کوردستان میدیا: اندیشه‌های شوینیستی که صدها سال است به منبع ظلم و ستم علیه ملیت‌های ایران بدل شده، به وسیله‌ای برای توجیه توهین به زبان و فرهنگ ملیت‌های تحت ستم از سوی برخی از روشنفکران ایرانی بدل شده است.
دکتر شفیع کدکنی، نویسنده و استاد دانشگاه، در اظهاراتی تحقیرآمیز به زبان‌های موجود در ایران گفت: آخر کدام نادانی به یادگیری زبان‌های محلی می‌پردازد، در حالی که شخصی ادیب در این گویش‌ها وجود ندارد، تا با شکسپیر زورآزمایی کنند.
در مقابل این سخن متحجرانه، دکتررهبر محمودزاده، استاد دانشگاه، با نوشتن جوابیه‌ای پرمحتوا و آکادمیک به شفیع کدکنی، توانایی‌های زبان کوردی را برای این ادیب شوینیست یادآور شده است.
این هجوم‌های تعمدی از سوی شوینیست‌ها به دیگر ملیت‌های تحت ستم ایران، از این واقعیت سرچشمه می‌گیرند که آنان هیچگاه به خود زحمت نداده‌اند به تحقیقی علمی و همه جانبه در زبان و ادبیات سایر ملل ایران دست بزنند تا به توانایی‌ها و پربار بودن این زبان‌ها ایمان بیاورند.
اگر این ادیب فارس در باب زبان و ادبیات دیگر ملیت‌های ایران مطالعه می‌داشت برایش مشخص می‌شد که در میان آنان به ویژه کوردها، علاوه بر آنکه اشغالگران مستمرا در تلاش بودند تا زبان این مردمان را از بین ببرند اما با این همه به دلیل پتانسیل‌ها موجود در زبان کوردی نه تنها نتوانسته‌اند در به انجام رساندن توطئه‌های‌شان موفق شوند بلکه هر روز بر دامنه ارزش و بهای زبان کوردی نیز افزوده شده است. زبان و ادبیاتی که بزرگانی همچون: بابا سرهنگ دودانی، پیرشالیار هورامی، احمدخانی، ملا مصطفی بسارانی، نالی، شیخ رضا طالبانی، قانع، هه‌ژار، هیمن، شیرکو بیکس و... در آن پرورش یافته‌اند، که نه تنها حافظ، سعدی، فردوسی و... به زورآزمایی می‌خوانند بلکه شکسپیر را نیز به چالش می‌کشند.
