اتحادیه زنان دمکرات کوردستان ایران به مناسبت ١می ،روز جهانی کارگر بیانیەای منتشر کرد.

متن بیانیە بدین شرح است:

هموطنان گرامی

ما در حالی از ١٣٥ مین سالگرد ‌ اول ماه می استقبال میکنیم ، که ساختار اقتصادی کوردستان و در نتیجه وضعیت طبقه کارگر در این کشور با اکثر کشورهای پیشرفته بسیار متفاوت است. دلیل اصلی این امر تفاوت ناشی از نظام استعماری است که در طول تاریخ معاصر ایران در کوردستان ایجاد شده است. یکی از پیامدهای مخرب این نظام استعماری این است که در گام نخست، تمامی منابع طبیعی کوردستان به صورت اشغالگرانه توسط دولت مرکزی و متولیان منطقەای آن مدیریت و بهره برداری می شود.

در گام دوم، این مدل اشغالگری به سرمایه گزار کورد اجازه سرمایه گذاری در جغرافیای کوردستان را در پروژه های بزرگ و مولد اقتصادی نمیدهد .در چنین شرایطی نه تنها رشد صنعت در کوردستان اتفاق نمی افتد، بلکه بر همین اساس

کارگر کورد ، در روند توسعه خود هرگز این پیش شرط ها را که بتواند از پرولتاریای کشورهای صاحب صنعت پیروی کند، و صنعت خود را شکل دهد.

پیامد دردناک این وضعیت، شکل گیری نمونەای خاص از نیروی کار ارزان در کوردستان است که گاه به شکل مهاجرت می باشد.

اکثر آنها به کارگران بی ارزشی تبدیل می شوند که برای امرار معاش به شهرهای بزرگ مرکزی سرازیر می شوند.

گاها هزاران زن و کودک و خانواده به کارگران فصلی کوره و آجرپزی در سخت ترین شرایط کاری تبدیل می شوند و گاه در نقش کولبران  هزاران بار، با  بارهای سنگین  بر دوش  در سرما و گرما از دره ها عبور و از کوهها  بالا می روند، از مرزهای مصنوعی عبور می کنند و اغلب در راه بازگشت مورد اصابت گلوله قرار می گیرند و خیلی مواقع سربازان دولت اشغالگر  دشت های سرزمین  را با خون کولبران رنگین میکنند.

ما به عنوان اتحادیه زنان دمکرات کوردستان ایران معتقد و مصر هستیم که بین نظام ستم تحمیل شده بر کارگران و فقرای کورد از یک سو و کورد بودن این فقرا و کارگران از سوی دیگر رابطه دیالکتیکی وجود دارد. به عبارت دیگر

شکل گیری دسته بندی های اجتماعی مانند کولبر کورد، زنان آجرپز و کولبر کورد، کارگران ارزان کورد و  همه این فاجعەهای  ارتباط مستقیمی با کورد بودن آنها دارد. به همین دلیل است که ما  اعتقاد داریم، آزادی طبقه کارگر کورد تنها در چارچوب آزادی وطن می تواند تامین شود.

 

اتحادیه زنان دمکرات کوردستان ایران

١ می ٢٠٢٤