کوردستان میدیا

سایت مرکزی حزب دمکرات کوردستان ایران

سقوط آخوندها

01:06 - 25 خرداد 1402

موکریان

شاید اگر به چند سال قبل از این اعتراضات برگردیم بیشتر کسانی که خود را مخالف رژیم آخوندی می‌دانستند فکر می‌کردند این رژیم شیطانی سرنگون نمی‌شود و اتحاد مردم سخت است، اما در همین اعتراضات اخیر با اعلام خبر قتل حکومتی ژینا امینی در شهریور ١٤٠١، اولین تجمع‌ها اطراف بیمارستانی که او در آن درگذشت، شکل گرفت. مردم در روز جان باختن او خشم‌گینانه شعارهایی نظیر "مرگ بر دیکتاتور" سر دادند و بە اعتراض پرداختند. این اعتراضات به زودی سراسر ایران را فرا اگرفت و بعد از حدود چند ماه ، مردم نشان دادند که بیشتر از هر وقت دیگری متحد هستند تا این رژیم جنایتکار را دفن کنند. البته رژیم جمهوری اسلامی هنوز قدرت را در دست دارد و سقوط نکرده است و این ممکن است برای همه مردم که دست به اعتراض زدند جای تعجب باشد که چرا سقوط نکرد؟ اما من بر خلاف همه فکر می‌کنم رژیم مرده است و عملا یک جسد است که تا چند سال آینده دفن خواهد شد، دلیل این گفته هم این است که رژیم مشروعیت خود را در بین مردم از دست داده است هرچند قبل از اعتراضات ژینا هم مشروعیت خود را در بین شمار زیادی از مردم ایران از دست داده بود، اما این بار از نزدیک شاهد بودیم که تقریبا اکثریت مردم کورد، عرب، بلوچ، تورک، فارس... در اعتراضات علیه حکومت شرکت کردند و شعارهای مردم بدون هیچ اغراقی، سقوط رژیم بود. حکومت‌های دیکتاتوری زمانی سقوط می‌کنند که در افکار عامه مردم شکست بخورند و اعتبارشان از دست برود، در طول تاریخ ثابت شده است که این نوع حکومت‌ها در نهایت محکوم به شکست هستند چون با شعارهای دروغین مردم را فریب می‌دهند و درنهایت جوابی برای شکست‌های خود ندارند، حتی دشمن سازی با آمریکا هم جوابگو نخواهد بود. اینکه حکومت آخوندی آمریکا را دشمن خود مردم تعریف کرده است جای تعجب نیست چون این ویژگی همه دیکتاتوری‌های جهان است، یک دشمن فرضی انتخاب می‌کنند و بنا به شرایط طوری به مردم تلقین می‌کنند انگار تمام بدبختی‌ها به خاطر فلان دشمن خارجی است. برای مثال کشور توگو (TOGO) را در نظر بگیرید که دشمن فرضی خود را دزدان دریایی می‌داند!! دیکتاتور توگو خود را در حد مسیح می‌داند و به مردم تلقین کرده است که من شما را از بلایایی جهان نجات می‌دهم  و طوری وانمود می‌کند که همیشه در حال جنگ با بیگانه‌گان است در نهایت این تصویر را از خود می‌سازند که اگر این رهبران نباشند بدون آنان کشور تجزیه می‌شود!

این دقیقا همان تصویری است که حکومت جمهوری اسلامی و شخص علی خامنه‌ای که به مدت چند دهه است قدرت را قبضه کرده است  سعی کرد در طی  این چند دهه بسازد، که در نهایت شکست خورد. دیکتاتوری جمهوری اسلامی سعی کرد آمریکا و متحدان آن را مقصر جلوه دهد و تمام بدبختی مردم را بە آمریکا و اسرائیل نسبت دهد اما واضح است  که مردم دیگر فریب دروغ‌های رژیم را نمی‌خورند و زیر بار حرف زور نمی‌روند.

کشور توگو

 حکومت‌های دیکتاتوری هیچ انتقادی به حکومت خود را نمی‌پذیرند و حتی در داخل هم به هم عقیده‌های خود رحم نمی‌کنند و دست به ترور و پاکسازی می‌زنند تا یک حکومت یکپارچه و دیکتاتوری مطلق بسازند، چون در زیر سایه همین دیکتاتوری مطلق می‌توانند به فساد، اختلاس و جنایت ادامه دهند زیرا زمانی که انتقاد به آنان و عملکردشان مطرح باشد دیگر شرایط برای فساد امکان‌پذیر نیست و یا خیلی سخت خواهد شد و همچنان که در اعتراضات اخیر مشاهده کردیم جواب حکومت برای مردم معترض، کشتار و شکنجه و خشونت بود، چون اساسا حکومت‌های دیکتاتوری تغییرپذیر نیستند در نهایت محکوم به سقوط هستند.

بیشتر قدرتی که در اختیار اقتدارگرایی قرار می‌گیرد داوطلبانه به آن داده شده است. در چنین زمانەای افراد پیشاپیش به این فکر می‌کنند که حکومت سرکوبگرتر چه خواهد خواست و بعد بدون این که آن چیز را از آن ها خواسته شده باشد آن را در اختیار حکومت می‌گذارند. شهروندی که چنین رفتاری را در پیش گرفته است در واقع به قدرت می‌آموزد که با وی چه‌ها می‌تواند بکند. اطاعت پیش‌دستانه در آغاز کار به معنای پذیرش و یکرنگ شدن غیر ارادی با وضعیتی جدید است، بدون این که درباره‌اش فکر کنیم. استنلی میلگرام، روان شناس دانشگاه ییل، با بررسی جنایات و وحشی گری‌های نازی‌ها در پی این بود که نشان دهد نوعی شخصیت اقتدارگرای خاص دلیل این رفتار آلمانی‌ها بوده است. تاریخ تکرار نمی‌شود ولی راه را نشان می‌دهد.در طول تاریخ نشان داده شده است که مقاومت مدنی در نهایت منجر به سقوط رژیم دیکتاتوری می‌شود، البته پیش‌نیاز این مقاومت مدنی متحد شدن مردم در برابر حکومت دیکتاتوری است و این اتحاد تنها زمانی که حکومت مشروعیت خود را در بین مردم از دست داد به دست می‌آید.

منابع:

1. wikipedia.org

2. Is your country at risk of becoming a dictatorship? Here's how to know | Farida Nabourema

3.On tyranny , Timothy Snyder