در حالی‌که مردم "خزل" و "ملکشاهی" در ایلام با اتحاد و آگاهی مراسم نوروز کارزان را برگزار کردند؛ اسناد و شواهد نشان می‌دهد نهادهای امنیتی جمهوری اسلامی تلاش داشته‌اند تا با دسیسه‌چینی و جنگ روانی، این همبستگی را به چالش بکشند و شکاف و نفاق در منطقه ایجاد کنند.
جشن نوروز کارزان که در ۲۱ فروردین برگزار شد، پاسخی فرهنگی و سیاسی به بیانیه فاشیستی موسوم به "۸۰۰ امضا" بود؛ با این حال، جمهوری اسلامی که سال‌هاست از رشد آگاهی ملی در میان ملت کورد واهمه دارد، این بار نیز به شیوه همیشگی خود یعنی تهدید، تفرقه‌افکنی و تحریک مستقیم سعی در برهم‌زدن مراسم داشت.
در مرحله نخست، نهادهای امنیتی با تهدید مستقیم فعالین فرهنگی "خزل" تلاش کردند مانع برگزاری جشن شوند؛ اما این تهدیدات نتوانست خللی در عزم برگزارکنندگان ایجاد کند.
در اقدامی هماهنگ، اتاق فکر اطلاعات سپاه با پخش شایعات در منطقه کارزان، افکار عمومی را هدف قرار داد تا فضای ناامنی و بی‌اعتمادی را القا کند و درست در روز جشن، فردی بدنام و وابسته به نهادهای امنیتی با سابقه فروش مواد مخدر، با گروهی از جوانان ملکشاهی درگیر شد تا مراسم را به آشوب بکشاند.
رژیم که نتوانست با تهدید و شایعه‌سازی مانع برگزاری مراسم شود، آخرین ابزار خود را به‌کار بست: تحریک برخی افراد ناآگاه برای ایجاد تنش میان دو ایل متحد "خزل" و "ملکشاهی". اما بار دیگر، این مردم بودند که با درایت و اتحاد، توطئه‌های رژیم را بی‌اثر ساختند.
شورای فرهنگی جشن‌های نوروزی کوردستان با انتشار بیانیه‌ای ضمن محکوم‌کردن این اقدامات برنامه‌ریزی‌شده، از فعالان فرهنگی خواستار اطلاع‌رسانی دقیق درباره این پروژه ناکام شد و از مردم دو ایل "خزل" و "ملکشاهی" درخواست کرد با حفظ وحدت و جلوگیری از هرگونه تحریک، در برابر رژیمی که بقایش را در تفرقه می‌بیند، ایستادگی کنند.
این شورا همچنین افزود: هرگونه تفرقه‌افکنی در میان ایل‌های کورد، بازی در زمین دشمن است. رژیم مکار جمهوری اسلامی که در حال احتضار سیاسی است، با سوءاستفاده از هر فرصتی در تلاش برای ضربه زدن به وحدت ملت کورد است.
این شورا از فعالین فرهنگی خواست تا با روشنگری و اطلاع‌رسانی، مانع از تداوم این سناریوهای امنیتی شوند و از مردم خواست در برابر هرگونه تحریک و شایعه‌پراکنی هوشیار باشند.
در روزگاری که جمهوری اسلامی با بحران مشروعیت در سطح ملی و منطقه‌ای دست‌وپنجه نرم می‌کند، اتحاد ملت کورد بزرگ‌ترین کابوس برای رژیمی است که بقای خود را در تفرقه می‌بیند.
