آمارهای منتشرشده از سوی مرکز آمار و سازمان پزشکی قانونی نشان می‌دهند که در شش‌ماهه نخست سال ۱۴۰۳، بیش از یک هزار و ٧٧ کارگر بر اثر حوادث کار جان خود را از دست داده‌اند.
این آمار بدان معناست که هر ماه نزدیک به ۲۰۰ کارگر و در هر هفته حدود ۵۰ نفر قربانی فقدان ایمنی و بی‌توجهی کارفرمایان و مسئولان رژیم شده‌اند.
طبق این آمار، فوتی‌های ناشی از حوادث کار در این بازه زمانی را هزار و ٦٦ مورد مردان و ١١ مورد زنان تشکیل داده‌اند.
همچنین بر اساس آمار پزشکی قانونی رژیم، فوتی‌های ناشی از حوادث کار در شش ماه نخست سال ١٤٠٣ نسبت به مدت مشابه سال قبل با ٩٣١ مورد مرگ‌ومیر، ١٥.٧ درصد افزایش داشته است.
نگاهی به آمارهای پنج سال اخیر نشان می‌دهد که تعداد قربانیان حوادث کار از هزار و ٦٢٥ نفر در سال ۱۳۹۷ به دو هزار و ١١٥ نفر در سال ۱۴۰۲ افزایش یافته که حاکی از رشد ٣٠ درصد مرگ و میر ناشی از حوادث کار می‌باشد.
بررسی علل مرگ کارگران در حوادث کاری نشان می‌دهد که سقوط از بلندی با ۴۹۸ فوتی، اصابت جسم سخت با ۲۴۶ مورد، برق‌گرفتگی با ۱۵۵ مورد، سوختگی با ۶۵ مورد و کمبود اکسیژن با ۳۵ مورد بیشترین سهم را در مرگ‌ومیر کارگران دارد.
همچنین طبق این گزارش، ۷۸ مورد از مرگ‌ها نیز بدون اعلام علت مشخص باقی مانده‌اند.
نبود ضمانت اجرایی برای قوانین کار، باعث شده است که جان کارگران قربانی سودجویی و سهل‌انگاری سیستماتیک شود.
درحالیکه کشورهای توسعه‌یافته با اجرای سیاست‌های سخت‌گیرانه ایمنی توانسته‌اند مرگ‌ومیر کارگران را به حداقل برسانند، در ایران نه‌تنها اقدام پیشگیرانه‌ای صورت نگرفته، بلکه آمار قربانیان سال‌به‌سال افزایش یافته است.
