کارزار "سه‌شنبه‌های نه به اعدام" در نودمین هفته پیاپی، با انتشار بیانیه‌ای تازه بار دیگر از تداوم اعدام‌های گسترده، شرایط غیرانسانی زندان‌ها و بی‌عدالتی سیستماتیک در دستگاه قضایی جمهوری اسلامی انتقاد کرد.
این کارزار اعلام کرده است که تنها در ۲۰ روز نخست مهرماه، ۱۶۲ زندانی در ایران به دار آویخته شده‌اند و در مجموع، در ٦ ماه و ٢٠ روز نخست سال ۱۴۰۴، بیش از هزار نفر اعدام شده‌اند.
کارزار در بخش دیگری از بیانیه، با اشاره به فشارهای فزاینده و وضعیت غیرانسانی در زندان‌های قرچک و اوین، نسبت به انتقال زنان زندانی سیاسی و عقیدتی از قرچک به اوین هشدار داده است.
به گفته این بیانیه، زندانیانی که پس از مرگ دلخراش سمیه رشیدی بر اثر محرومیت از درمان، به اوین منتقل شده‌اند، اکنون نیز از ابتدایی‌ترین امکانات زندگی محروم هستند.
کارزار تأکید کرده است: "قرچک، همچون سایر زندان‌های جهنمی ایران، باید برچیده شود و مسئولان آن به دلیل نقض گسترده حقوق بشر محاکمه شوند".
در بخش دیگری از این بیانیه به صدور احکام اعدام برای نسیمه اسلام‌زهی، ارسلان شیخی و آمانج کاروانچی، سه زندانی عقیدتی، اشاره شده و این احکام نماد بی‌عدالتی در نظام قضایی استبدادی توصیف شده است.
بیانیه با اشاره به اعتراض‌ها و تحصن زندانیان واحد ۲ زندان قزلحصار در روز ۲۱ مهرماه، از اقدام شجاعانه آنان در بازگرداندن غذای زندان و درخواست برای توقف اعدام هم‌بندیانشان تمجید کرده و از سایر زندانیان و مردم خواسته است تا صدای مخالفت خود را با "ماشین اعدام جمهوری اسلامی" بلندتر کنند.
به گفته فعالان کارزار، در حالی‌که بیش از ۱۵۰۰ زندانی در قزلحصار در انتظار اجرای حکم اعدام هستند، رژیم با تشدید موج اعدام‌ها می‌کوشد از بحران‌های سیاسی و اجتماعی خود بگریزد.
در پایان این بیانیه آمده که ادامه این روند جنایت‌کارانه، وجدان عمومی جامعه ایران و جهان را جریحه‌دار کرده و نیازمند اقدام فوری و جدی جهانی برای توقف فوری ماشین اعدام رژیم است.
