البرز روئین‌تن
کوردها همانند ملتهای دیگر در ایران در سرنگونی دیکتاتوری شاهنشاهی شرکت داشتند و حتی برای پیروزی این انقلاب قربانی بیشتری هم دادند. امید داشتن بە اینکە با رفتن شاە نظام دمکراتیک جایش را بگیرد و آزادانە نفسی بکشند.
بە همین علت کوردها از همان روز اول بە دنبال مذاکرە برای حل مسائل خود با تهران بە عنوان یک شیوە پیشرفتە و انسانی بودند، هیئت نمایندگی تشکیل دادند و هر کاری کردند، تا حداقل خواستەهایشان هم کە شدە از طریق مذاکرە و راە حل‌های صلح آمیز تحقق بیابد.
با وجود اینکە ما کوردها خمینی را زودتر از همە شناختە بودیم و تا جای کە امکان داشت برای اینکە جنگی را تحمیل نکند تلاش کردیم. یکی از نمونەهای بارز تلاش‌های ملت کورد برای حل مسالمت آمیز مسئلە کورد دیدار دکتر قاسملو با خمینی بود. نسرین قاسملوو در کتاب خاطراتشان از عصبانیت دکتر قاسملو بعد از برگشتن از نوفل لوشاتو و دیدار با خمینی آوردند کە خمینی رهبری دینی است کە خیلی از آرمانهای دمکراتیک دور است. این دیدار تقریبا چهرەی واقعی خمینی و افکارش را برای رهبر ملت کورد روشن ساخت. ادامە دادن مذاکرات برای جلوگیری از خونریزی با وجود شناختن خمینی و ایدئولوژیش گران برای کوردها تمام شد. ولی حداقل این واقعیت کە کوردها جنگ‌طلب نیستند برای بار چندم اثبات شد.
خیلی از حکم فتوا خمینی برای قتل‌عام ملت کورد و جنبش حق‌طلبش در ۲٨ مرداد سال ۱۳٥٨ نگذشتە بود کە پاسداران جمهوری اسلامی کوردستان را غرق خون کردند، ۱۱ شهریور بود کە آنها اثبات کردند هدفشان فقط جنگ با احزاب یا افراد مصلح نیست بلکە نیتشان ژنوساید ملت کورد است ولاغیر.
در ١١ شهریور یعنی تابستان سال ۱۳٥٨ با بهانەهای ساختگی و برای نشان دادن ارادە اشغالگری خود، قتل‌عام کوردها آغاز و از طرف جمهوری اسلامی نیروی زیادی و با فرمان یار همیشگی و نزدیک خمینی یعنی "حسنی" امام جمعە ارومیە بە نزدیک روستای قارنی و قلاتان در نزدیکی نقدە رسیدند.
با دیدن این نیرو و با توجە بە تجربە و شناختی کە کوردها از رژیم داشتند خیلی زود فهمیدند کە چشم و عقل و منطق پاسداران غیر از خون و خونریزی بیگناهان چیزی دیگری نیست. با وجود این بە عنوان اولین و آخرین راە و حتی با امید بە اینکە اینها ادعای اسلامیت و دینداری را دارند، امام جمعە روستا با دست گرفتن قرآن پیش بە سوی نیروهای رژیم رفت و در حالی کە قرآن را در دست داشت گفت: "شما را بە خاطر این قرآن بە این مردم رحم کنید" کە نکردند!
لازم بە ذکر است از قدیم ایام هر وقت مسئولان ایرانی خواستند کوردها را فریب دهند قرآن را امضا می‌کردند و بە نیت اعتماد می‌فرستادند و بعد از اینکە کوردها بە این قرآن اعتماد و احترام می‌گذاشتند بە طرف و بە خاطر قرآن اعتماد می‌کردند و مسئولان ایرانی هم قول و امضا و قرآن را زیر پا می‌گذاشتند و دست بە ترور زدند.
ببینیم وقتی کوردها با قرآن بە پیشواز نیروهای جمهوری اسلامی رفتند چە شد.آن نیرویی کە ادعای اسلامیت و عدالت علی و مظلومیت حسین و حسن را داشت، از امام جمعە قرآن بە دست شروع کردند و قرآن را زیر پا گذاشتن و امام جمعە را شهید کردند، آنها چنان تشنە خون کوردها بودند کە ٦٨ تن از روستاییان را کە در بین آنها کودکان هم بودند بە شهادت رساندند. با تیر هم نە با تبر و داس بە جان کوردها افتادند و بعدا روستا را ترک کردند.
عصر آن روز هر کس کە بە آن روستا رفت با چشمانش دید قرآنی را کە نیروهای رژیم ادعا می‌کردند کە بە آن باور دارند زیر چکمەهای پاسدارن لە شدە بود و هر صحفە و آیتی از آن بە طرفی پرت کردە بودند، عمامە سفید امام جمعە کە برای جلوگیری از خونریزی با پای خودش بە پیشواز آنها رفتە بود آغشتە بە خون شدە بود، جنازەهای زیادی افتادە بودند، حتی جنازە کودکانی کە هنوز نمی‌فهمیدند کە تجزیەطلبی یعنی چە، زندەها هم فرقی با شهید شدگان نداشتند، چون بغض و عصبانیت شدیدی آنها را ساکت کردە بود، فریاد زنان و مادران صدا نداشت، چون اگر صدا داشت چرا بە گوش پاسداران نرسید کە همە بیگناە بودند حتی اگر مردها و زنان گناە داشتند، کودکان چە گناهی کردە بودند؟ از همە دردناکتر صلح خواهی سبز کوردها بار دیگری چنان غرق خون شد بود کە دیدە نمی‌شد.
و این تنها یکی از هزاران جنایاتی بود کە توسط رژیم جمهوری اسلامی و در یک روستا در روز ۱۱ شهریور بر علیە کوردها انجام شد، در همەی این روزهای کە بر کوردها گذشتە تا بە اکنون روزی نبودە کە ما این تابلوی قتل‌عام کوردها را بە اشکال مختلف نبینیم، جالب اینجاست کە مدام می‌گویند چرا احزاب کوردی و کوردها مصلح هستند؟
ما از خاکی برآمدەایم کە این چنین با خون صلح‌خواهیمان سیراب شدە چگونە می‌توانیم بدون این اصلحە کە برای دفاع از خود برداشتەایم بە عنوان کورد زندە بمانیم. وقت آن رسیدە هر کسی کە از اصلحە کوردها گلەای دارد یک بار از خودش بپرسند ملتی کە مدام ژنوساید می‌شود راە حلی دیگری هم جز برداشتن اسلحە داشتە یا دارد؟
