"کمال شریفی"، روزنامه‌نگار و زندانی سیاسی کورد اهل شهرستان سقز در حالی وارد هجدهمین سال از دوران محکومیت ٣٠ ساله خود در زندان میناب شده که رژیم اسلامی ایران وی را از ابتدایی‌ترین حقوق انسانی و قانونی محروم کرده است.
بر اساس گزارش "هه‌نگاو"، کمال شریفی که در خردادماه ۱۳۸۷ توسط نیروهای سپاه پاسداران در سقز بازداشت و پس از شش ماه حبس انفرادی و شکنجه در اداره اطلاعات سنندج، در یک دادگاه ناعادلانه و پنج دقیقه‌ای به اتهام "محاربه از طریق عضویت در یکی از احزاب کورد مخالف رژیم" به ۳۰ سال زندان و تبعید محکوم شده، از آغاز حبس خود تاکنون در شرایطی سخت و غیرانسانی به سر می‌برد.
وضعیت سلامتی کمال شریفی به‌شدت بحرانی است و وی تاکنون دو بار دچار سکته شده است: یک بار در سال ۱۳۹۱ پس از اعتصاب غذای ۴۸ روزه که منجر به فلج شدن نیمه راست بدنش شد و بار دوم در سال ۱۳۹۹ بر اثر سکته قلبی که به عمل جراحی در بندرعباس انجامید.
با وجود این، تمامی درخواست‌های وی برای درمان تخصصی طی یک سال گذشته از سوی مقامات قضایی و امنیتی رژیم رد شده است.
این زندانی سیاسی در این سال‌ها تنها یک مرتبه و با تدابیر شدید امنیتی یک تماس تصویری با خانواده برقرار کرده و آخرین ملاقات حضوری وی نیز به بیش از ١٣ سال پیش برمی‌گردد.
کمال شریفی در نامه‌ای که در سال ۱۴۰۰ از زندان منتشر کرد، به شکنجه‌های جسمی و روانی گسترده‌ای از جمله ضرب‌وشتم با باتوم، شوک الکتریکی و آسیب جدی به دندان‌ها و مفاصل اشاره کرده بود.
او در این نامه همچنین اعلام کرده بود که بیش از ۲۰ بار به‌صورت کتبی تقاضای مرخصی ارائه کرده اما هیچ‌کدام از این درخواست‌ها به نتیجه نرسیده است.
شریفی در حال حاضر در بند زندانیان جرایم سنگین در زندان میناب و در شرایطی نگه‌داری می‌شود که مصداق بارز شکنجه سفید و نقض اصول بنیادین حقوق بشر و حق دسترسی به دادرسی عادلانه است.
