کوردستان و تدوام جنبش ژینا

رامیار مهابادی

امروز، دومین سالگرد خیزش انقلابی "ژن، ژیان، آزادی" و قتل حکومتی ژینا (مهسا) امینی است؛ و تمام شهرهای کردستان با اعتصابات گسترده‌ای که برگزار کرده‌اند، به صحنه‌ی نمایش اعتراضات جمعی در برابر رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی تبدیل شده‌اند. این اعتراضات نه تنها یادبودی برای ژینا امینی است، بلکه نماد نارضایتی عمیق و اعتراض مداوم به دهه‌ها تبعیض، سرکوب، و نقض حقوق بشر علیه مردم کردستان و سایر اقلیت‌ها در ایران است.

اعتبار این اعتراضات در این است که نشان می‌دهد مردم کردستان، علیرغم فشارها و تهدیدهای گسترده‌ی امنیتی، همچنان با قدرت به مبارزه خود برای دستیابی به حقوق انسانی ادامه می‌دهند. بستن مغازه‌ها، توقف فعالیت‌های اقتصادی و عدم حضور در محل‌های کار، همه گواه این هستند که جنبش مردمی در کردستان نه‌تنها یک اعتراض موقت نیست، بلکه بخشی از یک جنبش گسترده‌تر و بی‌امان برای رسیدن به عدالت و آزادی است. این اقدامات جمعی از سوی مردم کردستان، نشان‌دهنده‌ی این است که جامعه از ابزارهای مسالمت‌آمیز برای مقابله با سرکوب استفاده می‌کند، ابزاری که تاثیر سیاسی و اجتماعی زیادی بر جای خواهد گذاشت.

در همین حال، ترور دکتر شرفکندی در سال ۱۳۷۱ در رستوران میکونوس آلمان، به یکی از نمادهای برجسته سیاست‌های تروریستی جمهوری اسلامی در خارج از مرزهای ایران تبدیل شده است. این ترور، که به دستور مستقیم مقامات رژیم و با اجرای عوامل وابسته به نهادهای امنیتی ایران انجام شد، نشان داد که جمهوری اسلامی نه تنها مخالفان داخلی را سرکوب می‌کند، بلکه برای خاموش کردن صدای آزادی‌خواهان حتی به ترور در خاک دیگر کشورها نیز متوسل می‌شود. این سیاست ترور خارج از مرزها، نشان‌دهنده‌ی وحشت حکومت ایران از قدرت مخالفان و تلاش مداوم آن برای کنترل و سرکوب آنان حتی در عرصه‌های بین‌المللی است.

از منظر سیاسی، این دو رویداد – اعتصابات امروز کردستان و ترور دکتر شرفکندی – در کنار هم، بیانگر دو جنبه از سیاست‌های سرکوبگرانه‌ی جمهوری اسلامی هستند. از یک سو، رژیم با استفاده از ابزارهای سرکوب داخلی مانند نیروهای امنیتی و لباس شخصی‌ها، تلاش می‌کند تا هر گونه اعتراض و نارضایتی داخلی را به‌زور سرکوب کند. اما از سوی دیگر، در سطح بین‌المللی، رژیم به سیاست‌های تروریستی دست می‌زند تا مخالفان و منتقدان خود را که خارج از مرزهای ایران فعالیت می‌کنند، به‌زور خاموش کند.

ترور دکتر شرفکندی، به‌عنوان رهبر یکی از مهم‌ترین جنبش‌های سیاسی کردها (حزب دموکرات کردستان ایران)، نمادی از این سیاست فرامرزی رژیم است. با این ترور، حکومت ایران به‌صراحت پیام داد که حتی در خارج از ایران هم مخالفان خود را تعقیب و حذف خواهد کرد. اما پیام روشن امروز مردم کردستان و ایران این است که هیچ میزان سرکوب داخلی یا ترور خارجی نمی‌تواند اراده‌ی مردمی را که برای آزادی، عدالت، و حقوق بشر مبارزه می‌کنند، در هم بشکند.

اعتصابات امروز در کردستان نشان می‌دهد که جنبش "ژن، ژیان، آزادی" همچنان زنده است و با قدرت بیشتری به مبارزه خود ادامه می‌دهد. این جنبش که به‌طور گسترده‌ای توسط مردم کرد هدایت می‌شود، فراتر از یک اعتراض محلی است و به یک جنبش جهانی تبدیل شده که توجه جامعه بین‌المللی را به خود جلب کرده است. از این رو، اعتصابات امروز، هم در داخل ایران و هم در سطح بین‌المللی، نشانه‌ای از ادامه‌ی مقاومت و مبارزه برای دستیابی به آزادی و برابری است.