آگری اسماعیل‌نژاد
جمهوری اسلامی در آغاز شکلگیریش یک چالش علیه امنیت جهانی بوده است، اما اگر بخواهیم رژیم ایران را از نگاه امنیت جهانی بررسی کنیم، می‌توان دو رفتار رژیم را چالش علیه امنیت جهانی خواند:
١: ایجاد گروههای نیابتی در کشورهای اسلامی
٢: برنامه اتمی
هر دو مقوله در ٢٠ سال گذشته بر سیاست و امنیت داخلی سایه افکنده است.
پس از جنگ اکراین مقوله سوم به دو مقوله فوق اضافه شد، فروش پهپادهای انتحاری به روسیه در حالی که روسیه در جنگ با اکراین بود، این مسئله را مطرح کرد که برنامه پهپادی و موشکی جمهوری اسلامی یک برنامه دفاعی نیست، بلکه جمهوری اسلامی تلاش می‌کند از طریق تسلیحات امنیت جهانی را در راستای منافع خود هم بزند.
البته تهدید برنامه موشکی و پهپادی جمهوری اسلامی برای امنیت منطقه پس از حمله نیابتی جمهوری اسلامی به آرامکو در سپتامبر ٢٠١٩ بر ناظران سیاسی نمایان شده بود، اما جامعه امنیتی غرب کماکان برنامه اتمی ایران را در صدر تهدیدات قرار داده و در واقع با نادیده گرفتن دو مقوله گروههای نیابتی و برنامه پهپادی_موشكی جمهوری اسلامی تلاش می‌کرد، برنامه اتمی جمهوری اسلامی را کنترل بکند.
پس حمله ٧ اکتبر ٢٠٢٣ به اسرائیل سه اتفاق افتاد:
١: شهروندان مدنی اسرائیل توسط یکی از گروه‌ها نیابتی جمهوری اسلامی کشته یا به گروگان گرفته شدند.
٢: با حمله حوثی‌ها به کشتیرانی در تنگه باب المندب امنیت اقتصادی جهانی تهدید شد و به نوعی بر چرخه جهانی تامین کالا هزینه اضافی تحمیل شد، که خود این مقوله می‌تواند بر مسئله تورم در کشورهای غربی تاثیرگذار باشد. شایان ذکر است که مقوله تورم پس از جنگ اکراین به مهم‌ترین بحث اقتصادی کشورهای اروپای و آمریکای شمالی تبدیل شده است و در پی خود نارضایتی اجتماعی و اعتصابات چند روزه را در کشورهای مختلف از جمله آلمان ایجاد کرده است.
٣: با حمله موشكی ایران به پاکستان و نیز حمله پهپادی به یک مرکز آمریکایی در اردن بر غرب و کشورهای اسلامی محرز شده است که جمهوری اسلامی به دنبال ایجاد یک هژمونی علیه قدرتهای منطقه و بین‌المللی در سطح خاورمیانه است.
اهمیت مجموعه اتفاق‌های فروش پهپاد به روسیه در دوره جنگ اکراین و سه اتفاق فوق در این مسئله است که اثبات می‌کند هر سه یعنی برنامه اتمی، برنامه موشکی_پهپادی و صدور انقلاب جمهوری اسلامی یک فایل هستند و همگی نیز تهدیدی علیه امنیت جهانی خصوصا کشورهای غربی محسوب می‌شوند.
پس در واقع پس از حمله ٧ اکتبر حماس به اسرائیل کشورهای غربی به عنوان طرف برنامه اتمی جمهوری اسلامی با این سوال بزرگ روبرو شدند که دیگر تهدیدات که جمهوری اسلامی ایجاد می‌کند در چه سطحی قرار بدهند؟!
همزمان با این پیچیدگی مسئله زمان نیز فاکتور پراهمیتی در روابط ایران با کشورهای غربی است، چون ایران برنامه اتمی خود را با تمام توان ادامه می‌دهد و در شرایط کنونی در وضعیتی قرار دارد که از لحاظ فنی نمی‌توان جمهوری اسلامی را یک قدرت اتمی محسوب نکرد. بر این اساس و باتوجه به قطب بندی‌های جدید جهانی، کاهش تاثیر تحریم بر برنامه‌های موشکی و اتمی جمهوری اسلامی امکان رفع تهدید امنیتی جمهوری اسلامی توسط کشورهای غربی از طریق مذاکره یا صرف تحریم تقریبا وجود ندارد و همزمان با آن کشورهای غربی خواهان جنگ با ایران نیز نیستند، در چنین شرایطی باید گفت که حال مناسبترین زمان برای اعلام داشتن بمب اتمی برای جمهوری اسلامی است. بمبی که شاید بحرانهای بین‌المللی رژیم را به سوی نوعی آرامش بکشاند، اما بحرانهای داخلی ایران را تشدید خواهد کرد.
