با خشک‌شدن کامل بخش شمالی دریاچه ارومیه و بحرانی‌شدن وضعیت بخش جنوبی آن،
امیدها برای احیای یکی از بزرگ‌ترین دریاچه‌های شور جهان به‌شدت کمرنگ شده است.
حجت جباری، مدیرکل محیط زیست استان ارومیه با تأیید ناکامی کامل طرح‌های احیای دریاچه، اعلام کرده است که با ادامه روند فعلی در مدیریت آب توسط وزارت نیرو و جهاد کشاورزی، دیگر نمی‌توان به احیای واقعی این اکوسیستم امید داشت.
نامبرده اذعان کرده که دریاچه ارومیه از سال ۱۳۹۰ عملاً به یک تالاب فصلی تبدیل شده و تابستان‌ها به‌کلی خشک می‌شود.
نامبرده در ادامه افزود که دریاچه ارومیه ٦.٥ میلیارد تن ذخیره نمک دارد که به‌عنوان یک ظرفیت عظیم مورد توجه قرار گرفته و مجوزهایی برای برداشت نمک از سواحل صادر می‌شود.
صدور مجوز رسمی برای برداشت صنعتی نمک از بستر خشک‌شده دریاچه، نشانه‌ای دیگر از تقدم منافع اقتصادی کوتاه‌مدت رژیم بر سلامت محیط‌زیست و زیست‌بوم منطقه است.
جباری با اشاره به ذخایر عظیم نمک دریاچه ارومیه گفت که اگر سالانه ٢ میلیون تن نمک نیز برداشت شود، خطری متوجه دریاچه نخواهد بود و کاهش غلظت نمک می‌تواند به احیای دریاچه کمک کند.
ادعای مسئولان رژیم مبنی بر "بی‌خطر بودن" این برداشت‌ها و "کمک به احیا از طریق کاهش غلظت نمک"، درحالی مطرح می‌شود که خود رژیم طی دو دهه گذشته با پروژه‌های سدسازی، انحراف رودخانه‌ها و تخصیص غیرمنطقی آب به بخش کشاورزی، ضربات مرگباری به این دریاچه وارد کرده است.
بحران دریاچه ارومیه نه‌تنها محصول تغییرات اقلیمی، بلکه در درجه نخست، نتیجه مستقیم سیاست‌های ویرانگر رژیم اسلامی در حوزه مدیریت منابع آب و کشاورزی است.
در واقع رژیم اسلامی با بی‌توجهی عامدانه به هشدارهای علمی، دریاچه ارومیه را قربانی بی‌کفایتی، سوداگری و سوءمدیریت خود کرده است.
نابودی دریاچه ارومیه جنایتی زیست‌محیطی بر پیشانی رژیم اسلامی خواهد بود که علاوه بر تبعات گسترده زیست‌محیطی، بر زندگی و آینده میلیون‌ها نفر در اطراف آن تأثیر خواهد گذاشت.
