فریبا هوشمندفر
زنان و انتخابات اساسا هیچ ارتباطی با یکدیگر ندارند، در جایی که زنان بسیاری از حقوق انسانی و طبیعی را ندارند.
در جایی که زنان حق رئیس جمهور شدن را ندارند چرا باید رئیس جمهور را انتخاب کنند (البته اگر بر اساس رای افراد رئیس جمهور انتخاب می‌شد نه اینکه از قبل تعیین شده باشد و انتخاب افراد هیچ تاثیری بر آن نداشته باشد)
در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران برخی از حقوق سیاسی زنان از جمله مشارکت سیاسی حقوقی انتخاباتی آنها پذیرفته شده و برخی دیگر از حقوق سیاسی که شامل تصدی امور حکومتی و مناصب مدیریتی میشود به دلیل رویکردها و مبانی سنتی و فقهی قانونگذاران به رسمیت شناخته نمی‌شود.
اصل ۱۱۵ قانون اساسی می‌گوید رئیس جمهور باید از میان رجال مذهبی و سیاسی که واجد شرایط باشند انتخاب گردد(یعنی زنان نمیتوانند اتنخاب شوند).
زنان حق قاضی شدن را ندارند؛ مطابق قانون شرایط انتخاب قضات دادگستری مصوب سال ۱۳۶۱ قضات از بین مردان واجد شرایط انتخاب می‌گردند و تاکید بر کلمه مردان، زنان را از تصدی منصب قضاوت منع کرده است و چنان که بخواهند کودکی را فریب بدهند گفته‌اند که قضاوت حقی نیست که از زن سلب شده باشد بلکه مسئولیتی است که از دوش او برداشته شده است و هیچ امتیازی برای مرد محسوب نمی‌شود.
بسیاری از زنان فقط و فقط بخاطر فرزندانشان تن به زندگی در شرایط غیر انسانی و غیر قابل تحملی می‌دهند زیرا پس از طلاق حضان و قیومیت فرزندان با پدر است.
یعنی زنان صلاحیت و حق نگهداری از فرزندان خود را ندارند؟
زنان زیادی در خیابانها با ماموران کمیته، امر به معروف و گشت ارشاد درگیر شده‌اند و ماموران با تذکر و توهین با آنها برخود کرده‌اند بخاطر تار موهایشان، نوع و رنگ لباسشان و یا حتی در خانه‌های خود به هنگام جشن و مهمانی‌ها هجوم آورده اند و دستگیر کرده اند و در بازداشتگاه‌ها نگه داشته، شلاق زده و با تعهد و پرداخت جریمه آزاد کرد‌ەاند.
یعنی زنان صلاحیت و حق انتخاب لباس و پوشش خود را ندارند؟
جرم عدم رعایت حجاب شرعی حبس از ۱۰ روز تا ۲ ماه یا تا ۷۴ ضربه شلاق و پرداخت جریمه نقدی است.
و اما حجاب شرعی: لزوم پوشانده شدن کامل بدن زن بغیر از وجه و کفین یعنی گردی صورت و از مچ دستان تا انتهای آن است و این به تنهایی کافی نیست پوشش نباید پارچه نازک باشد و یا تنگ باشد بطوری که فرم بدن مشخص شود مثل شلوار و همچنین استعمال عطر و آرایش ممنوع است زیرا ممکن است باعث انحراف و به گناه کشیده‌شدن مردان شود و به این ترتیب شان و انسانیت مردان را هم زیر سوال می‌برند.
زنان حق ورود به استادیوم های ورزشی را هم ندارند، آیا استادیوم تنها جایست که زنان در آن امنیت ندارند مگر همان افراد در جامعه زندگی نمی‌کنند آیا مشکل فقط در استادیوم است؟
حق گرفتن پاسپورت با اجازه شوهر
حق خروج از کشور با اجازه شوهر
حق ازدواج با اجازه پدر
مرد می‌تواند هر وقت که بخواهد زن را طلاق بدهد
دیه زن نصف دیه مرد
شهادت دو زن برابر با یک مرد محسوب میشود
و بسیاری حقوق دیگر که زنان ندارند
بعد چطور شده که حق رای داریم آن هم برای انتصابات
چطور رای یک زن با رای یک مرد برابر شده چون فقط به برگه‌های رای ما نیاز دارند.
آیا اگر امسال رای بدهیم چیزی تغییر خواهد کرد؟
آیا ممکن است که حتی یکی از قوانین را برای زنان اصلاح کنند؟
آیا فرزندانتان، عزیزانتان و یا حتی خود شما را در خیابانها به خاطر اعتراض به شرایط نابسامان نخواهند کشت و در دور بعدی کاندیدای دیگری با وقاحت تمام قد علم نخواهد کرد که به من رای بدهید تا آمار کشته شدگان را به شما بدهم؟
آیا نخبه ها و ورزشکاران و معترضان ما زندانی نخواهند شد ؟
آیا زندانیان سیاسی به آغوش خانواده هایشان باز خواهند گشت؟
آیا فاجعه خطای انسانی دیگری جان عزیزانمان را نخواهد گرفت؟
آیا کولبران و سوختبران را برای لقمه ای نان بر سر سفره خانواده شان بیرحمانه هدف گلوله قرار نخواهند داد ؟
آیا کودکان معصوم ایرانمان را در حال زباله گردی در خیابانها نخواهیم دید؟
آیا جان و سلامتی مردم ایرانمان ارزشمند خواهد شد؟
و ....
جواب را خوب می‌دانیم
وظیفه خود را هم خوب می‌دانیم
رای بی رای
محتویات این مقالە منعکس کننده دیدگاه و نظرات وب‌سایت کوردستان‌میدیا نمی‌باشد.
