنها نه جا افتاده و نه امکانش وجود دارد؛ به همین دلیل است که عوامل عصبیت زا بیشتر شده و در درون افراد تلنبار می شوند.
خبرگزاری مهر هم در گزارش گفته بود، که آستانه تحمل افراد رو به کاهش است. به نحوی که اگر زمانی برای برخی درگيری فيزيکی يکی از راه‌های حل مشکل بود، حالا در نظر اين عده، اين تنها راه حل است.
حسین فرهمند، روانپزشک و متخصص روان درمانی، نیز در این رابطه به رادیو فردا گفته بود: خشونت از چند کانال مختلف می‌گذرد. وقتی که راه‌های ديگری که ما برای حل مشکلات‌مان در دست می گيريم، بی‌نتيجه باشد يا امکان پذير نيست که آن راه‌ها نتيجه بخش باشد.
به‌گفته فرهمند، وقتی دستگاه حکومتی، پليسی يا دستگاه قضايی جوابگو نيست. وقتی که اعتماد ما به سيستمی که می‌تواند مشکلات مان را حل کند، کم می‌شود، يا اين اعتماد به کلی ازبين می‌رود. يا زمانی که می‌بينيم دستگاهی که بايد از حقوق همه ما دفاع کند، در خدمت هدف‌های ديگری است که به من شهروند ارتباط پيدا نمی‌کند. اين ماجرا در مغز انسان شکل می گيرد که تنها راه اينکه حق‌ام را بگيرم خودم هستم.
نوجوان مقتول که ضربات چاقو به ناحیه پهلو و شاهرگش برخورد کرده بود، براثر شدت جراحات وارده در بیمارستان جان باخت.
در سالیان گذشته قتل‌های خیابانی در ایران روبه فزونی گذاشته است. پدیده‌ای که جامعه به آسانی آنرا نادیده می‌گیرد.
مراکز درمانی کشور تا اواخر دی ماه سال 1390، حداقل 526 هزار و 902 نزاع خیابانی در سراسر ایران را ثبت کرده‌اند.
بنابر آمارهای رسمی در هر سه ساعت و 30 دقیقه یک قتل در کشور رخ می‌دهد.
در سال 1389 نیز 630 هزار پرونده نزاع خیابانی در مراکز قضايى تشکیل شده بود، که نسبت به سال قبل از آن 8% افزایش داشت.
البته آمارهای منتشره منعکس کننده تمامی نزاع‌های خیابانی در ایران نیست.
برخی از این نزاع‌ها پرونده آنان در نیروی انتظامی مختومه شده و یا از پیگیری پرونده خود صرف نظر کرده و یا اصلا به مراجع قضایی مراجعه نکرده‌اند.
چند نمونه از قتل‌های خیابانی
در آبان ماه سال 1390 نیز، یک نوجوان کامیارانی در استان کردستان یکی از دوستان همکلاسی خود را با وارد آوردن ضرباتی به ناحیه سر به قتل رساند.
علیرضا جباری پسر علی جباری هافبک توانمند سالهای دور فوتبال ایران در آستانه آغاز سال ۹۱ در یک نزاع خیابانی به قتل رسید.
تیرماه سال 1390 نیز روح‌الله داداشی قویترین مرد ایران بر اثر ضربات چاقوی یک نوجوان در یک نزاع خیابانی کشته شد. و ده‌ها نمونه دیگر.
عوامل افزایش نزاع‌های خیابانی
گفته می‌شود بیشتر درگیری‌های صورت گرفته در خیابان‌ها واماکن عمومی در سال 1390 در بین نسل جوان کشور رخ داده است.
یک کارشناس مسائل اجتماعی، شاد نبودن جوانان و فشارهای عصبی وارده بر آنان را از عوامل اصلی ایجاد کننده‌ی درگیری می‌داند.
به‌گفته این کارشناس، بیکاری و فقر از مهمترین عوامل تخریب روانی افراد هستند لذا در اکثر جوامع بر برخوردار سازی مردم و به خصوص نسل جوان‌شان از حداقل مزایای اجتماعی و کاری و تفریحی تاکید می‌شود؛ اما متاسفانه در ایران امروز وضع اقتصادی مردم روز به روز بدتر شده و علاوه بر بیکاری که در بین جوانان عمومیت دارد؛ فرهنگ تفریح سالم نیز در بین آنها نه جا افتاده و نه امکانش وجود دارد؛ به همین دلیل است که عوامل عصبیت زا بیشتر شده و در درون افراد تلنبار می شوند.
خبرگزاری مهر هم در گزارش گفته بود، که آستانه تحمل افراد رو به کاهش است. به نحوی که اگر زمانی برای برخی درگيری فيزيکی يکی از راه‌های حل مشکل بود، حالا در نظر اين عده، اين تنها راه حل است.
حسین فرهمند، روانپزشک و متخصص روان درمانی، نیز در این رابطه به رادیو فردا گفته بود: خشونت از چند کانال مختلف می‌گذرد. وقتی که راه‌های ديگری که ما برای حل مشکلات‌مان در دست می گيريم، بی‌نتيجه باشد يا امکان پذير نيست که آن راه‌ها نتيجه بخش باشد.
به‌گفته فرهمند، وقتی دستگاه حکومتی، پليسی يا دستگاه قضايی جوابگو نيست. وقتی که اعتماد ما به سيستمی که می‌تواند مشکلات مان را حل کند، کم می‌شود، يا اين اعتماد به کلی ازبين می‌رود. يا زمانی که می‌بينيم دستگاهی که بايد از حقوق همه ما دفاع کند، در خدمت هدف‌های ديگری است که به من شهروند ارتباط پيدا نمی‌کند. اين ماجرا در مغز انسان شکل می گيرد که تنها راه اينکه حق‌ام را بگيرم خودم هستم.
