کوردستان میدیا: کاهش مستمر توان باروری زمین تا سال ۲۰۵۰، منجر به کاهش قابل توجه محصولات و مهاجرت ۷۰۰ میلیون نفر از سرزمینهای خود خواهد شد.
در حالی که رژیمهایی همچون جمهوری اسلامی ایران با طرحهای دقیق و گستردهای، برای تثبیت حاکمیت خود و کسب منافع بیشتر، در تلاش برای از بین بردن محیط زیست هستند، گزارشات بینالمللی نسبت به کاهش چشمگیر و شدید میزان توان باروری زمین، هشدار میدهند.
بنابر گزارشات سازمانهای بینالمللی، بیشترین بخش از جهان که آسیب دیده و با بیشترین میزان بیابانزایی روبرو بودهاند، آسیا و آفریقا میباشند. البته اروپا نیز از این اصل مستثنی نشده و ٨درصد از سطح زمین این قاره، بهویژه در جنوب اروپا، تحت تاثیر این تغییرات قرار گرفته است.
این گزارشات متذکر میشوند که در کرهای که بر آن زندگی میکنیم، گستره بیابانها رو به افزایش است. دلایل بیابانزایی و فرسایش زمین نیز بسیار است: خاک زمین بر اثر کشاورزی نامناسب بههدر میرود، گرمایش جهانی باعث شده که آبهای زیرزمینی فروکش کند، درختان جنگلها قطع میشوند و... .
کوردستان که بخش مهمی از جنگلهای جهان را در آغوش گرفته، طی صد سال اخیر و بر اثر سیاستهای حکومتهای ضدبشری ایران، ضربات مهلکی را بر پیکر محیط زیست خود دیده و با توجه به اینکه دارای منابع آب فراوانیست، روزانه از حجم این منابع کاسته و بر وسعت بیابانها افزوده میشود.
جنگلهای بلوط زاگرس که به "ششهای کوردستان" معروفاند، آسیبپذیرترین بخش از اکوسیستم زاگرس بوده که به صورت مستقیم و غیرمستقیم مورد هجوم سیاستهای ویرانگرانه جمهوری اسلامی قرار گرفتهاند. نابودی این جنگلها بر میزان فرسایش خاک در کوردستان و زاگروس افزوده و نتیجتا مساحت بیابان، آن هم در سرزمین آب و صخره، افزایش یافته که در نهایت میزان باروری زمینهای زاگرس را به شدت کاهش داده است.
رضا میرزایی، مدیرعامل شرکت آب منطقهای لورستان، در سخنانی اعلام کرد که سطح دستیابی آب دشت کوهدشت طی ۳۰ سال گذشته تاکنون حدود ۲۲ متر و نیم افت داشته است. از سوی دیگر شاهدن عینی و ساکنان کوهدشت، از افزایش بیسابقه تعداد ملخها در شهر کوهدشت خبر دادهاند. ملخهایی که از نوع بیابانی با رنگ قهوه ای روشن متمایل به کرم هستند و صدای برخورد این حشرات با شیشه درب و پنجره منازل مسکونی در طول شبانه روز به ویژه شبها، به کرات موجب جلب توجه مردم و وحشت کودکان می شود. در واقع باید گفت، به برکت سیاستهای جمهوری اسلامی، کوهدشتی که به سرزمین آب و زیباییهای معرف بود، دارد آرام آرام جان میدهد.
همچنین هنگامی که جمهوری اسلامی به بهانه تامین برق اقدام به تاسیس نیروگاه مفتح در دشت کبودرآهنگ همدان کرد، فعالین زیست محیطی زاگرس اعلام کردند که به دلیل وجود برجهای خنککن از نوع تر، این نیروگاه تمام منابع آبی شیرین و زیرزمینی منطقه را نابود کرده و زمینهای حاصلخیز را به بیابانهای برهوت بدل میکند. حال با گذشت بیش از دو دهه از این مباحث بخش "شرا" که از بهترین مناطق باغداری و کشاورزی همدان بود و باغات بزرگ انگورش نمادی از آبادانی منطقه مذکور بود، بر اثر نابودی سفرههای آب زیرزمینی به علت مصرف آبهای موجود توسط نیروگاه برق مفتح، به کویر همدان معروف گشته و به تنها کویر شورزار زاگروس بدل گشته.
علاوه بر نابودی جنگلهای زاگرس، انتقال آب و منابع آبی کوردستان از دیگر طرحهای هدفمند جمهوری اسلامی برای نابودی محیط زیست زاگرس میباشد. البته باید توجه داشت که هرگونه طرح انتقال آب به استانهای فارس و نیز طرحهای غیرعلمی سدسازی، به صورت همزمان نابودی جنگلهای زاگروس را نیز در پی دارد. طرح بهشت آباد یکی از مهمترین طرحهای استعماری ایران اسلامی است که طی آن قرار است، آب رودخانههای چهارمحال و بختیاری به اصفهان و سایر شهرهای فارس زبان منتقل شود. هدف اصلی از اجرای این طرح، توسعه کشاورزی، تامین آب شرب و آب صنعت اصفهان، یزد و کرمان میباشد.
حرص و ولع حکومت حاکم، در انتقال هر چه سریعتر منابع زاگرس به مرکز ایران چنان سیری ناپذیر و وسیع است که برای سرعت بخشیدن به اتمام طرحهای انتقال آب با شرکتهای کره جنوبی وارد معامله شده است. طی سفر رئیسجمهور کره جنوبی به ایران، قرارداد اجرای پروژه تونل انتقال آب بهشت آباد، با هدف انتقال سالانه یک میلیارد و صد میلیون متر مکعب آب از زاگرس به استانهای فارس منعقد شد. طرح گلاب و طرح کوهرنگ از دیگر طرحهای انتقال آب کوردستان به نواحی بیابانی و استانهای فارس ایران میباشد.
باید گفت تا زمانی که مردم زاگرس اختیار تعین سرنوشت سیاسی-اجتماعی-فرهنگی-اقتصادی خود را در دست نگیرند، انتقال منابع روزمینی و زیرزمینی این مردمان به سرزمینهای دیگر و نابودی هدفمند محیط زیست زاگروس با سرعت و شتابی روزافزون ادامه خواهد یافت. واقعیتی که فعالین مدنی و محیط زیستی کوردستان دههها است به آن اشاره میکنند و خواهان واکنش سریع مردم به این مساله حیاتیاند.
گزارش: شهرام میرزائی