جمال رسول دنخه
آموزش و پرورش در دیدگاه کلی این است کە تنها و فقط متعلق بە کودکان و کسانی است کە از لحاظ جسمی سالم هستند. اما بخشی عظیمی از آموزش و پرورش درگیر موضوعی مهم بە نام آموزش و پرورش کودکان استثنایی است. طبق قوانین آموزشی و حقوق بشری آموزش رایگان تا ١٨ سالگی حق هر فردی می‌باشد و این قانون هر کودکی تا سن ١٨ سالگی را دربر خواهد گرفت.
در جغرافیای تحت حاکمیت رژیم ایران آموزش و پرورش کە دارد روی ریل تباهی می‌رود کودکان استثنایی بیش از سایرین مورد بی لطفی قرار گرفتەاند. در دیدگاه عمومی استثنایی بە کسانی اطلاق می‌گیرد کە آنان دستەای از کسانی بودە کە دارای معلولیت جسمی شدید هستند. در تعریف کلی فلج هستند. اما واقعیت این نیست.
کودکان استثنایی یا دانش آموزان استثنایی بە همە آن دانش آموزانی تعلق می‌گیرد کە حتی لوچی چشم یا مشکل نابغەهای احمق را نیز شمال می‌شود.
طبق آمارهایی کە رژیم ایران منتشر نمودە است در این کشور بیش از ١٥٠ هزار دانش آموز استثنایی وجود دارد که این تعداد دانش آموز در ١٥٦٠ هزار مدرسه در حال تحصیل هستند. این دانش آموزان در گروههای مختلف ناشنوا، نابینا و اختلالات یادگیری و غیرە جای دارند.
اما آماری دیگر وجود دارد کە می‌گوید حدود ١١٥ هزار مدرسه‌ای که در سطح ایران وجود دارند ، تنها حدود ٢٠ هزار مدرسه وجود دارد که شرایط لازم و حداقلی برای بچه‌های استثنایی را دارند.
طبق آمارها تعداد دانش آموز استثنایی که در حال حاضر در مدارس عادی درس می‌خوانند به این ترتیب است که در گروه آسیب شنوایی، حدود ١٠ هزار و ٢٠٠ دانش آموز وجود دارد که در مدارس عادی به صورت تلفیقی_فراگیر تحصیل می‌کنند. ٤ هزار و ٨٩٧ نفر دانش آموز آسیب شنوایی در مدارس خاص درس می‌خوانند. این یعنی تقریبا بیش از دو برابر بچه‌های گروه آسیب ناشنوا که در مدارس خاص استثنایی تحصیل می‌کنند، در مدارس عادی از این گروه دانش آموزان وجود دارد و رویکرد غالب در گروه آسیب شنوایی هم همین رویکرد فراگیر است.
تعداد دانش آموزان آسیب جسمی_حرکتی؛ در گروه جسمی_حرکتی ٦ هزار و ٥٦٢ دانش آموز به صورت ترکیب تلفیقی_فراگیر در مدارس عادی تحصیل می‌کنند که در مدارس خاص حدود ١٨٣٦ نفر هستند بنابراین در این گروه هم جمعیت دانش آموزان آسیب جسمی_حرکتی درحال تحصیل در مدارس عادی، حدود چهار_پنج برابر همین گروه در مدارس استثنایی است.
در گروه دانش آموزان دارای آسیب دید و بینایی حدود ٤٨١٥ نفر دانش آموز هست که به شکل فراگیر در مدارس عادی تحصیل می‌کنند و ٢٢٤٠ نفر هم در مدارس خاص حضور دارند.
در حال حاضر حدود ٢٧٤ نفر دانش آموز اتیسم در مدارس عادی در حال تحصیل هستند و حدود ٢٤٦١ نفر هم در مدارس خاص درس می‌خوانند که آمارها نشان می‌دهد در مورد دانش آموزان اتیسم، جمعیت بیشتری از آنها در مدارس خاص تحصیل می‌کنند. همچنین دانش آموزان مشکلات ویژه یادگیری هم حدود ٤٢ هزار نفر ٧٩٨ نفر هستند که البته رقمش متغیر است و با تشخیص‌های جدید تغییر می‌کند.
این آمارها نشان از این واقعیت دارد کە دانش آموزان دارای مشکلات خاص یا همان استثنایی مورد تفکیک قرار نگرفتەاند و بخش عظیمی از این دانش آموزان در مدارس عادی مشغول تحصیل هستند. طبق قوانین آموزشی آموزش این دانش آموزان باید بە طور خاص و از سوی معلمانی خاص آموزش دادە شوند.
رژیم جمهوری اسلامی ایران در مدارس عادی بدون در نظر گرفتن هر شرایط ذهنی و روانی دانش آموزان دارای مشکلات خاص را در کنار دانش آموزانی قرار می‌دهد کە حق تحصیل آن تضیع شدە و از لحاظ روانی نیز بیشتر سرکوب می‌شوند.
وزارت آموزش و پرورش برای ادامە تحصیل این افراد منابع مالی و معنوی خاصی را اختصاص نمی‌دهد و آنچە برای دانش آموزان وجود دارد این است کە آنان باید تن بە آموزشی دهند کە در لفافە سرکوب و سرزنش از سوی همکلاسی‌‌هایشان قرار گرفته است.
هیچ کدام از مسئولان وزارت آموزش و پرورش در ایران غمی و همی برای دانش آموزان استثنایی بە صورت جدی ندارند چرا کە دانش آموزان عادی هم اکنون بە گروههای بیسواد و ترک تحصیل شدە می‌پیوندند در همان حال سران رژیم در صدد هستند تا پایان سال جاری حیات طیبە را شکل دهند. کە حتی خیال بافی هم نیست بلکە مریضی روانی است کە سران رژیم ایران بە آن دل خوش کردەاند.
