در سایه دهه‌ها سوءمدیریت، پروژه‌های انتقال آب بدون ارزیابی زیست‌محیطی و بی‌توجهی مزمن به هشدارهای علمی، دریاچه ارومیه یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های شور خاورمیانه در آستانه خشک‌شدن کامل قرار دارد.
حجت جباری، مدیرکل حفاظت محیط زیست ارومیه، اعلام کرده که تنها لایه‌ای نازک از آب در شمال دریاچه باقی‌مانده است؛ لایه‌ای که ضخامت آن در برخی نقاط به ۴ یا ۵ سانتی‌متر می‌رسد و در عمل دیگر نمی‌توان آن را "سطح آبی" نامید.
وی هشدار داد که با ادامه روند فعلی، طی ۵ تا ۶ روز آینده بخش شمالی دریاچه به‌طور کامل خشک خواهد شد.
این نخستین‌بار است که بخش شمالی دریاچه که پیش‌تر در سال‌های بحران نیز دست‌کم ۷۰۰ کیلومتر مربع سطح آبی داشت، تا این حد در معرض نابودی قرار می‌گیرد.
در حالی که بخش جنوبی نیز وضعیت مناسبی ندارد و عمق آب در آن بین ۱۵ تا ۲۰ سانتی‌متر تخمین زده شده، زنگ خطر برای نابودی کامل دریاچه به‌صدا درآمده است.
جباری افزود: "با ادامه این روند، دریاچه ارومیه تا پایان تابستان به‌طور کامل خشک خواهد شد. هنوز به این مرحله نرسیده‌ایم، اما فاصله زیادی نداریم".
این وضعیت پیامد مستقیم سیاست‌های بدون ارزیابی زیست‌محیطی، کاهش حق‌آبه طبیعی دریاچه، سدسازی‌های بی‌رویه بر روی زرینه‌رود و سیمینه‌رود و چشم‌پوشی بر برداشت‌های بی‌رویه آب در بالادست بوده است.
دریاچه ارومیه نه‌تنها یک میراث طبیعی و زیست‌محیطی برای کوردستان، بلکه یک سپر طبیعی در برابر طوفان‌های نمکی و تغییرات اقلیمی است و با خشک‌شدن آن، میلیون‌ها تن نمک بر زمین‌های کشاورزی و سکونت‌گاه‌های اطراف پخش خواهد شد.
