مصاحبە: بهزاد قادری
ضمن اخطار فعالان محیط زیست و مردم کوردستان ایران، تخریب محیط زیست کوردستان در شهرستان مریوان ادامه دارد. چند وقت پیش، دشمنان محیط زیست و طبیعت کوردستان بخشی دیگر از جنگل‌ها و طبیعت مریوان را هدف سودجویی قرار داده و اقدام به تخریب اغلب مناطق و روستاهای مریوان با اهداف منافع شخصی کرده‌اند.
ضمن آنکه از سوی فعالان محیط زیست به تخریب گران و سودجویان هشداری داده شده و حتی حزب دمکرات کوردستان ایران در اطلاعیه‌ای از مردم کوردستان و فعالان زیست محیطی تقاضا نمود که دشمنان محیط زیست کوردستان را رسوا سازند، اما هنوز تخریب جنگل‌های مریوان ادامه دارد.
در همین مورد، در گزارشی که در کانال تلویزیونی "تیشک تی‌وی" نیز منتشر گردید، یکی از باندهای بزرگ زمین‌خواری در مریوان آشکار و رسوا گردید.
متهان اصلی چه کسانی هستند؟ در نبود قانون، چه کسانی باید جلوی این تخریب‌ها را بگیرند؟ وظیفه احزاب کوردستان ایران چیست؟ و چندین پرسش دیگر در گفتگوی "کوردستان میدیا" با دکتر "منصور سهرابی"، پژوهشگر محیط زیست:
١- چه اشخاص یا جریانی در برابر تخریبات محیط زیست کوردستان متهم اصلی می‌باشند؟
نظر باینکە مدیریت سرزمینی در همە ابعاد بر عهدە حکومت می‌باشد و حکومت می‌بایست ضمن مدیریت اصولی سرزمین، بر پایە طرح‌های توسعە پایدار از آن حفاظت و حمایت هم می‌کرد، فلذا رژیم ایران بطور کلی در همەی ایران و بطور اخص در کوردستان نە تنها سرزمین را بطور علمی مدیریت ننمودە است، بلکە با طرح‌های کە بیشتر توسط سپاە پاسداران طراحی و اجرا شدەاند مسبب اصلی مشکلات حال حاضر محیط زیست می‌باشد.
٢- تخریب جنگل‌های مریوان با چه هدفی صورت می‌پذیرد؟
آنچە مشخص است، ارگان‌های وابستە بە رژیم نگاە امنیتی بە سرزمین کوردستان دارند و نوع مدیریت آن‌ها درکوردستان بیشتر استعماری است و بە نظر می‌رسد هدف اصلی آن‌ها در نهایت نابودی سرزمین و غارت ثروت و منابع آن می‌باشد.
٣- تأثیرات "اقتصادی" این تخریبات بر منطقه را چگونه ارزیابی می‌کنید؟
توسعە اقتصادی وابستە بە مدیریت سرزمین است، سرزمین کوردستان دارای منابع طبیعی سرشاریست کە مدیریت علمی و صحیح آن با شیوە‌های پایدار می‌تواند در توسعە این منطقە بسیار موثر باشد. اما مدیریت فعلی کوردستان در راستای نابودی منابع است کە می‌تواند خسارت‌های جبران‌ناپذیر را بە اقتصاد حال و آیندە منطقە وارد کند، بطوریکە نە تنها نسل حاضر بلکە نسل‌های بعدی هم با مشکلات زیادی روبرو خواهند شد.
٤- این تخریبات چه عواقبی برای "محیط زیست" منطقه خواهد داشت؟
مدیریت غلط و غیر علمی سرزمین خود می‌تواند خسارت‌های بسیار زیادی بە آن وارد کند، حال اگر این مدیریت توام با نگاە امنیتی و استعماری باشد زیان آن را چندین برابر می‌کند، بطوریکە مهمترین منابع نابود خواهند شد. همچنانکە شاهد هستیم با این شیوە مدیریتی جنگل‌های زاگروس، دریاچە ارومیە، منابع آب زیرزمینی با مشکلات جدی روبرو شدەاند و متاسفانە فرسایش خاک در کوردستان، مشکل زبالە و نابودی تنوع زیستی را هم بە آن باید اضافە کرد.
٥- وظیفه مردم برای جلوگیری از تخریب محیط زیست چیست؟
بە نظر بندە، اگر مردم از همەی ابعاد سیاست‌های استعماری رژیم در کوردستان آگاە باشند، می‌توانند بە روش‌های مختلف در مقابل آن واکنش نشان دهند و حتی می‌توانند مانع اجرای برخی طرح‌های زیان‌دە باشند. آنچە کە در این بخش حائز اهمیت است این است کە مردم حس وطن دوستی خویش را بیش از پیش تقویت کنند و توجە داشتە باشند سرزمین کوردستان در حقیقت طبیعت و محیط زیست آن است. از طرف دیگر مردم هم باید سهم خویش در تخریب و هدروی منابع را کاهش دهند و تا جای ممکن ردپای اکولوژی خویش را برای همە منابع زیست محیطی کم کنند.
٦- سازمان‌های زیست محیطی برای جلوگیری از این ژنوساید زیست محیطی باید چه اقداماتی انجام دهند؟
نقش تشکل‌های غیر دولتی ( NGO) در آگاە‌سازی جامعە و سازماندهی مشارکت مردمی، حائز اهمیت فراوان است. این تشکل‌ها می‌بایست دانش و اطلاعات بروز را داشتە باشند و با استفادە از همەی امکانات و ظرفیت‌ها مانند: "سوسیال مدیا، نشریات، کارگاه‌های آموزشی و دیگر رسانە‌ها" آن را بە سطح جامعە انتقال دهند.
٧- وظیفه احزاب کوردستان ایران در برابر این رخدادها چیست؟
احزاب کوردی هم می‌توانند هم از تشکل‌های غیر دولتی حمایت کنند و هم اینکە مستقیما از همە ابزارها برای ارتقای دانش جامعە بهرە گیرند، البتە نباید فراموش کرد این احزاب هم بە مانند تشکل‌های غیر دولتی می‌بایست ابتدا دانش اعضای خود را بروز کنند و سپس آنرا بە جامعە انتقال دهند. در مواقعی هم کە ضروریست بایستی در کنار مردم باشند و از آن‌ها حمایت کنند. در برخی موارد هم می‌توانند با سازماندهی فعالیت‌های مدنی از جملە اعتصابات در مقابل سبک غلط مدیریتی حاکمیت واکنش نشان دهند. احزاب باید متوجە این نکتە مهم باشند کە طبیعت و محیط زیست کوردستان در حقیقت همان سرزمینی است کە آن‌ها برای آزادی آن تلاش می‌کنند.
