وریشه مرادی، زندانی سیاسی کورد محکوم به اعدام طی پیامی در زندان و همزمان با سالگرد کارزار سه‌شنبه‌های نه به اعدام نوشت: "یا باید زندگی را نزیست و یا باید با معنا و متعالی زیست".
این زندانی سیاسی کورد محبوس در زندان اوین اعلام کرد که او و سایر زندانیان سیاسی زن محکوم به اعدام، به نمایندگی از تمامی اعضای جامعه چنین حکمی گرفته‌اند.
وریشه مرادی افزود که این درواقع خوابی است که برای تمامی جامعه دیده‌اند؛ سرکوب (بخوانید اعدام) جامعه را در پیش گرفته‌اند و صد البته که با مقاومت روبرو خواهند شد.
وریشه ضمن قدردانی از اعتصابات اخیر مردم کوردستان گفت: حمایت‌های داخلی و خارجی نیز جهت لغو حکم اعدام‌ها توسعه یافته و این پشت‌گرمی بزرگی برای ماست. ما در داخل تسلیم تحمیل‌ها و اتهامات بی‌بنیان دستگاه‌های امنیتی نشدیم و مقاومت کردیم. جامعه نیز از ما حمایت می‌کند و این همبستگی نمود مهمی از تداوم مبارزه‌ی مدنی در برابر ظلم دستگاه‌های حکومتی در ایران است.
در ادامه این نامه آمده که ما زخم‌خوردگان از "سایکس- پیکو" هستیم، فرزندان خلقی که تا مغز استخوان ظلم "لوزان" را چشیده، از طناب‌ها آویزان گشته، با هرنوع اسلحه‌ای کشته شده، مورد تعرض شیمیایی قرار گرفته، انفال گشته، ژنوساید را در هر بخش از میهن از هم گسیخته‌شان تجربه کرده و اکنون نیز با تلنباری از معضلات سیاسی و اجتماعی پا به قرن تکنولوژی و هوش مصنوعی گذاشته‌ایم.
اما دیگر عزم‌مان جزم است که در این سده نه‌تنها مانع از ژنوساید فیزیکی گردیم، بلکه "نسل‌کشی فرهنگی" را نیز تعریف کرده و با تمامی وجود در حال مبارزه با آن هستیم. "ژن، ژیان، آزادی" شعار ما و نمودی سمبلیک از پارادایم فکری ماست؛ پارادایمی که به روشنی به مسائل اساسی جهان و انسان امروزین می‌پردازد.
وریشه مرادی در پایان نامه خود نوشت: "سرلوحه مبارزاتم این است: می‌خواهم آن تقدیری را که همیشه در بازی‌های تراژیک زندگی تکرار می‌شود، به نفع آزادی بر هم زنم. در این بازی که عنوانش حقیقت است و تنها از طریق مبارزه به انجام می‌رسد، این بار، تقدیر شکست خواهد خورد. ژن ژیان آزادی مقاومت زندگی است".
