ذخیره آب سدهای ارومیه در پایان سال آبی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ با ۳۹ درصد کاهش به ۴۶۲.۲ میلیون مترمکعب رسیده است.
بر اساس آمار شرکت آب منطقه‌ای این استان، سدها تنها ۲۴ درصد از ظرفیت خود را پر دارند، در حالی که این رقم در سال گذشته ۳۹ درصد بود. همچنین میزان ورودی آب به سدها نسبت به مدت مشابه سال قبل ۶۷ درصد کاهش یافته است.
کارشناسان حوزه آب و محیط‌زیست معتقدند این وضعیت نتیجه سیاست‌های ناکارآمد در مدیریت منابع آبی است؛ سیاست‌هایی که سال‌ها بر پایه افراط در ساخت سد، توزیع نامتوازن منابع و نادیده‌گرفتن روش‌های بهره‌برداری در بخش کشاورزی بنا شده‌اند.
به باور آنان، تداوم این روند نه‌تنها بحران دریاچه ارومیه را تشدید کرده، بلکه امنیت آبی این استان را نیز در معرض تهدید قرار داده است.
در حالی که مسئولان رژیم تأکید می‌کنند تأمین آب شرب از اولویت‌های اصلی است، تداوم برداشت‌های بی‌رویه در بخش‌های کشاورزی و صنعتی نشان می‌دهد مدیریت آب در ایران بیشتر از اینکه برنامه‌محور و پایدار باشد، واکنشی و مقطعی است.
