با گذشت نزدیک به ده سال از تصویب طرح ساماندهی عشایر، وضعیت آموزشی کودکان عشایر در استان کرماشان همچنان بحرانی است.
به گفته علی جعفر رضایی، مدیر امور عشایر این استان، نزدیک به ۹ هزار و ۹۰۰ دانش‌آموز عشایر در کرماشان وجود دارند که بیش از ۸۰ درصد آن‌ها در چادر درس می‌خوانند؛ بیشتر این چادرها نه با بودجه‌ی اداره آموزش و پرورش، بلکه با همکاری ماهیانه‌ی خیرین و خود عشایر برپا شده‌اند.
این آمار تصویری روشن از اجرا نشدن وعده‌های آموزشی رژیم ارائه می‌دهد. بر اساس مصوبه هیئت وزیران در سال ۱۳۹۵، وزارت آموزش و پرورش موظف بود معلمان و تجهیزات آموزشی لازم را برای مدارس عشایری تأمین کند، اما به گفته مدیر امور عشایر، به دلیل کمبود امکانات، وزارتخانه نتوانسته نیازهای آن‌ها را برآورده کند.
در نتیجه، صدها کودک عشایر در زیر چادر، بدون میز، صندلی و کلاس‌های استاندارد به تحصیل ادامه می‌دهند.
علاوه بر این محرومیت آموزشی، عشایر با مشکلاتی همچون کمبود آرد، سوخت و تجهیزات دامداری نیز روبه‌رو هستند.
در حالی‌که مدیر امور عشایر از نظارت جدی برای توزیع اقلام مورد نیاز سخن می‌گوید، خودش اذعان می‌کند که امکانات موجود پاسخگوی نیازهای عشایر نیست.
در واقع، تکرار وعده‌ها و نبود بودجه کافی، آموزش عشایر را به حاشیه رانده و فاصله میان کودکان عشایر و حق آموزش برابر روزبه‌روز عمیق‌تر شده است.
