نگرشی بر مواضع جماعت دعوت و اصلاح
کیهان یوسفی
در اوایل انقلاب ایران و بعد از یورش تندروهای اسلامی پیرو خمینی به مردم کوردستان در نقده و سنندج مذاکراتی بین هیأت نمایندگی ملت کورد، به رهبری زنده یاد شیخ عزالدین حسینی و شهید دکتر عبدالرحمن قاسملو با هیأت تهران صورت گرفت. هیأت‌های ملت کورد طی چندین سفر به قم با شخص خمینی دیدار کردند. هربار که سخن از خودمختاری و حقوق ملت کورد در چارچوب حکومتی دمکراتیک برای آینده ایران به میان می آمد، خمینی طفره رفته و در پاسخ می گفت، تمامی این‌هایی که شما می خواهید قبلا در اسلام ذکر شده است، همه ما یک امت هستیم و از حقوقی یکسان برخورداریم.
تاکید بر یک امت بودن و هم سرنوشت بودن، حربه‌ای بود که بعد از مدت کوتاهی نتایج آن مشخص شد و ملت کورد و دیگر ملت‌ها و پیروان دیگر ادیان و مذاهب چه در ایران و چه در کوردستان نتایج آن را دیدند و مصائب آن را متحمل گشتند.
اسلامیست‌ها و ملی گراهای مرکزگرا از همان دوران در پی آلترناتیوسازی در کوردستان علیه احزاب ملی‌گرای کورد بودند. آن‌ها بعد از شکست در جذب کسانی همچون شیخ عزالدین بعنوان یک شخصیت محبوب مذهبی، با توهم تحقق حقوق مذهبی در ام القرای اسلامی، به تبلیغات علیه احزاب کورد و همکاری با رژیم پرداختند و بانی تشکیل شاخه کوردستانی سازمان تروریستی سپاه پاسداران در کوردستان تحت عنوان سازمان پیشمرگان مسلمان شدند. ورق زدن تاریخ در این مجال نمی گنجد و ولی سرخوردگی و سرنوشت رهبران این جریانات در ساله‌ای بعد از انقلاب بیانگر حسن نیت و صداقت رژیم به نسبت آنان است.
طی روزهای گذشته، رئیس جمهوری آمریکا، سپاه پاسداران رژیم را در لیست سازمان‌های تروریستی قرار داد. اتفاقی که بایستی سال‌ها قبل روی می داد. در این میان تمامی نهادهای رژیم از مجلس گرفته تا صدا و سیما، اعلام موضع کرده و یونفرم سپاه بر تن و تجدید بیعت کردند. امری بدیهی است که در سیستمی توتالیتر، صدا و سیما و مجلس رژیم چنین موضعی داشته باشند، آنچه جالب و قابل تامل است، اظهار نظر افرادی است که خود را ابزار و اسباب تغییر و تحول در جامعه می دانند و در پی گذار از وضع موجود و ایجاد جامعه یی بهتر در فردای دیگر هستند.
اظهار نظرهای امام جمعه‌های دولتی و خود فروخته‌ای که خود را قیم اهل تسنن در کوردستان می دانند -کسانی همچون ملاقادر قادری امام جمعه پاوه، ماموستا محمد محمدی امام جمعه اهل سنت کرماشان و...- امری عادی است، اینان جیره خوار و بلندگوی تبلیغاتی رژیم بوده و هستند.
در این میان اظهار نظر عبدالرحمان پیرانی، دبیرجماعت دعوت و اصلاح در حمایت از سازمان تروریستی سپاه و محکومیت تصمیم آمریکا قابل تامل است. جریانی که داعیه‌ی رهبری دفاع از حقوق اهل تسنن ایران را دارد و ازلحاظ فکری خود را نزدیک به اخوان المسلین دانسته و به نوعی شاخه اخوان المسلمین در ایران به حساب می آید. اینان خود را از رهروان ناصر سبحانی - فعال مذهبی کورد و یکی از همکاران احمد مفتی زاده در تشکیل شورای مرکزی اهل سنت (شمس)، سبحانی در سال ١٣٦٨ توسط رژیم ایران اعدام گردید – می‌دانند. جماعت در کنگره چهارم خود در مرداد سال ١٣٩٤، شعار خود را "کرامت انسانی، معنویت اسلامی و هویت ایرانی" تعریف می‌کند. عبدالرحمن پیرانی نیزمی‌گوید که "جماعت از آغاز تا به امروز، دو هدف عمده را دنبال کرده است، نخست پاسداری از باورهای اسلامی و پرهیز از درگیری‌های قومی و مذهبی".
اخوان المسلمین به عنوان سازمانی سنی مذهب که به نوعی از لحاظ تئوریک و فکری یکی از با نفوذترین سازمان‌های سنی در جهان اسلام به شمار می‌رود و در سراسر کشورهای اسلامی زیرشاخه و نمایندگی دارد، از لحاظ استراتژیک مواضع مشترکی با جمهوری اسلامی داشته و طی این سال‌ها با تمامی دخالت‌ها و ماجراجویی‌های رژیم و سپاه در کشورهای اسلامی منطقه، اظهار نظری شدیدی از این سازمان علیه رژیم تهران، به چشم نخورده است. سوای کم رنگ شدن روابط، ولی رهبران این جنبش به نوعی خود را در مقابل جمهوری اسلامی ندانسته و وجود این رژیم را لازم می دانند.
جماعت با عقبه فکری و تئوریک اخوانی و حمایت‌هایی که از این سازمان دریافت می‌کند، بدون شک خطی مشی آن‌ها را نیز پیروی می‌کند. با توجه به موضع عمومی اخوان، سخنان پیرانی درپاسداری از باورهای اسلامی و شعار جماعت در کنگره تحت عنوان هویت ایرانی مبرهن است که این جریان به کجا می رود؟ از اوایل انقلاب تا کنون این جریانات با توجه به خط مشی استراتژیک آن‌ها که برگرفته از مواضع اخوان المسلمین مصر است، نهایتی که آن‌ها در پی آن هستند، سقوط رژیم نیست از رژیم فضا و اجازه فعالیت می‌خواهند و رژیم هم در عوض دادن اجازه فعالیت در یک چارچوب مشخص، چنین اظهار نظر و مواضعی را از آنان خواستار است. در واقع هدف چنین جریاناتی پاسداری از حقوق اهل تسنن در ایران نیست و منافع فرقه‌ای و گروهی اولویت نخست آنان است. عبدالرحمن پیرانی بسیار خوب می‌داند که در کوردستان و بلوچستان، الاحواز و ترکمن صحرا، سازمان تروریستی سپاه چگونه فرزندان این دیار را قتل‌عام می کنند، آن‌ها چشمان خود را بر تمامی جنایات سپاه و رژیم در کوردستان و ایران بسته‌اند، تا که بتوانند تنها و تنها بصورت رسمی فعالیت کنند و فعالیت برای چه؟
از شعار تا عمل فاصله بسیار است.
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد.
