افزایش هزینههای رواندرمانی و نبود پوشش بیمهی مؤثر، بسیاری از بیماران را وادار به فروش وسایل خانە، طلا و گرفتن قرض کرده است.
بالابودن هزینە رواندرمانی باعث میشود، بخش زیادی از آنان مجبورند روند درمان را نیمهکاره رها کنند و این وقفهها احساس ناتوانی، ناامیدی و بازگشت علائم روانی را تشدید میکند.
تعرفه رسمی رواندرمانی در سال ۱۴۰۴، حدود ۵۰۰ تا ۶۲۰ هزار تومان تعیین شده، اما هزینه واقعی هر جلسه در تهران بطور متوسط از یک تا پنج میلیون تومان است؛ رقمی که برای طبقات متوسط و پایین معادل ٣/١ تا ٥/١ درآمد ماهانه است.
حداقل حقوق کارگر متأهل با دو فرزند، حدود ۱۶ میلیون و ۳۰۰ هزار تومان و میانگین دریافتی شاغلان کشور ۲۴ تا ۲۵ میلیون تومان است.
لازم بذکر است، رژیم ایران با بیتوجهی به حمایت مالی و بیمهای، سلامت روان شهروندان را نادیده گرفته و آنها را در معرض بحرانهای روانی و اقتصادی روز افزون قرار داده است.
