کریم پرویزی
فریادسردادن و اعلام اعتراضات از سوی حاکمان مستبد بە مثابه جرمی سنگین نگاشته می‌شود کە سزاوار هر سزایی می‌باشد!
سرکوبگر و مجرمانی بە مانند خامنەای و سیستم لبالب از ددمنشی مانند سیستم ولایت فقیه؛ خواهان آن هستند همە افراد حلقە به گوش باشند و هیچ کس ساز مخالفی نداشتە باشد.
آن زمانی کە جامعە حرکتی علیە خواستەهای مطلوب حکومت توتالیتر از خود نشان داد، مانند پارازیتی بزرگ بر مغز و فکر متحجرانە حاکمان است و آنان بە بدترین شیوە واکنش نشان خواهند داد. همانند آنچە آنها در کشتار آبان ماه امسال نهایت درندگی و ذات غیر انسانی خود را نمایش کردند.
اما جامعە نیز فقط یک راه و شیوە برای اعتراضات ندارد. بلکە هر جامعەای راه جدید و ویژه بە خود را پیدا خواهد کرد تا دیکتاتور را بە زانو در بیاورد.
در این روزها کە سیستم جمهوری اسلامی ایران به سمت انتخابات نمایشی دیگری می‌رورد تا چهرەهای مصنوعی و رام‌شدە خود را در صندوق‌های پر از فریب و دروغین خود بە نام انتخابات، از صندوق‌‌ها دربیاورد و آنها را مانند نمایندگان مجلس رژیم دوبارە بە مردم معرفی کند، بە مانند گذشته مباحثی تکراری و دوبارە بە میان آمدە است.
فارغ از همه گذشتە پر از حیلە و نیرنگ رژیم و همە تجارب چهار دهه، مشخص شده است مجلس در این سیستم تنها نمایشی است کە فقط به پاسدارها اجازه ورود دادە می‌شود تا مشارکت کنند. هستند کسانیکە می‌گویند تنها راه ما این است کە از طریق انتخابات بە بعضی از خواستەهای خود برسیم در غیر این صورت جریان سیاسی بە افراط گرایی و خشونت ختم خواهد شد و جنگ همە جا را دربر خواهد گرفت و ... و بهانەهای دیگر برای گردن نهادن پیدا می‌کنند.
صدایی دیگر نیز هست کە بر این عقیدە است تحریم هیچ چیزی از صورت مسئلە را تغییر نمی‌دهد و رژیم دوبارە مهرەهای خود را بە مجلس خواهد فرستاد و تحریم کار را برای رژیم آسانتر می‌کند و هنوز بهتر است که در بین بدترین و بدترین‌ها جلوی خواست رژیم را بگریم!
اما واقعیت مسئلە این نیست. بلکە عدم مشارکت در رای دادن بە جلاد صدای دیگر جامعە است کە بە وجهی دیگر ابراز می‌دارد. در مملکتی کە حاکمیت آدمکش، تنها زبان تهدید را می‌فهمد و تنها کشتن را راه حل مشکلات می‌پندارد، تحریم نمایش‌های آن حاکمیت می‌تواند کاخ پوشالی آن را ویران کند.
سکوت جامعە در روز مشخص شدە در هنگام برگزاری انتخابات بە چندین طریق مختلف می‌تواند اعلام گردد و به همە جهان نشان دادە شود کە دیگر حیلە و فریب و تحریفات این رژیم مردم را بە بیراهە نخواهد برد.
همچنان کە "شاملو" از زبان "مارگوت بیکل" بیان می‌کند: "در سکوت سرشار از سخنان ناگفتە است". این سکوت مردم در روز ٢ اسنفد ماه خواهد توانست فریادی از ته گلو و پرتوی از تاریخ خواست مشروع باشد. سکوت در همە شهرها بە شیوە اعتصاب سراسری یا خلوت‌کردن شهر در این روز، خواهد توانست بلندترین فریادی باشد کە مغز دیکتاتور را از انبوهی از پژواک سقوط سیستم رو بە زوالش پر کند.
