مصطفی مولودی
حملە موشکی رژیم ایران بە اسرائیل فارغ از رسوایی و مایەپوچ نشان دادن رژیم؛ سناریویی تکراری هم بود و این سناریو قبل تر بعد از کشتە شدن قاسم سلیمانی و در حملە بە پایگاه عین الاسد برنامەریزی شدە بود. سپس بە نوعی دیگر و با هزینە و رسوایی بیشتر تکرار شد. رژیم بە قول خود پاسخ حملە اسرائیل بە کنسولگری خود کە در واقع مرکز برنامەریزی تروریستی و تجاوزگری‌ها در دمشق سوریە بود را دادە است کە در طی آن چندین فرماندە ارشد نظامی سپاه پاسداران کشتە شدند. اما بالعکس آنکە گمان می‌برد کە اقتدار و توانایی نظامی خود را نشان دادە و هیمنه سیاسی کشور را حفظ کردە، بازندە اصلی خودش است.
رژیم ایران در این حملە بیش از ٣٢٠ موشک و پهباد را بە سوی اسرائیل شلیک نمود کە ٩٩ در صد از آنها قبلا از رسیدن بە اسرائیل درهم شکستە شدند. این حملە جدای از شکست نظامی برای رژیم ایران علیرغم هزینە مادی بالا از لحاظ سیاسی هم نیز بە زیان آن تمام شد و حمایت و اتفاق نظر بیشتری برای اسرائیل پیدا کرد و گزینەهای دیگری را نیز برای این آن روی میز قرار داد. اسرائیل کە بە علت ویرانیها و کشتار غزە از سوی جامعە جهانی و حتی متحدان خویش مورد فشار قرار دادە شدە بود با این حملە نابخردانە خود را از تنگا نجات داد و نفوذ خود را در معادلات دوبارە بدست آورد.
در رابطه با حملە موشکی رژیم ایران بە اسرائیل؛ چند پرسش و جواب آنها برای ادامە مبارزە مردم ایران و چـشم انداز سیاسی مهم می‌نماید. آیا جنگ افروزی‌های رژیم ایران جنگ مردم و کشور ایران نیز تلقی می‌شود؟ زمانی کە مقررات بین المللی مانند قطعنامە ١٩٢٩ شورای امنیت نتوانستە جلوی برنامە موشکی رژیم ایران، بحران سازی و نقش بی ثبات کنندە آن را بگیرد جامعە جهانی بە چە شیوەای جلوی خطرات جمهوری اسلامی ایران را بگیرد؟ همچنین تاثیرات این تجاوزات رژیم ایران و شرایط کنونی کە در معادلات سیاسی منطقه و جهان لە ایجاد کردە بر مبارزە مردم علیە رژیم و جنبش های اعتراضی داخل کشور چە می‌باشد؟
اگر امروز رژیم ایران در جامعە جهانی بە عنوان رژیمی مستبد، بحران آفرین، متجاوز، گسترش دهندە جنگ و تروریسم دولتی و بانی عدم ثبات در منطقه خاورمیانە شناختە می‌شود. اما مبارزە و جنبش مردم ایران علیە این رژیم از سوی جامعە جهانی مورد تکریم قرار می‌گیرد و جایزەهای مفاخر جهانی تقدیم آنان می‌شود. اگر جمهوری اسلامی ایران از لحاظ پایمال نمودن حقوق بشر در داخل، دخالت در امور داخلی کشورها، تلاش برای تسلیحات کشتار جمعی و عدم پایبندی بە قوانین بین المللی بە انزوا کشاندە شدە است، مورد تحریم قرار گرفته است و بە طور مستمر از سوی جامعە بین المللی محکوم می‌شود اما پارلمان اروپا، کنگرە آمریکا و افکار عمومی جوامع آزاد از مبارزە ژن، ژیان، آزادی و ارزشهای جهان شمول آن تقدیر می‌کنند. به همین دلیل اهداف و راه و خط مشی رژیم ایران با مردم ایران دو چیز متفاوت هستند و این جنگ نیز کە رژیم ایران شروع کردە است نە تنها جنگ مردم ایران نیست بلکە تهدیدی بر همە منافع مردم و کشور ایران نیز هست.
جمهوری اسلامی با شلیک صدها موشک و پهباد از خاک ایران بە کشوری دیگر اثبات نمود کە نە تنها مقررات بین المللی بە عنوان مثال قطعنامە ١٩٢٩ شورای امنیت نتوانستە است جلوی برنامە موشکی ایران را بگیرد نە این رژیم هیچ گاه پابند بە قوانین و میثاق‌های بین المللی بودە است. اکنون نیز کە تهدید و خطرات جمهوری اسلامی ایران برای صلح و ثبات منطقەای و جهانی بیش از همە زمان خود را نمایان نمودە است لازم است کشورها و جامعە جهانی با آسیب شناسی مواضع پیشین خود سیاست خود را نسبت بە رژیم ایران تغییر دهند و نباید بە خاطر منافع ویژه خود از مماشات و معاملات با این رژیم جنایتکار در رابطە باشند.
بدون شک جلوگیری از شرایط پیچیدە و پر از جنگ و آشوب‌های خاورمیانە لازم می‌نماید حدود آشکار و روشنی برای جمهوری اسلامی در نظر گرفته شود. بالاخص سپاه پاسداران بە عنوان سازمانی تروریستی شناخته شود و فشار سیاسی و اقتصادی بدون ضرر بە منافع مردم و تنها بە منظور قطع نمودن توانایی و قدرت اقتصادی و نظامی رژیم بیشتر و سیستماتیکتر شود.
اهمیت ندادن بە رژیم و حمایت بیشتر از جنبش اعتراضی ملتهای ایران وظیفەای دیگر می‌باشد کە بیش از هر زمانی دیگر بر دوش کشورها و جامعە جهانی سنگینی می‌کند. تجربه چند سال گذشتە اثبات نمودە کە مردم ایران بە هر طریقی و با قاطعانه با دادن هر هزینەای در صدد تغییر این رژیم به نظامی سیاسی دمکراتیک و پاسخگو هستند و لازم است جامعە بین المللی این پیام مردم ایران را بشنوند و از آن حمایت کنند. چرا کە موضعگیری کشورها برای واکنش بە تهدیدات و خطرات جمهوری اسلامی ایران نە تنها مردم ایران بلکە ثبات خاورمیانە را نیز گروگان گرفته است. فارغ از ارزشهای حقوق بشری و تغییر برای تثبیت آزادی و دمکراسی برای آنان نیز سودمند است.
اما این شرایط تازە کە از جهت آشوبگری و بحران آفرینی چندی پیش رژیم ایجاد شدە است؛ چە تاثیری بر اعتراضات داخلی ایران علیە رژیم اسلامی خواهد داشت. قبل از هر چیزی این اتفاق مردم را بیش از پیش از سیاست و رفتارهای جمهوری اسلامی ایران بیزارتر کردە است. مردم ایران از این جهت که با قدرتی ضدمردمی، فاسد، ناکارآمد و بحران آفرین رژیم ایران در نهایت سختی و محرومیت‌ها زندگی می‌کنند؛ دخالت و جنگ افروزی‌های رژیم بیش از پیش تهدید و خطراتی را برای کشور و جامعه ایران بیشتر می‌کند کە هزینە آن را باید مردم بپردازند. اما این شرایط ویژە همزمان مردم را برای مبارزە و مقابلە علیە رژیم ایران برای جلوگیری از ظلم و ستم بیشتر سوق می‌دهد و در نهایت پیروزی از آن مردم است.
