در طول زمامداری ٤٥ ساله رژیم اسلامی بر ایران، روسای جمهور با سرنوشتی شوم مواجه شده و توسط باندهای قدرت این رژیم از طریق "حذف فیزیکی" یا "حذف سیاسی" از میان برداشته شده‌اند.
"ابوالحسن بنی صدر"، نخستین رئیس جمهور رژیم اسلامی بدلیل کشمکش فراوان با حزب جمهوری اسلامی، در خرداد ١٣٦٠ توسط این باند و به رهبری علی خامنه‌ای از صحنه قدرت کنار گذاشته شد و سپس به "خیانت و توطئه علیه نظام" متهم و ناچار به فرار از ایران شد.
"محمدعلی رجایی" پس از گذشت تنها چند ماه از دوران ریاست جمهوری‌اش در جریان انفجار در دفتر نخست‌وزیری که رژیم آن را به سازمان مجاهدین خلق نسبت داد، کشته شد، مجاهدین خلق هرگز بصورت رسمی این بمب‌گذاری را بر عهده نگرفت.
پس از وی، "علی خامنه‌ای" بر مسند ریاست جمهوری رژیم اسلامی تکیه زد که پس از مرگ خمینی، رهبر این رژیم، بصورت موقت بعنوان رهبر رژیم انتخاب شد و سپس این مقام را مادام‌العمر مصادره کرد.
"اکبر هاشمی رفسنجانی" از بنیان‌گذاران رژیم اسلامی ایران، بعنوان چهارمین رئیس جمهور این رژیم به مدت ٨ سال این سمت را در اختیار داشت و سپس در سال ١٣٨٨ و پس از حمایت از معترضان انتخابات، مورد غضب علی خامنه‌ای قرار گرفت و در سال ١٣٩٢ نیز صلاحیت وی برای شرکت در انتخابات ریاست جمهوری تایید نشد و در زمستان ١٣٩٥ بطور مشکوکی جان باخت.
پس از رفسنجانی صندلی ریاست جمهوری با وعده "اصلاحات" به "محمد خاتمی" رسید که در دوران وی اختلافات بین سران رژیم به اوج خود رسید و پس از اعتراضات سال ١٣٨٨ در ایران، ممنوع‌التصویر و ممنوع‌الخروج شده و عملاً از عرصه فعالیت سیاسی کنار گذاشته شد.
"محمود احمدی‌نژاد" فرد محبوب رهبری رژیم پس از دوران پرتنش محمد خاتمی، در دومین دوره ریاست جمهوری‌اش بدلیل چندین مورد عدم تمکین از خامنه‌ای، مورد غضب رهبر رژیم قرار گرفته و پس از رد صلاحیت در انتخابات ریاست جمهوری سال ١٣٩٦، وی نیز به سرنوشت خاتمی دچار شد.
"حسن روحانی"، از حامیان سرسخت رژیم و یکی از امنیتی‌ترین چهره‌های سیاسی بعنوان رئیس دولت یازدهم انتخاب و پس از خروج دونالد ترامپ از برجام و تلاش روحانی برای مذاکره با آمریکا به لیست مغضوبین خامنه‌ای پیوست، سپس وی و نزدیکانش به فساد اقتصادی متهم شدند و پس از آن با رد صلاحیت در انتخابات خبرگان ١٤٠٢، روحانی نیز از صحنه سیاست کنار گذاشته شد.
"ابراهیم رئیسی"، در کم‌رونق‌ترین انتخابات رژیم بعنوان رئیس دولت برگزیده شد و کابینه وی از ضعیف‌ترین کابینه‌های دولت جمهوری اسلامی در بُعد اقتصادی و سیاسی بود، پس از گذشت حدود سه سال از دوران ریاست جمهوری‌اش در روز یکشنبه ٣٠ اردیبهشت‌ماه در سانحه سقوط بالگرد همراه با هیئت همراهش کشته شد.
