جمعی از فعالان مدنی، مدافعان حقوق بشر و زندانیان سیاسی سابق در نامه‌ای سرگشاده با اشاره به محرومیت سیستماتیک و تعمدی "زینب جلالیان" از سوی رژیم ایران، بر ضرورت درمان فوری و حیاتی این فعال زن کورد تأکید کرده‌اند.
امضاکنندگان این نامه اعلام کرده‌اند که او از مشکلات متعدد جسمی از جمله بیماری‌های کلیوی، گوارشی، بینایی و نیز خونریزی شدید ناشی از فیبروم‌های رحمی رنج می‌برد و هشدار داده‌اند که احتمال ابتلا به سرطان رحم وجود دارد.
با وجود بیماری‌های متعدد درمان نشده این زندانی سیاسی کورد، مقامات رژیم اسلامی ایران تاکنون مانع دسترسی او به مراقبت‌های پزشکی مناسب شده‌اند.
در این نامه تأکید شده است که مقامات رژیم درمان جلالیان را مشروط به امضای "توبه‌نامه" کرده و این فشار بخشی از سیاست گسترده‌تری برای واداشتن زندانیان سیاسی به سکوت و ندامت اجباری است.
امضاکنندگان همچنین یادآور شده‌اند که نهادهای بین‌المللی، از جمله ۹ گزارشگر ویژه سازمان ملل متحد، در اردیبهشت ۱۴۰۴ نسبت به بازداشت خودسرانه، محرومیت پزشکی و شکنجه جلالیان هشدار داده و خواستار انتقال فوری او به بیمارستانی غیرنظامی و مستقل شده بودند.
امضاکنندگان نامه با اشاره به سکوت و بی‌عملی مقامات ایران در برابر هشدارهای بین‌المللی، اعلام کرده‌اند که سیاست‌های رژیم در قبال جلالیان بخشی از الگوی سرکوب زنان و مخالفان سیاسی است.
آنان از جامعه جهانی خواسته‌اند فشارها بر رژیم ایران را افزایش دهند تا مانع "مرگی تدریجی" شوند که رژیم عامدانه بر جلالیان تحمیل کرده است.
این نامه در پایان تأکید می‌کند: جان زینب جلالیان در گرو سیاست‌های سرکوبگرانه جمهوری اسلامی است و تعلل جامعه جهانی می‌تواند بهای سنگینی برای کرامت انسانی و جان او داشته باشد.
زینب جلالیان، اهل شهرستان ماکو در اسفندماه سال ٨٦ و در شهر کرماشان بازداشت شد. دستگاه قضایی رژیم ایران او را به اتهام "محاربه" و "عضویت در یکی از احزاب کوردی" ابتدا به اعدام و سپس به حبس ابد محکوم کرد و اکنون هفدمین سال حبس خود را در زندان مرکزی یزد می‌گذارند.
